De 16-jarige Yenthe Van Lommel uit Heist-op-den-Berg crosst sinds dit jaar voor het Vondelmolen Cycling Team van Geert Wellens. Toch zagen we haar nog niet in het veld. De dochter van voormalig wielrenner Cedric Van Lommel kwam in de kerstperiode zwaar ten val en geraakt momenteel niet verder dan haar rolstoel. De 3e tegenslag al in haar nog prille loopbaan.
Sinds 1 januari maakt Yenthe Van Lommel deel uit van het Vondelmolen Cycling Team, de ploeg van Geert Wellens. “Een overstap waar ik al lang naar uitkeek”, zegt Van Lommel. “Ik ben er zeker van dat zij mij goed gaan begeleiden, dat kan ik eigenlijk al zeggen uit ervaring. Ze hebben me nog voor ik de overstap officieel maakte al goed opgevangen in de groep. Daar ben ik erg blij om, ik voelde me ook al meteen goed bij hen en dat zal alleen maar beteren. De sfeer is er geweldig en doordat we met slechts 7 rensters en 1 renner zijn, is het een hechte groep. Ik zal ook veel kunnen opsteken van de ervaring van Geert.”
Wellens had 2 jaar geleden al eens contact opgenomen met Van Lommel, met de vraag of ze niet geïnteresseerd was om bij hem in de ploeg te komen. “Toen verkoos ik nog de weg boven de cross”, duidt Van Lommel haar beslissing. “De deur bleef wel open staan voor mij, wat ik erg apprecieerde. Toen ik in september dit crossseizoen startte in Steenhuffel reed ik al meteen als 1e jaars juniore naar een 6e plaats tussen de elites. Ik ben zo opnieuw aan de praat geraakt met Geert. En omdat het resultaat al meteen goed was en ik ook wel eens wou zien hoe ver ik kan geraken in het veld, heb ik dan gekozen voor een echte crossploeg.”
Crash
De entree verloopt wel met een valse noot. “Ik stond aan de start in Loenhout, een A-cross waar ik echt veel zin in ha den tevens een supermooi initiatief van Helen Wyman om meisjes nieuwelingen en juniores apart te laten rijden. Mooi, want het is niet evident om telkens met toppers bij de elite mee te rijden. Ik startte op de voorlaatste rij, maar draaide al top 10 het veld in. De bocht na de 1e brug viel er een meisje voor mij en ik kon haar niet meer ontwijken. Ik ben dan omgevallen met mijn voet nog in de klikpedaal. Ik voelde meteen pijn aan mijn enkel en moest de wedstrijd staken.”
“In het ziekenhuis van Herentals werden 2 breuken in mijn enkel vastgesteld. Er vloeiden toen toch wat tranen, wetende dat het BK 2 weken later op het programma stond. Ik ben die avond zelf nog geopereerd, er zijn bouten en een plaatje van 5 cm tegen mijn enkel geplaatst. Alles zit nu weer mooi op zijn plek. Ik zit momenteel een dikke week in het gips en dat zal nog zo’n 4 à 5 weken duren. Daarna zal ik 2 weken moeten revalideren bij mijn kinesist en pas daarna kan ik weer rustig op de rollen beginnen rijden.”
Profiel
Voor de meesten is Yenthe Van Lommel nog een grote onbekende. Wat extra duiding is op zijn plaats. “Ik zou mezelf omschrijven als een ambitieuze renster met vechtlust”, zegt ze. “Ik wil altijd met de volle 100% voor mijn doelen gaan. Ook als het tegenzit, probeer ik de situatie toch positief te bekijken, al is dat niet altijd even makkelijk. De wielermicrobe kreeg ik trouwens te pakken van mijn vader Cedric en broer Lennert. Al vanaf mijn geboorte was ik aanwezig op de koers en ik vond het altijd al leuk om aan de kant toe te kijken.”
“Zelf begon ik dan op mijn 13e als wielrenster op de weg, als 2e jaars aspirante. In mijn 2e seizoen werd ik tot grote verbazing al Vlaams kampioene tijdrijden. De jaren daarna ging het steeds beter. Ik werd bij de 1e jaars nieuwelingen ook provinciaal kampioene tijdrijden. Als laatste jaars aspirante ben ik dan gestart met crossen. Dat ging me ook best goed af, ik won enkele keren en behaalde mooie podiumplaatsen. Toch verkoos ik de weg boven de cross. Iets later is dat dan weer gekeerd. Bij de 2e jaars nieuwelingen heb ik niet kunnen crossen vanwege een te snel werkende schildklier, waardoor ik 3 maanden niet mocht trainen.”
“Op die manier viel mijn voorbereiding op de weg viel dus ook letterlijk weg. Ik kwam pas op niveau tegen halfweg de zomer en ben dan ook in september verder gegaan in het veld. Momenteel gaat mijn conditie er goed op vooruit en worden prestaties ook beter. Maar helaas lig ik er nu uit. Dat is al de 3e tegenslag in mijn nog prille loopbaan. In april 2017 werd ik ook betrokken in een val tijdens een sprint in een wegwedstrijd, waarbij ik vol op mijn gezicht viel en de hele linkerkant van mijn gezicht geschaafd was en ik een paar tanden verloor. Eind 2017 kende ik dan het probleem van mijn schildklier en nu dit weer. Hopelijk houdt het nu op, ik heb mijn deel van de pech wel gehad, denk ik.”