Het niveau van zijn broer Stijn, die in 2017 nog Belgisch kampioen werd bij de elite zonder contract, haalt hij naar eigen zeggen niet. Maar het fietsen is Stef De Bock ook na het verlies van 3 vingers aan zijn rechterhand nog niet verleerd.
Stef De Bock begon bij de nieuwelingen van Isorex en reed bij de beloften voor Vetrapo Cycling. Daarna ging het mis. “Op het werk heb ik met een pers een accident gehad”, zegt hij. “De machine maakte een fout, waarna ik een verkeerde inschatting heb gemaakt. Met als gevolg dat ik aan mijn rechterhand 3 vingers kwijt ben (duim en pink zijn nog intact, red). Het was een stom accident, maar het is nu 5 jaar geleden en ik heb het een plaats kunnen geven.”
Maar makkelijk is het niet altijd. “Ik heb inderdaad nog af en toe eens een lastige dag, maar in het gewone leven hindert het me nauwelijks. Het is vooral bij het fietsen dat het soms moeilijk is. In de sprint bijvoorbeeld moei ik mij niet meer. (lacht) Maar ik ben veel met mijn materiaal bezig om ervoor te zorgen dat ik voldoende steun heb aan mijn stuur. Ik heb een gewoon stuur, maar alles staat op de Engelse manier gemonteerd. Schakelen doe ik bijvoorbeeld links in plaats van rechts. Ik heb ook sprint shifters in mijn stuur ingewerkt, wat het makkelijker maakt.”
Comeback
Dat werkongeval heeft De Bock wel belemmerd in de opbouw van zijn carrière. “Ja, dat denk ik wel. Ik ben alles samen toch 2 jaar out geweest, dus dat is vrij veel, zeker op die leeftijd (De Bock was toen 20, red). Ik heb zelfs een gans jaar niet op de fiets gezeten. Het heeft lang geduurd eer ik er weer helemaal bovenop was. Maar op dit moment ben ik weer de best mogelijke versie van mezelf.”
De comeback via de nevenbonden zorgde ervoor dat hij ondersteuning kreeg van Cibel, de hoofdsponsor van de toenmalige ploeg van zijn broer. “Het is deels via mijn broer gegaan, maar het is niet dat ik deel uitmaakte van het continentale Cibel-Cebon. Ik en mijn 4 bondgenoten kregen een shirt en zo konden we onder de vlag van Cibel koersen. Dank daarvoor aan Jurgen De Witte, de CEO van Cibel.”
Uitstraling
Om de stap naar de liefhebbers te vergemakkelijken, koerste De Bock eerst nog bij de nevenbonden. “De kilometers die ik toen trainde, waren nog niet voldoende. Dat aantal heb ik dan verhoogd en via Alexander Alonso ben ik zo bij Shifting Gears terechtgekomen. Die ploegsfeer heb ik de voorgaande jaren wel gemist, dat merk ik nu des te meer. De uitstraling van deze ploeg spreekt me erg aan. Mijn waarden zijn ook behoorlijk goed voor het niveau van de kermiskoersen. Ik hoop dit jaar vooral nog een stap te zetten in de profwaardige kermiskoersen.”