Life is like a box of chocolates, you never know what you’re gonna get, zei Forrest Gump ooit wijselijk. Chocolatier Jasper Stuyven weet er alles van. Vol overgave trekt hij al het hele seizoen ten aanval, niet wetende wat het zal opleveren. Voorlopig zit er geen overwinning in zijn doosje. Als hij blijft proberen, is het op een dag eens prijs.
Stuyven is in alles anders dan Forrest Gump: waar de ene opgroeit met een laag IQ en stuntelig gedrag, won de andere titels bij de vleet als jeugdrenner. Wat toen lukte op bestelling, wil bij de profs maar niet lukken. Vaker dan hem lief is, schrijft hij het verhaal van ‘net niet’. Dillier die de sprint van zijn leven rijdt in de Giro, Naesen en Lampaert die in de strijd om de tricolore net iets sterker blijken, solo’s in de Tour die net niet tot aan de finish reiken…. De dag dat alles klopt, wil voorlopig maar niet aanbreken.
Top 20!
Je kan bezwaarlijk zeggen dat Stuyven tegenvalt. Van de Omloop Het Nieuwsblad tot Roubaix: overal reed hij zich in de top 10. Het is niet zomaar dat de nog altijd maar 26-jarige Belg in de UCI-ranking in de top 20 staat. 2018 is in dat opzicht een pak beter dan 2017, evenwel zonder die grote vis. Het is geen schande om te verliezen van Omar Fraile, 2-voudig winnaar van het bergklassement in de Vuelta. En het is misschien een troost dat Alaphilippe ook nog voor Stuyven eindigde. Maar toch, de ontgoocheling droop er toch nog steeds af. Je ziet het zo voor je: nationale feestdag, solo aankomen, de internationale doorbraak,;… En dan eindig je uiteindelijk met het rode rugnummer.
Hopelijk kan Stuyven zich nu optrekken aan iemand als Greg Van Avermaet. Dat was ook een renner van ereplaatsen, tot hij plots niet meer kon stoppen met winnen. Zijn sterkste jaren moeten nog altijd komen, conclusies moeten nu nog niet worden gemaakt. Als je lang voor iets moet werken, smaakt het resultaat extra zoet. Zoals een doosje chocolade dus.