Straf nieuws uit de veldritwereld. Het seizoen moet nog echt op gang komen, maar er is reeds een afscheid aan te kondigen. Kenny Geluykens, regerend Belgisch en Europees kampioen bij de Masters, hangt met onmiddellijke ingang zijn fiets aan de crosshaak. De 32-jarige Kempenaar geeft verschillende redenen voor zijn beslissing aan.
Voor alle duidelijkheid: Geluykens zegt de wielersport geen vaarwel. Hij blijft koersen, maar in het veld zal je hem dus niet meer zien. “Ik was het beu om elk weekend op zaterdag en zondag van huis te zijn”, zegt hij. “De stress en de druk om te presteren werd me soms wat veel. Ik verwachtte van mezelf altijd goede prestaties en als het dan eens wat minder vlot liep, kon ik daar een hele week slecht gezind van rond lopen. Ik heb heel lang nagedacht over deze beslissing en heb het er ontzettend moeilijk mee gehad.”
“De koers is de laatste jaren zo geëvolueerd dat je er in elke categorie veel voor moet doen en laten. Iedereen gaat in het voorjaar bijvoorbeeld op stage naar Spanje of traint met een powermeter. Voor mij is het goed geweest. Ik won de laatste 5 à 6 jaar tussen de 50 en 60 crossen, 5 provinciale titels, 2 Belgische en 1 Europese titel en pakte een 3e plek op zowel EK als WK. Ik heb met de nationale ploeg bij de jeugd wereldbekers en EK’s gereden en heb de kans gehad om met Sunweb en Palmans voor 2 profteams te mogen rijden. Ik heb in de cross alles gezien en meegemaakt.”
Profwaardig
“Elke keer dat ik vorige winter won, vond iedereen dat precies maar normaal”, vervolgt Geluykens. “Als ik dan eens 2e of 3e was, kreeg ik al de vraag of ik ziek was of dat er wat scheelde. Vanaf vorig jaar in de zomer ben ik elk weekend 3 keer per dag gaan trainen. Ik stond op om 7 uur om gaan te lopen, om meteen erna in het bos te gaan trainen. Dan volgde een snelle lunch en ging ik nog 2 of 3 uur op de weg rijden. Allemaal om Europees en Belgisch kampioen te kunnen worden. Alleen merkt niemand wat je daar allemaal voor moet doen en laten.”
“Mijn vrienden en vriendin hadden niks aan mij, want al mijn tijd ging naar de cross. Ik hoopte op die ene goede prestatie op de kampioenschappen. Tegenwoordig is het niveau bij de masters internationaal enorm hoog. De top 5 van het EK en WK zijn bijna allemaal ex-profs of jongens die bij de jeugd profwaardig waren. Ik werd voor eigen volk in Lille kampioen van België, een dag om nooit te vergeten. Maar sinds die Europese titel in Tabor kent iedereen mij en heb ik veel positieve reacties gekregen, wat heel leuk is.”
Supporteren voor Wout van Aert
“Ik heb dankzij het veldrijden een heel mooie jeugd gehad”, besluit de Kempenaar. “Ik koers nog supergraag en ben nog supergemotiveerd om nieuwe doelen te halen, alleen weet ik nog niet dewelke. Vorige week hebben we met Team 2275 een ploegentijdrit gereden waarin we 2e werden. Nadien zijn we iets gaan eten en drinken en om eerlijk te zijn haal ik daar meer voldoening en plezier uit. Ik zal af en toe nog wel te vinden zijn op een A-cross om te supporteren voor mijn goede vriend Wout van Aert. Volgende week vertrek ik trouwens met Wout naar Amerika voor de eerste 2 manches van de wereldbeker. Daar kijk ik heel erg naar uit.”
“Mijn vriendin en ouders vinden het ontzettend jammer dat ik stop met veldrijden maar begrijpen ondertussen mijn beslissing wel. Ik wil ook vooral mijn ouders bedanken, ze hebben me vanaf het begin gesteund en hebben altijd alles gedaan voor mij. Ik heb heel veel respect voor de tijd en het geld dat ze in mij gestoken hebben. Ook mijn vriendin wil ik bedanken. We zijn al bijna 10 jaar samen en zij heeft ook al die jaren alles voor mij gedaan. Zonder hen was het nooit gelukt om te bereiken wat ik bereikt heb.”
1 comment
Beetje met de basisleden mee rijden en niet met de licentiehouders gaat t wat……