In veel opzichten was de afgelopen Giro geen wedstrijd om voor altijd te onthouden. 1 van de hoogtepunten was wellicht de symboliek van de Cima Coppi. Deze ‘trofee’ bekroont de renner die als 1e op het hoogste punt van de Giro passeert en ging dit jaar naar Fausto Masnada. Qua symboliek wel een binnenkomer voor de naamgenoot van de beste Italiaanse wielrenner aller tijden.
Het was de climax van een heel aangename kennismaking met Fausto Masnada. Een echte verrassing was Masnada voor de wielerkenners niet. Door zijn 3e plaats in de Giro di Sicilia, zijn dubbele ritzege in de Tour of the Alps en zijn 2e plaats in de Giro dell’Appennino werd hij zelfs getipt als ritwinnaar en revelatie in de Giro. Dat heeft de renner van Androni Giocattoli helemaal waargemaakt.
Cima Coppi
De belofte werd al ingelost op dag 6, toen hij in San Giovanni Rotondo het zegegebaar mocht maken. Later volgde een dozijn aanvallen in quasi elke etappe met reliëf. Hij werd ook nog eens 3e op Ponte di Legno en eindigde als 4e in Anterselva. Dat alles resulteerde in een 20e plaats in het eindklassement en een 2e plaats in het bergklassement.
De Cima Coppi is niet voor 2e rangsrenners. Masnada is de 1e Fausto die de trofee wint, nadat hij op de Manghenpas als 1e boven kwam. Normaal werd de Cima Coppi op de Gavia uitgereikt, maar zoals geweten werd die pas geschrapt. Masnada volgt zo Froome, Landa en Scarponi op. In het verleden wonnen ook klinkende namen als Gimondi, Fignon, Chiappucci, Indurain en Garzelli deze mooie prijs. Met De Gendt, Van Impe en Merckx staan er tevens 3 Belgen op de erelijst.
Geen Ricco
De kans lijkt klein dat Fausto Masnada volgend jaar nog op het procontinentale niveau rijdt. Samen met zijn ploegmaat Mattia Cattaneo heeft hij zich in het Italiaanse circuit al meermaals getoond en staat hij op de radar van de grote ploegen. Met zo’n naam, zo’n aanvalsdrang en zo’n adelbrieven kan de promotie niet lang uitblijven. Wie bij Masnada vreest dat een nieuwe Ricco is opgestaan, vergist zich wellicht. Masnada komt immers niet uit het niets.
In de Giro delle Valle d’Aosta werd hij in 2012 bijvoorbeeld al 6e na onder meer Aru en Formolo. 3 jaar later won hij de Ronde van Lombardije voor beloften door Giulio Ciccone te kloppen in een sprint-à-deux. Zijn landgenoot werd ook in de voorbije Giro vaak zijn bondgenoot. Ondanks een stage bij Lampre werd de jonge Masnada nooit een kans gegund bij een WorldTour-team. Ten onrechte, want onder de vleugels van Gianni Savio presteerde hij meteen. De Ronde van Turkije (3e in 2017), het bergklassement in de Ronde van Slovenië (2018) en de Ronde van Hainan (eindzege 2018) zijn eigenlijk onder zijn niveau.
Vers bloed
Voor het eerst sinds 2012 won Savio met zijn ploeg nog eens een rit in de Giro. Het lijkt een prachtig afscheidscadeau van Fausto. Vraag is welke grote ploeg de nieuwe sensatie oppikt en welke evolutie hij nog doormaakt. Door het brokkenparcours van Aru en de ouder wordende Nibali kunnen de Italianen wel wat nieuw bloed gebruiken. En bij Masnada is de link met Coppi nooit ver weg.