De cross in Tilburg-Reeshof van vorige week werd gewonnen door 1e jaars belofte Elodie Kuijper (18). Precies die 12e november was het 8 jaar geleden dat ze haar vader – ex-crosser Edward Kuijper – had verloren na een lange en zware strijd. Toch wil de Tilburgse studente Toegepast Psychologie vooral de mooie herinneringen onthouden aan haar vader. “In mijn jeugd was hij de enige naar wie ik luisterde”, zegt de schoondochter van voormalig prof Eric Vanderaerden.
Je won op 12 november de veldrit Tilburg-Reeshof. Wat voor een cross was dat en wat betekende de overwinning op zich voor jou?
Elodie Kuijper: “Toen ik de omloop ‘s ochtends ging verkennen, lag het er kurkdroog bij. Er waren een paar heuveltjes, balken, een trap en een zandbank, dus er zaten genoeg hindernissen in het parcours. De wedstrijd liep een half uur uit en in dat half uur kwam er een hele grote bui opzetten. Het parcours veranderde helemaal. Ik heb snel mijn rhino-tubes in mijn reservefiets gezet, maar had geen tijd meer om mijn slepende achterrem bij te stellen. Achteraf ben ik wel blij met de keuze om toch maar met rhinho’s te starten. De overwinning betekent toch wel een bevestiging naar mezelf toe, dat ik stappen in de juiste richting aan het zetten ben.”
Je verloor je vader precies op 12 november 2010, exact 8 jaar geleden op de dag van je overwinning. Heb je veel aan hem gedacht tijdens de cross en op welke manier?
Elodie Kuijper: “Om eerlijk te zeggen wist ik niet echt dat het de dag voor de overlijdenings dag van mijn vader was. Ik vind dat verjaardagen belangrijk zijn en dat het leven gevierd moet worden en niet de dood van iemand. Ook stop ik zulte negatieve gevoelens liever weg. Er zijn zo veel mooie herinneringen van mijn vader om aan te denken. Dat is veel belangrijker dan die dag van zijn overlijden.”
Je hebt hem slechts 10 en half jaar gekend. Wat herinner je je nog van je vader?
Elodie Kuijper: “Ik herinner alles nog heel goed. Te veel om op te noemen. We gingen heel vaak samen motorcrossen omdat ik dat zo leuk vond en hij dat vroeger zelf ook had gedaan, net als het veldrijden. Zo lang hij leefde was hij mijn beste vriend. We deden alles samen, ik was dus ook echt een papa’s kindje. Hij heeft lang moeten vechten met een hersentumor, eigenlijk al die jaren dat ik hem heb gekend. Dus ergens wist ik als klein kindje al dat ik hem vroeger dan andere kinderen ging verliezen. Die gedachte is niet altijd even leuk geweest. Ik ben heel lang jaloers geweest op kinderen van mijn leeftijd die nog wel een vader en moeder hadden. Maar ik heb me er nu bij neer kunnen leggen dat ik in de plaats veel andere mooie dingen heb gekregen. En dat ik blij moet zijn met wat ik heb.”
Wat weet je van hem als veldrijder?
Elodie Kuijper: “Alles wat ik weet is natuurlijk van horen zeggen. Maar zijn nationale trui hangt bij mij in de kamer. Als ik boeken bij de hand neem, zie ik vaak de namen van Adrie van der Poel en Henk Baars terugkeren. Ik ben ooit eens als jong meisje – toen ik ene jaar of 13 was – naar Van der Poel senior toegestapt omdat ik wilde weten of hij iets wist over mijn vader. Dus ik vroeg of hij Edward Kuijper en hij zei ‘ja’. Ik verstijfde en liep snel weg. Hoe hij als renner was, weet ik zelf natuurlijk niet zo goed. Maar ik hoor van veel mensen dat ik als crossster veel op hem trek. Dat vind ik ergens wel leuk. Veel mensen zien mij als een miniversie van mijn vader, daarom dat ze me ook vaak ‘Kuijpertje’ noemen.”
Heb je hem hard gemist tijdens je jeugd?
Elodie Kuijper: “Tijdens mijn jeugd heb ik hem vaak gemist, omdat ik met het fietsen altijd maar gewoon wat deed. Ik weigerde iemand anders zijn mening aan te nemen, gewoon omdat ik vroeger alleen naar mijn vader luisterde. Ik vond het vaak moeilijk om kinderen te zien die een fietsende vader hadden, omdat ik vond dat ze daarmee een voordeel hadden. Ik kon niet zo maar raad vragen aan mijn moeder omdat zij er niet al te veel van af weet. Ik heb mezelf veel moeten aanleren, wat me zeker wel sterker heeft gemaakt. Gelukkig heb ik die steun wel via mijn huidige vriend Massimo Vanderaerden (de zoon van ex-prof Eric, red), die ik trouwens via WielerVerhaal leerde kennen.”(lees hier)
Denk je nog vaak terug aan je vader?
Elodie Kuijper: “Ik denk nog vaak terug aan mijn vader en vraag me dan af of hij trots is. Ik vind het ook fijn om over hem te praten, alleen vinden sommige mensen dat wat moeilijk omdat ze mij niet willen kwetsen. Maar ik vind dat ik een hele mooie tijd heb mogen beleven met mijn vader, al had die natuurlijk langer mogen duren. Jammer dat hij me nooit heeft zien winnen. Maar ik hou nog altijd ongelofelijk veel van hem.”