Sven Nys heeft als veldrijder een palmares om u tegen te zeggen. Hij won alles wat er te winnen viel, zelfs meermaals, en droeg op het eind van zijn carrière dus niet zomaar de fantastische bijnaam ‘Kannibaal van het Veld’. We blikken dan ook graag terug op zijn 2 wereldtitels bij de elite.
Wereldtitel 1 : Sankt Wendel, DUI, 30 januari 2005
In de voorafgaande seizoenen heeft de cyclocrosser Sven Nys al een en ander op zijne erelijst gefietst. Toch is hij nog steeds een ietwat onzekere figuur. Maar er komt een klik, in Pijnacker, februari 2004. In een seizoen waarin voor de rest Bart Wellens alles heeft gedomineerd, heeft Nys in Nederland genoeg aan een zesde plaats om het wereldbekerklassement achter zijn naam te schrijven. Dat moet ruimschoots volstaan, maar Nys krijgt tegenwerking vanuit het eigen Belgenkamp. Iedereen rijdt voor zijn eigen succes, al is dat maar een vijfde plaats. Nys wordt pas zevende, Richard Groenendaal wint de cross én de wereldbeker. Nys is ziedend, niet helemaal onterecht. Op weg naar huis besluit hij de knop om te draaien en in de rest van zijn carrière enkel nog op zichzelf te rekenen. Wanneer hij zijn oprit in Baal opdraait, springt hij meteen in zijn koerstenue en gaat zonder avondmaal trainen tot elf uur ‘s avonds, wanneer het al ferm donker is. Tijdens die trainingstocht maakt hij de rekening van het WK. De nieuwe Nys is geboren.
De Balenaar wil alles winnen en iedereen het daaropvolgende seizoen een loer draaien. Meermaals geeft hij de rest van het veld een draai om de oren met een zinderende performance. Nys op zijn best. Hij wint alle klassementen, het BK in Wachtebeke en is vastberaden om er in Sankt Wendel nog eens alles tegenaan te smijten. Doel: zijn eerste wereldtitel pakken bij de elite, precies acht seizoenen na zijn wereldtitel bij de beloften in München.
Secondje af
In de aanloop naar het WK heeft Nys best wel wat stress, maar het is van die positieve. ‘Komaan, laat het hier nu maar snel beginnen zodat ik er een lap op kan geven’, denkt hij. Met zo’n ingesteldheid geraak je natuurlijk ver, héél ver. Zijn gevoel van onoverwinnelijkheid wordt daarnaast gekoppeld aan een superieure conditie. Zelfs een lekke band tijdens de parcoursverkenning kan hem niet uit zijn lood slaan. De omstandigheden werpen hem de zege echter niet in de schoot. Het parcours in Sankt Wendel is besneeuwd en bevroren, en het is continu draaien en keren. De tactiek van Nys: voorzichtig omspringen met zijn pk’s, valpartijen vermijden, snoeihard doorgaan op de langste helling en het verschil beperken in de afdaling.
Erwin Vervecken blijft echter tot de laatste ronde een fameuze plaaggeest. Met Sven Vanthourenhout heeft Nys echter een ploegmaat en bondgenoot mee. Met zijn drieën gaan ze de laatste ronde in. Vanthourenhout heeft dan al aangegeven niet meer te kunnen strijden voor de eindwinst, maar hij remt Vervecken in een bocht wel een secondje af, wat de Herentalsenaar lichtjes demoraliseert. Het is voor Nys al een hele wedstrijd demarreren geweest, maar zelfs in de slotronde kan hij nog eens alles uit de benen persen, tot het melkzuur hem uit de oren spuit. Maar hij doet het. Hij kwam, zag en overwint. Eindelijk is Sven Nys wereldkampioen!
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=c5K0g54ow_o&w=560&h=315]Foto 1: User Adelaarvaren on en.wikipedia – Originally from en.wikipedia; description page is (was) here19:23, 10 June 2005 Adelaarvaren 1200×1600 (474163 bytes) (Sven Nys at 2005 World Championships), CC BY-SA 3.0, Link
Wereldtitel 2 : Louisville, VS, 2 februari 2013
Wereldkampioenschappen en Sven Nys, zelden zijn ze een goede match geweest. Voor Sankt Wendel heeft de Balenaar vaak last van stress. Nadien schort er altijd wel iets aan. In Zeddam wordt hij aan banden gelegd door de ijzersterke Fidea-tandem Vervecken-Wellens; in Hooglede-Gits gaat hij net iets te veel tegen de vlakte; in Treviso stuit hij op een knalprestatie van Lars Boom; in Hoogerheide moet hij Niels Albert afstoppen; in Koksijde staat er geen maat op diezelfde Albert; en in Tabor, Sankt Wendel en Hoogerheide is ene Zdenek Stybar heer en meester. Maar dan komt Louisville, het eerste overzeese WK cyclocross….
Sven Nys staat bekend als een ambassadeur van zijn kleine maar door hem ongekend geliefkoosde veldritsport. Dat er in zijn nadagen – aanvankelijk in zijn laatste seizoen als topatleet – een WK staat geprogrammeerd in de Verenigde Staten doet hem likkebaarden. Hij, de man die zijn sport zo graag verkoopt teneinde een internationaler karakter te verkrijgen. Hij, de éénvoudige wereldkampioen die de voorbije jaren een WK-trauma opliep maar toch nog eens wil uitpakken. Sven Nys pakt het Amerikaanse publiek meteen in en krijgt ginds alle crossliefhebbers achter zich, nog voor de race moet worden betwist. Hij creëert de voor hem perfecte omstandigheden waarin hij al vooraf weet dat hij zal winnen, wat uiteraard makkelijker gezegd is dan gedaan.
Kloofje
In de modder van Louisville toont Klaas Vantornout zich een goede outsider, maar Nys wekt geen moment de indruk dat hij het niet zal halen. Zelfs Vantornouts eigen trainer, Mario Declercq, laat zich halfweg al ontvallen dat Nys gewonnen spel heeft. Makkelijk gezegd natuurlijk, maar dan moet-ie het nog wel zien te klaren. Door Vantornout op korte afstand te houden en over de balkjes te springen, zorgt hij voor een nog iets groter kloofje, waarna de zenuwen Vantornout te pakken krijgen. De West-Vlaming laat een steekje vallen door bijna achter een paaltje te haken en geeft Nys daarmee een vrijgeleide naar zijn tweede wereldtitel.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=_w0RtDywpsI&w=560&h=315]