In de Ronde van Luik toonde het Wase team Cibel-Cebon zich weer van zijn sterkste kant. De continentale ploeg van Gaspard Van Peteghem pakte dan ook het eindklassement. Voor Michiel Dieleman meteen de mooiste zege van zijn laat op gang geschoten profcarrière. Maar dat gegeven zorgt ook dat we op zijn 28e de komende jaren nog altijd meer mogen verwachten.
Hoe zwaar was het om die gele trui in de laatste etappes vast te houden?
Michiel Dieleman: “De laatste rit is zoals elk jaar de lastigste in de Ronde van Luik. In de finale liggen 4 zware klimmen op 30 km afstand. Doordat ik de eerste 4 dagen veel had gegeven en door het feit dat ik geen superklimmer ben – ik meet 1.91 m – wist ik dat het zeer zwaar ging worden. Bovendien stond de dichtste achtervolger -Nicolas Cleppe van Telenet-Fidea – slechts op 10 seconden. Mijn ploegmakkers Marchand en Raymaeckers volgden op plaats 3 en 4 voor de rit en we hadden dan ook afgesproken dat ze voor hun eigen kans mochten gaan, zolang ze Cleppe maar niet meenamen.”
“Ik wist dat de slotklim mij veel beter lag doordat die veel minder steil is. Bovendien reed Cleppe dan nog lek in het begin van die klim, dus wist ik dat de eindzege zo goed als binnen was. Toch moest ik nog tot het uiterste gaan om tot op de streep stand te houden in de 1e groep. Gedurende de hele rit kon ik rekenen op een supersterke ploeg, het deed dan ook veel deugd dat ik het kon afwerken.”
Wat betekent deze eindzege voor jou? Smaakt dit hoogtepunt naar meer, of geeft ze gewoon veel voldoening?
Michiel Dieleman: “Deze eindzege betekent wel wat voor mij. 3 jaar geleden, toen ik de overstap maakte als kermiscoureur bij de elite zonder contract van het Arteveldeteam naar Cibel-Cebon, had ik dit nooit voor mogelijk gehouden. Deze eindzege geeft mij dus wel heel veel voldoening en is toch wel het voorlopige hoogtepunt uit mijn carrière.”
Je hebt studies bio-ingenieur gedaan. Is dat de reden waarom je nog steeds beter wordt?
Michiel Dieleman: “Ik word inderdaad jaar na jaar nog altijd beter en ben dus echt wel een laatbloeier. Mijn studie bio-ingenieur zette ik altijd op de 1e plaats. Daarnaast heb ik lange tijd gecrosst – zelfs tot mijn 23e. Die 2 zaken zorgen er voor dat ik nu op mijn 28e nog elk jaar sterker word.”
Wil je daar na je rennerscarrière nog iets mee doen? Of heb je je oog intussen op iets geheel anders laten vallen?
Michiel Dieleman: “Ik heb na mijn studie in het onderwijs gewerkt als leerkracht Chemie en Fysica in de 3e graad. Ondertussen heb ik ook mijn lerarenopleiding afgerond; die volgde ik naast het koersen. Ik zou dus na mijn carrière waarschijnlijk in het onderwijs verdergaan. Tijdens de winter in de maanden oktober en november geef ik nu nog altijd enkele weken les, als interimleerkrach. Dat ga ik ook deze winter opnieuw doen. Ik vind dat een aangename afwisseling met het koersen en bovendien verlies je de voeling met het lesgeven niet.”
Is het de bedoeling dat je de komende jaren bij deze ploeg blijft? Of denk je aan iets meer?
Michiel Dieleman: “Ik voel me zeer goed bij de ploeg. De sfeer is goed en er wordt heel wat afgelachen als we in een ronde zitten. Meestal ben ik knecht, maar ik krijg zeker en vast ook genoeg de kans om voor eigen rekening te rijden. Ik word door de ploegleiding zeer gewaardeerd voor mijn werk en zal nooit vergeten dat Cibel-Cebon mij de kans heeft gegeven om de 1e stappen in het profpeloton te zetten. Ik zal dus niet te snel van ploeg veranderen. Bovendien zijn mijn resultaten voorlopig niet van die orde om een stap hogerop te zetten.”