Nadat hij eerder al Belgisch kampioen werd in de LWU-nevenbond, kon Giovanni Debaere in Harchies ook de Europese titel pakken in de WAOD-EdH, een ander circuit bij de nevenbonden. De 26-jarige renner kon hard uithalen op de lange vlakke stroken en wist zich zegezeker nadat zijn grootste concurrent lek was gereden.
Giovanni Debaere won vorig jaar het Belgisch kampioenschap in de LVU-nevenbond. “Ik werk bij Securitas, dus voor mij is het niet zo evident om lange trainingen te plannen”, zegt hij. “Omdat de koersen in de nevenbonden iets korter zijn, tot maximaal 100 km, is het voor mij interessanter om hier mijn wedstrijden te rijden dan altijd achteraan te bengelen bij de elite zonder contract. Ik kan me hier ook goed amuseren en bovendien wordt er ook stevig door gereden. Dat is meteen ook de reden waarom er zoveel eliterenners zonder contract komen koersen.”
Het was niet zonder ambitie dat Debaere aan de start was verschenen in Henegouwen. “Ik dacht wel aan het podium, maar ik had meer de neiging om gewoon te koersen en achteraf wel te zien waar ik zou zijn uitgekomen. Dat ik zou kunnen winnen was vooraf zeker niet in me opgekomen, vooral omdat er een zeer sterk deelnemersveld kwam opdagen en er zich bovendien ook een aantal elites zonder contract hadden ingeschreven. Het niveau was dan ook behoorlijk hoog.”
Gashendel
Debaere is een allrounder, een echt favoriet pacours heeft de nieuwe Europees kampioen niet. “Ik kan op elk type parcours wel mijn streng trekken, dat klopt”, geeft hij aan. “Het EK-parcours was behoorlijk vlak en er stond weinig wind. Op de lange stukken kon ik de gashendel telkens volledig opendraaien en dat is wel iets waar ik van houd. Voor hetzelfde geld was het een gesloten koers geweest, maar uiteindelijk reed er al snel een groep van 11 man weg.”
“We sloegen meteen een mooie kloof op het peloton”, doet Debaere zijn wedstrijdverhaal. “Na enkele ronden hadden we al 2 minuten voorsprong. Mijn ploegmaat Pieter Bauters stopte perfect af in het peloton, samen met nog andere ploegen die renners mee voorin hadden. Van de 11 waren we maar met 2 elites (-26), wat wel in mijn voordeel speelde. Die andere elite reed dan ook nog lek. Toen was ik bijna zeker van de overwinning . Na een snelle wedstrijd aan gemiddeld 44,2 km/h reed ik naar een algemene 5e plek en 1e elite (-26) en kon ik de trui in ontvangst nemen.”
Frieten
‘s Avonds rok de ganse bende naar het Deinse Frituur en Eethuis Sofré, hoofdsponsor van de ploeg. “We zijn met het ganse team en de entourage frieten gaan eten en pinten gaan drinken bij Sofré”, lacht Debaere, die op 12 mei eindelijk zijn Belgische 3-kleur mag tonen in wedstrijdverband. “Door de drukke werkweekends is dat er nog niet van gekomen. De Belgische trui haalde ik gelukkig ook in een andere nevenbond, zodat ik die toch nog kan dragen. Mijn seizoen is uiteraard al geslaagd met deze mooi trui, al zou ik graag nog enkele overwinningen behalen.”