Parijs-Nice is van start gegaan. ‘De Koers naar de zon’ is de eerste grote afspraak van het seizoen voor ronderenners. Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Alberto Contador en Bradley Wiggins, allemaal wonnen ze in het jaar van hun 1e Tourzege eerst Parijs-Nice. Daarom wordt de Franse rittenwedstrijd nog altijd bestempeld als de kleine broer van de Tour.
Beide wedstrijden hebben dezelfde organisatie, dezelfde leiderstruien en zelfs het gouden leeuwtje van de Tour wordt ook uitgereikt in Parijs-Nice. De laatste jaren bleef Parijs-Nice voor sensationele momenten zorgen. Wij bundelden vijf memorabele verhalen die u helemaal in de sfeer brengen voor de editie van dit jaar.
Voor Andrei (2003)
Op 11 maart 2003 vindt een tragisch ongeval plaats in Parijs-Nice, dat de wielersport voor altijd zou veranderen. Andrei Kivilev, de 4e van de Tour van 2001, komt in die bewuste wedstrijd zwaar ten val in de 2e rit. De minzame renner van Cofidis raakt meteen in coma en overlijdt een dag later aan zijn verwondingen. De Kazach droeg geen helm en na het ongeval wordt de helmplicht ingevoerd. Zijn landgenoot Vinokourov is kapot van verdriet. Kivilev was als een broer voor hem. Drie dagen later wint hij de 5e etappe. Zijn vingers priemen naar de hemel, deze overwinning is speciaal voor Kivilev. De renner van T-Mobile wint dat jaar ook het eindklassement van Parijs-Nice en eert zijn landgenoot op het podium. Achteraf verklaart hij dat het vreselijke ongeval een keerpunt was in zijn carrière. Kivilev veranderde voorgoed de wielersport, maar heeft dat wel met zijn leven moeten bekopen.
Tom Boonen flatert (2007)
Tom Boonen heeft altijd wat gehad met Parijs-Nice. Als jonge prof kiest hij steevast voor de Franse wedstrijd, daarna gaat hij vier keer de Tirreno rijden, maar uiteindelijk kiest hij toch terug voor de Koers naar de zon. Dit jaar rijdt Tornado Tom al voor de 10e keer Parijs-Nice. Boonen won er al 6 ritten, maar kende er ook al een dosis pech. Anno 2015 loopt hij er bij een val een schouderverrekking op, waardoor hij een streep mag trekken door zijn klassiekers. Wij zijn ook de flater van Boonen niet vergeten. In 2007 rijdt Kolobnev solo naar de zege in Maurs. Het peloton volgt op korte achterstand, maar Boonen heeft dat blijkbaar niet door. Hij wint op kracht de sprint van het peloton en steekt zegezeker zijn handen in de lucht. Gelukkig maakt hij in 2012 zijn foutje goed en wint hij allicht zijn laatste rit in Parijs-Nice. Hij mag ons echter nog altijd verrassen!
De dubbel van Steegmans (2008)
Gert Steegmans is nooit sterker geweest dan in maart 2008. De eerste rit van Parijs-Nice wordt dat jaar in helse weersomstandigheden verreden. Het stormweer zorgt ervoor dat de wedstrijd ingekort wordt. Het peloton verbrokkelt vervolgens compleet door waaiervorming. Steegmans is de hele dag attent en sprint op een hellende aankomst iedereen uit zijn wiel. Jérôme Pineau, Thor Hushovd en Philippe Gilbert staan niet op de foto. Een dag later trekt de sterke Limburger in de aanval. Samen met leider Hushovd (weer hij), Chavanel en Albasini rijdt hij in een afdaling weg van het peloton. Zijn 3 medevluchters worden er in een sprintje opnieuw afgedroogd. ‘Steggels’ wint dat jaar nog op de Champs-Elysées, het zou het sterkste jaar uit zijn loopbaan worden.
Geboorte van een superster (2010)
De meeste neoprofs hebben enkele jaren nodig alvorens ze voor de overwinning kunnen strijden. Echte kampioenen hoeven echter geen aanpassingsperiode, want wat goed is, komt snel. In 2010 maakt de wielerwereld kennis met een metronoom. Een neoprof wordt 2e in de 2e rit, wint vervolgens in Aurillac en doet dat kunstje nogmaals over in Aix-en-Provence. Zijn naam: Peter Sagan. De Slovaak klopt eerst Rodriguez en Roche in de sprint, maar vooral zijn 2e ritzege is een huzarenstukje. In de finale rijdt het broekventje van 21 jaar weg uit het peloton en blijft hij de grote groep na een solo van 10 kilometer ook voor. Een grote carrière wordt hem voorspeld. ‘De Hulk’ maakt die verwachtingen meer dan waar. Anno 2016 is hij te bewonderen in de regenboogtrui.
Ontembare De Gendt (2011)
Marathonvluchter Thomas De Gendt houdt van de Koers naar de zon. Ook dit jaar staat hij weer aan de start van 1 van zijn favoriete wedstrijden. In 2011 breekt hij er helemaal door. Samen met Roy en Voigt, de marathonvluchter van de eeuw, blijft hij na een lange vlucht het peloton voor. Hij wint op indrukwekkende wijze de sprint en verovert de gele leiderstrui. Die speelt hij twee dagen later kwijt aan Goss, maar de ontembare De Gendt trekt opnieuw ten aanval. Dit keer is Voeckler zijn partner in crime. De Fransman wint de rit, De Gendt wordt opnieuw leider. Ook een jaar later wint hij een rit in de Franse wedstrijd. Hij rijdt met Taaramae op meer dan 50 kilometer van de meet weg en rondt zijn vlucht solo af. In 2015 mag De Gendt opnieuw op het podium van Parijs-Nice als eindwinnaar van het bergklassement. Dit jaar mogen we dus wel wat verwachten van onze landgenoot. Dat de ‘Schorpioen van Beveren’ deze week ten aanval trekt, staat voor ons buiten kijf.
