Het goede nieuws: Fatima Berton (26) is sinds vorige week weer aan het werk. Het slechte nieuws: na 7 weken platte rust is de conditie ver weg. Haar nieuwe huid is nog flinterdun, elk contact kan de diepe snede in haar heup weer openhalen. Maar als politie-inspecteur kan ze wel doorbijten, al is presteren niet altijd evident als je nooit weet wanneer je shift erop zit.
Berton liep eind juli een serieuze wonde op in de heup na een val in de 4-daagse BeNe Ladies Tour. “Het was al een hele hectische rit van in de start. Na de 2e passage kwam de helft van het peloton ten val. Die kon ik zelf nog net ontwijken en weer aansluiting maken met wat er nog overbleef van het peloton. Omdat alle klassementsrensters en truidragers ofwel vastzaten achter de valpartij of zelf onderuit waren gegaan, werd er beslist om te wachten. We hebben toch enkele minuten stilgestaan tot we weer groen licht kregen om te vertrekken. Het hek was natuurlijk van de dam, want alles rensters wilden zo snel mogelijk terug vooraan geraken omdat iedereen wel goed besefte dat er een schifting ging volgen.”
De 3e drinkbus
“Na de 3e passage waren er enkelen vanonder gemuisd, ik zat nog in het peloton. Tijdens de bevoorrading was het gewoon een zootje. Drinkbussen overal, vrouwen die drinkbussen lieten vallen of weggooiden, het regende er drinkbussen. Ik kon maar net 2 drinkbussen ontwijken, zei nog tegen mezelf dat toch goed te hebben overleefd. Maar voor ik het wist, lag ik op de grond. De 3e drinkbus had ik niet gezien. Mijn voorwiel schoof weg en mijn stuur sloeg in mijn zij, waardoor mijn remmen als messen in mijn heup sneden. Gevolg: een diepe wonde van een centimeter breed en een centimeter diep. Ik voelde onmiddellijk een enorme druk in mijn heup, omdat ik niet onmiddellijk kon rechtstaan. Mijn hoofd deed pijn. Later zag ik dan verschillende scheuren in mijn helm, nogmaals een bewijs dat het toch wel noodzakelijk is dat je er 1’tje draagt.”
“Het verdikt in het ziekenhuis was zwaar: zware kneuzing aan de heup, een open wonde die niet genaaid kon worden, een hersenschudding en nog talrijke schaafwonden. Dit nog geen goed jaar nadat ik al zwaar was gevallen. Enkele weken in het donker en stilliggen bij 34 graden buiten is al een straf op zich, laat staan als een bezige bij niks mogen doen… Ik zat thuis van het werk voor een goede maand, want de diepe wonde wilde niet onmiddellijk genezen. Ik heb een sterk bottenstel en zal niet snel iets breken, maar door een broze huid heb ik wel snel diepe snedes en wonden. Die 2 zware valpartijen in nauwelijks een jaar tijd zijn het dieptepunt in mijn carrière. In 2017 liep ik zelfs 2e graads brandwonden op en had ik een diepe schouderwonde en verschillende kneuzingen.”
Late start
De wielercarrière van Fatima Berton kwam laat op gang. “Ik begon met koersen omdat mijn vadr dat ook deed en zo de microbe mee naar huis bracht”, zegt ze. “Ik heb me tijdens de jeugd nooit volledig toegelegd op het wielrennen omdat ik ook nog graag aan atletiek deed. Ik kon niet kiezen en wilde beide sporten combineren. Daar heb ik misschien wel een beetje spijt van, want er zat misschien meer in als ik toch een keuze had gemaakt. Ik ben ook pas begonnen als junior, wat vrij laat is. Langs de andere kant: beter laat dan nooit.”
“Na 3 jaar ben ik dan uiteindelijk gestopt met studeren, ik kon het moeilijk combineren. Na mijn studies en werk heb ik dan beslist om het koersen toch nog een kans te geven. Het hoogtepunt in mijn wielercarrière is dat ik mijn partner heb leren kennen via de koers. Verder dan enkele 4e plaatsen ben ik nog niet geraakt dus op sportief vlak streef ik echt wel naar beter resultaten. Als ik gespaard blijf van ongelukken moet dat er wel inzitten. Ik ben inspecteur bij de politie, mijn werk vraagt al vrij veel energie. Vooral de onregelmatige uren wegen fysiek soms zwaar. Ik weet altijd wanneer mijn dienst aanvat, maar nooit wanneer ik zal gedaan hebben. Het is dus niet ideaal om fulltime te werken en toch te presteren in de koers.”