Het WK start zondag voor het eerst met de Mixed Team Relay, aka de gemengde ploegenaflossing. De primeur van de kersverse discipline was voor het jongste Europees Kampioenschap in Alkmaar. Een testcase die tot bedenkingen leidde, en dat niet alleen omwille van het afvoeren van de klassieke ploegentijdrit, een ingreep die door veel koersfanaten wordt betreurd.
Voor wie nog niet helemaal mee is: de Mixed Team Relay is een aflossingskoers voor gemende ploegen van 3 vrouwen en 3 mannen. De 3 mannen starten samen en worden afgelost door de 3 vrouwen. De tijd van de 2e vrouw die finisht telt als eindtijd. Laat u niet wijsmaken dat het ingewikkelder is dan dat. Tot nader order valt het enthousiasme voor het nieuwtje echter wat tegen. Nu zijn wielerliefhebbers doorgaans niet zo gek op nieuwlichterij. De start- of aankomstplek van een wedstrijd verleggen, de naam of het parcours van een klassieke koers wijzigen: gemorrel aan wat de koersfan kent, leidt steevast tot gemor.
Dat de meeste landen hun beste tijdrijders niet opstellen in de Mixed Team Relay en sparen voor de individuele tijdrit helpt het animo voor de discipline ook niet meteen vooruit. De primeur in Alkmaar was leerrijk en wist een aantal bedenkingen te bevestigen en andere te ontkrachten. Voor de duidelijkheid: het is zwaar. Loodzwaar. “Erger dan een ploegentijdrit”, zei Thomas De Gendt nadat hij in augustus de honneurs waarnam voor België. In een team van 3 renners kom je uiteraard veel sneller weer aan kop dan in een grotere ploeg. Er is dus amper tijd om te recupereren. Een theekransje is het dus zeker niet. Dat er beter ploegen van 2 keer 4 renners zouden worden opgesteld, tipte De Gendt nog. Een interessante aanbeveling.
Wennen
De vaak geopperde bedenking dat je vrouwen en mannen niet samen moet laten koersen omdat het fysieke verschil te groot is, bleek geen hout te snijden. Het waren de vrouwen die de sterkste schakel bleken in het Belgische team en de 4e vierde plaats in de wacht wisten te slepen. Bovendien maakt het verschil in intrinsieke snelheid weinig uit aangezien ze elkaar aflossen. Het is gissen hoeveel renners uit het mannenpeloton het in een tijdrit zouden moeten afleggen tegen Annemiek van Vleuten, maar dat doet dus eigenlijk niets ter zake.
Het is wennen. Renners gaven aan zelf nog niet goed te weten hoe het precies in z’n werk ging, en er was ook niet gericht getraind op deze specifieke discipline. Geen enkel land stuurde z’n beste tijdrijders naar de Mixed Team Relay. Op zich niet onbegrijpelijk, aangezien de individuele tijdrit, wel een klassieke en prestigieuze discipline, al een dag later werd gereden. Dat Lawrence Naesen na afloop meedeelde dat hij eigenlijk niet op een tijdritfiets kon rijden, was navenant. Geen wonder dat er nog niet veel harten werden veroverd.
Wind in de zeilen
Of dat deze keer wel het geval is, dat is nog maar de vraag. Opnieuw houden heel wat landen hun beste tijdrijders uit de Mixed Team Relay, omdat ze die liever zien uitblinken in de ITT, wat de interesse alvast niet ten goede komt. Toch zijn er zijn redenen genoeg om wel uit te kijken naar de openingsdag van het WK. Het wielrennen kan wel wat innovatie en vernieuwing gebruiken. Als de sport een nieuw elan wil vinden, moet ze op zoek naar nieuw publiek. Lees: jonger en vrouwelijker. Van enkel mannen van middelbare leeftijd wordt het lastig overleven. Het vrouwenwielrennen zit in de lift, maar het dakterras is nog ver. Elke keuze die de sport een fikse duw in de rug kan geven is dus legitiem.
Gemengde sporten hebben de wind in de zeilen. Van badminton, over triatlon tot korfbal, in meer en meer sporten nemen mannen en vrouwen het samen tegen elkaar op, zowel op recreatief als op topniveau. Op de Olympische Spelen van 2020 strijden meer gemengde teams dan ooit voor een medaille. De Belgian Hammers haalden vorig jaar overigens brons in de gemengde triatlon op het WK atletiek in Glasgow. Waarom zou het wielrennen de onstuitbare trend aan zich laten voorbijgaan?
Kans geven
Het deelnemersveld is niet het neusje van de zalm, maar wel interessant. Hulde aan de Duitse wielerbond die er wél in slaagde om hun beste tijdrijders warm te krijgen voor de Mixed Team Relay: Tony Martin, Nils Politt, Lisa Klein en Lisa Brennauer zijn stuk voor stuk ijzersterke tijdrijders. En ook Slovenië gooit alle troeven op tafel met Tadej Pogačar en Primož Roglič. Die laatste rijdt na de Mixed Team Relay ook de ITT en de wegrit, en dat met een slopende Vuelta in de benen.
Nederland heeft steengoede vrouwelijke renners op overschot en kan dus 3 toppers uit het vrouwenpeloton in de strijd gooien: Lucinda Brand, Riejanne Markus en Amy Pieters. En de Italianen hebben met Edoardo Affini, Davide Martinelli en Elisa Longo Borghini wel goed volk in huis, al gaat er allicht evenveel aandacht naar de deelname van Elia Viviani en zijn partner Elena Cecchini, samen goed voor goud en zilver in de wegrit op het EK.
De ultieme reden is wellicht dat het gewoon een mooie en spannende race oplevert, voor wie z’n vooroordelen en bedenkingen even weet te parkeren en de discipline een kans wil geven.