De comeback van Chanella Stougje, vorig seizoen aan de kant met de ziekte van Pfeiffer – klierkoorts – is nog niet voor meteen. De 21-jarige Zuidlandse heeft zopas een 1e van 2 schouderoperaties moeten ondergaan, waardoor haar team Parkhotel Valkenburg nog wat geduld moet hebben om weer op haar diensten te kunnen rekenen. “Maar ik wil sterker dan ooit terugkomen”, verzekert ze.
Hoe kwam je precies ten val in de Marianne Vos Classic?
Chanella Stougje: “Dat weet ik niet goed meer, het ging allemaal zo snel. Ze vielen denk ik zo’n 2 plekken voor me. Het was in de massasprint, op iets van een 400m voor de finish. Net ervoor had ik onze sprintster Lorena Wiebes afgezet, die het gelukkig wel mooi afmaakte voor onze ploeg.”
Wat was het verdict en hoe kwam het dat je toch voort koerste?
Chanella Stougje: “Na mijn val ben ik de finish nog over gereden. Maar ik heb ook nog Gooik-Geraardsbergen-Gooik gereden. Ik had wel erg veel pijn aan mijn linkerarm en -schouder. De foto’s na mijn val lieten niet veel zien. Ze dachten eerst dat het gebroken was, maar ik kreeg dan te horen dat het enkel zwaar gekneusd was. Ik dacht dus eigenlijk dat het gewoon heel veel pijn deed en wel vanzelf weer over zou gaan. Heel kleinzerig ben ik ook niet. Na Gooik voelde ik dat het echt niet oké was. Vervolgens ben ik via de ploeg in het ziekenhuis in Amsterdam terechtgekomen, waar ze een MRI maakten. Toen bleek dus dat heel mijn schouderpees was afgescheurd.”
Je rechterschouder is dan weer verschillende keren uit de kom gegaan. Hoe vaak en hoe kwam dat?
Chanella Stougje: “Dat heeft niks met die val van de laatste keer te maken. Een hele tijd geleden tijdens een koers kwam die er een 1e keer uit. Ik weet zelfs niet meer welke wedstrijd dat precies was. Sindsdien kwam dat wel eens voor, maar het voorbije anderhalf jaar was ik er wel van gespaard gebleven. Helaas ging het wel steeds meer pijn doen. Daardoor ging het klimmen ook wat minder makkelijk als ik veel aan mijn stuur moest trekken.”
Welke schade had dat berokkend?
Chanella Stougje: “Er kwamen scheurtjes in en doordat die vaak uit de kom ging, rekten mijn pezen steeds verder op. Dat was ook goed te zien op de MRI-scan en kon met alleen maar fysiotherapie helaas niet meer herstellen.”
Zijn beide operaties op hetzelfde moment uitgevoerd?
Chanella Stougje: “Nee, dat kon niet. Ik weet eigenlijk ook niet of ik dat wel had gewild. Mijn 1e operatie (links) is gedaan, de revalidatie wordt geschat op 3 tot 4 maanden. Tijdens die revalidatie kan ik na 2,5 maanden mijn 2e operatie (rechts) al ondergaan. Die revalidatie duurt maximaal 2 maanden.”
Is dit mentaal een moeilijke periode?
Chanella Stougje: “Ja, ik heb het vooral de 1e 2 weken na de diagnose moeilijk gehad, want ik wilde graag dit jaar laten zien wat ik kon. Vorig jaar heb ik er immers ook een seizoen uit gelegen met de ziekte van Pfeiffer. Dan is het wel extra vervelend, zo 2 jaar achter elkaar. Nu heb ik de knop wel een beetje kunnen omdraaien. Niet dat ik het er niet moeilijk meer mee heb, maar ik kan er al beter mee leven. Ik kan er toch niets meer aan doen en kijk dus al uit naar volgend seizoen.”
Wanneer zal je terug topfit zijn? En welke doelen stel je dan?
Chanella Stougje: “Sowieso zal dat niet meer voor dit seizoen zijn. Ik verwacht dat ik pas weer helemaal goed mijn trainingen kan hervatten half november, begin december. Natuurlijk probeer ik wel veel zoveel mogelijk bezig te blijven, door te wandelen en af en toe op de hometrainer te fietsen. Ik wil volgend jaar sterker dan ooit terugkomen. En eindelijk eens een vol seizoen draaien. Vallen en opstaan hoort nu eenmaal bij de wielersport.”
Fotomateriaal: Chanella Stougje.