Het was een koude winterdag, het nieuwe jaar was net ingezet. Ik was nog niet zo heel lang afgestudeerd en was op mezelf begonnen als freelancer. Een kinderdroom. Ik heb heel veel moeten bellen en mailen om bij een bepaald Nederlands fietsmagazine binnen te geraken, maar eens dat gelukt was, was de trein ook snel vertrokken.
Of ik zelf ook fietste? Nu, ja. Geregeld, maar zeker niet gedreven. Ik heb 20 jaar gevoetbald. Iedereen heeft gebreken, nietwaar? En of ik met profrenners op pad wilde voor een rubriek? Tja, als ik maar aan de slag kon. Belde ik met Thomas De Gendt. En ik mocht bij hem langs voor een koffierit en interview-op-de-fiets langs de Schelde. Koud was het, berekoud. Ik fietste nagenoeg vooral in de zomer en had geen lange broek in die bak met wielerkleren. Maar ik ben warmbloedig – letterlijk – en maakte er geen spel van.
De speciaalste
Het was 3 januari 2012, 9 of 10 uur in de ochtend en sneeuw lag er niet, meen ik me te herinneren. Dus zou ik het wel overleven, zei ik Thomas. Hij woonde nog in het huis van zijn schoonouders in Semmerzake, had er pas zijn 1e seizoen bij Vacansoleil -DCM opzitten en de grote Giro-exploot op de Stelvio – die zijn carrière op zijn 25e een enorm aanzien gaf – zou pas een paar maanden later volgen. Omdat hij het echt niet zag zitten met mij haalde hij toch maar van die donkerblauwe beenstukken van Vacansoleil boven. Het zag er niet uit, maar er zit tenminste een verhaal achter. Da’s altijd een goeie start. Het werd een leuke rit en dito babbel. Wie de tekst van toen eens wil lezen, kan HIER klikken.
Veel renners zouden mijn pad nog kruisen op de fiets: Jürgen Roelandts, Sep Vanmarcke, Stijn Vandenbergh, Maarten Wynants, Andre Greipel, Marcel Kittel, Sylvain Chavanel en vele anderen. Maar Thomas De Gendt was de 1e en dus misschien wel de speciaalste. Iets wat perfect past bij zijn stijl. Nog voor ik met WielerVerhaal begon, zat ik in de magazinewereld en ontmoette ik Thomas niet zo heel vaak. Maar toen WielerVerhaal er was en Thomas in 2016 de Tourrit naar de mythische Mont Ventoux naar zijn hand zette, belde ik hem een week later op.
Truien
Of we een reportage mochten komen ineen boksen over zijn collectie wielertruien. Klinkt nu niet meer zo origineel, gezien de reguliere media dat nadien ook allemaal per se wilden gaan doen. Maar toen was het dat dus wel. Thomas zei vlakaf ‘Kom maar af’. Er volgde wel een maar. ‘Morgen kan ik niet.’ Daags nadien was ik al welkom. Het zegt alles over wie De Gendt écht is.
2 dagen later ging de deur van zijn nieuwbouw open en werden we langs de smalle trap naar zijn man cave geloodst. De Gendt kwam met een doos af met 80 leiderstruien die hij ooit had gedragen. Net iets te veel om ze allemaal te bespreken, maar als we het hadden gevraagd, hij had het nog gedaan ook. We kozen er samen 10 uit. Het resultaat daarvan kon u in de zomer van 2016 lezen op WielerVerhaal. Het werden 2 delen: HIER leest u deel 1, HIER deel 2.
En nu is De Gendt in de Ronde van Catalonië dus op weg naar andermaal een mooie uitbreiding van die prachtige collectie. De Oost-Vlaming heeft op zijn 32e nog wat mooie jaren voor de boeg waarin hij nog wel een paar keer ferm zal uithalen. Genoeg voor een volgende originele reportage.
Bedankt voor de fijne momenten, Thomas!
#respect
