Tegenwoordig is Mario Aerts ploegleider bij de succesvolle Belgische wielerploeg Lotto Soudal. Als renner mag de geboren Kempenaar zelf ook terugkijken op een geslaagde carrière. Wij blikken samen met Aerts terug op de mooiste momenten uit zijn loopbaan.
Mario, we gaan direct met de deur in huis vallen: wat was het mooiste moment dat je mocht ervaren als renner?
Mario Aerts: “Hierover moet ik niet lang twijfelen. Dat zijn de Olympische Spelen van 2008 in Peking, waar ik tegen alle verwachtingen in als 8e finishte. En dat terwijl ik eerst maar 2e reserve was. Door het wegvallen van onder andere Gilbert mocht ik toch afreizen naar Peking. Het werd een fantastische ervaring.”
Wat maakt de Spelen zo bijzonder?
Mario Aerts: “Het is zeer indrukwekkend hoe alles er aan toe gaat. Messi die zomaar voorbij wandelt, Anna Ivanovic – op dat moment een topper in het vrouwentennis – die in het gebouw naast ons slaapt. Al die wereldsterren die in dezelfde ruimte eten, het is gewoon fantastisch.”
Je gaf het zelf al aan, die 8e plaats was onverwacht. Waar lag de basis van dat resultaat?
Mario Aerts: “Peking was een zeer zwaar parcours, maar ik had net een zeer goede Tour achter de rug waarin ik moest werken voor Cadel Evans, die uiteindelijk 2e werd. Ik kon dus met een goede conditie afzakken naar China. De wedstrijd verliep gunstig voor mij en zo kon ik dus opschuiven naar de 8e plaats.”
Het 2e mooiste moment in je carrière, laat ons raden. De Waalse Pijl?
Mario Aerts: “Ja, toch wel. In 2002 win ik de Waalse pijl, en ook dit was eerder onverwacht. Ik was al 2 edities zeer goed en dat jaar viel alles in zijn plooi. Ik kon wegspringen met een groepje en het vervolgens afmaken. De mooiste overwinning uit mijn carrière. Dat ik het jaar na Rik Verbrugghe win, maakt het ook wel extra bijzonder. 2 Belgen na elkaar op de erelijst, we gaan het niet gauw opnieuw zien in de Waalse Pijl.”
Was die overwinning, puur sportief, de mooiste uit je carrière?
Mario Aerts: “Ik heb niet veel overwinningen geboekt, maar deze steekt er zeker en vast bovenuit.
Ook omdat het zo onverwacht kwam, was dit een zeer mooi moment!”
Zoals je zelf zei, je was inderdaad geen veelwinnaar. Herinner je je eerste overwinning nog?
Mario Aerts: “Dat is een moment dat je niet vergeet. Ik won in Isbergues, waar ik Erik Breukink klop in de spurt. De overwinning kwam vrij laat op het seizoen, dat gaf toch wel een boost om nog even door te gaan. Bovendien werd ik dan ook nog geselecteerd voor het wereldkampioenschap in Lugano, waar Museeuw won.”
Zijn er nog momenten die je zijn bijgebleven?
Mario Aerts: “Er zijn inderdaad nog 2 momenten die ik niet zal vergeten. Het eerste is de Tour van 2010 waarin ik 2e eindig in de strijd om de bolletjestrui. In 2 Alpenetappes finish ik op de 2e plaats, waardoor ik net de bolletjestrui misloop. En dan is er natuurlijk ook nog het wereldkampioenschap van 2005 waarin ik tussen 2 vuren zat. Robbie McEwen was toen mijn ploegmaat bij Lotto en Boonen was kopman van de Belgische ploeg. Pas toen ik merkte dat Robbie niet meer ging aansluiten bij onze groep, ben ik vol beginnen rijden voor Boonen. Die maakt het dan uiteindelijk op fantastische wijze af.”