Hij houdt van Vlaams koersweer en een geaccidenteerd parcours en is bovendien weer helemaal de oude. Jari Verstraeten (30) werd als bij toeval ontdekt als coureur, maakte opmars maar kende nadien een moeilijke periode. Aan de start van zijn 2e seizoen bij Shifting Gears blijkt hij helemaal back on track.
Een anekdote om te beginnen. Getekend Jari Verstraeten’s ontdekker Ivan De Schamphelaere. “Op een dag rijd ik mee met het Scheldepeloton en geef ik training aan Willem Wouters. Hij moet blokken rijden en doet dat samen met zijn Vacansoleil-ploegmaat Thomas De Gendt. Wanneer ze een versnelling inzetten, komt er ventje naast mij rijden die vraagt of hij eens een training mee mag doen. Ik vraag: koers jij ook? Nee, zegt hij, ik ben tandarts. Enfin, hij zet een achtervolging van jewelste in en rijdt achter die 2 profs. Ik geloof nooit dat hij erbij kan komen, maar achteraf – door de bochten langs de Schelde was ik het overzicht kwijt – hoor ik dat hij Willem en Thomas gewoon heeft bijgehaald. Maar ik moest wel 55 rijden, zegt die Jari Verstraeten dan tegen mij. En zo heb ik hem meegenomen naar Veranda’s Willems.”
Timo Dupont
Verstraeten kon goed zijn plan trekken op continentaal niveau, maar proconti was iets moeilijker voor hem. Dat beseft hij zelf ook. “Ik ben laat beginnen koersen, ik was al 23. Bovendien combineerde ik koersen met mijn job als tandarts. Dat was niet zo evident. Ik heb het volume wel teruggeschroefd, maar mijn werk helemaal laten vallen, leek me te lastig. Zelfs tijdens mijn periode bij Veranda’s Willems. De stap naar procontinentaal met de Veranda’s Willems-ploeg was voor mij niet mogelijk, maar ik heb zeker geen spijt van mijn keuzes toen. Ik ben blij dat ik mogen proeven heb van wielrennen op hoog niveau.”
Het was wel een fantastische tijd voor Verstraten, die 2 seizoenen onder Ivan De Schamphelaere. “Het was superleuk, we waren een bende vrienden die elkaar beter maakten. Dat is iets wat je eigenlijk weinig ziet op continentaal niveau. We hadden met Timothy Dupont ook een schitterende kopman. Ik heb nog altijd een goed contact met hem.”
Na een jaartje bij VDM-Trawobo kwam Verstraeten in 2018 bij Team Shifting Gears terecht – waar hij trouwens opnieuw ploegleider De Schamphelaere tegen het lijf loopt. “Ik amuseer mij hier”, lacht Verstraeten, die geboren is in Duffel, afkomstig uit Lier, voetbalde bij Rita Berlaar en zich nu al 12 jaar Gentenaar mag noemen. “De sfeer is goed, er is geen druk en ik kan zelf mijn programma kiezen. Ik voel me daar goed bij. Ik werk op maandag, dinsdag en woensdag. De andere 4 dagen van de week staan volledig in het teken van trainen en koersen. Met het wielrennen verdien ik nu…. euh, niks. Maar dat is ook niet de bedoeling. Ik kom rond en dat is het belangrijkste.”
Nuchter
Het is een bewuste keuze die Verstraeten maakt. Een slimme kop, altijd nuchter. Zeker na het plotse en onverwachte overlijden van zijn vader in 2017 beseft hij dat het snel gedaan kan zijn in het leven. “2017 was een moeilijk jaar. Ik had net een huis gekocht dat moest worden afbetaald, maar ik was wel mijn contract bij de ploeg kwijt. Liep ik nog een zware schouderblessure op, waardoor ik bijna het hele seizoen out was (lees HIER). En door het verlies van mijn vader werd het echt zwaar. Ik kan alleen maar zeggen dat mijn vader nog steeds een voorbeeld is voor mij. Ik heb van hem geleerd om altijd hard te werken en het beste van mezelf te geven om iets te bereiken in het leven.”
Klaar om te vlammen, is hij. “Ik hou van zware omstandigheden en mik dit jaar enerzijds op de lastigere kermiskoersen en anderzijds rittenkoersen en tijdritten. Graag wil ik op het podium geraken van het provinciaal en Belgisch kampioenschap tegen de klok. Ik verdedig straks mijn PK-titel tijdrijden, maar het wordt moeilijk met kleppers als Benjamin Verraes en Elias Van Breusseghem. Met podium ben ik daar tevreden. Op het BK ben ik 2 keer 4e geweest, dus ook daar is podium een ambitie. En dan wil ik opnieuw het seizoen afsluiten met een koers op Afrikaanse bodem. Dan zal het een geslaagd jaar zijn geweest.”
Fotomateriaal: Sofie Gheysens.