Een niet onbelangrijk deel van het wielerpeloton gunt de Kristallen Zweetdruppel 2019 – de prijs voor beste helper – aan Otto Vergaerde. De Gentse superknecht van Mathieu van der Poel reed een dijk van een seizoen, maar dat gebeurde in de schaduw en werd dus veel minder gezien door Jan Publiek. Believer Ivan De Schamphelaere legt uit waarom de Gentenaar deze bekroning verdient.
Een niet onbelangrijk deel van het wielerpeloton gunt de Kristallen Zweetdruppel 2019 – de prijs voor beste helper – aan Otto Vergaerde. De Gentse superknecht van Mathieu van der Poel reed een dijk van een seizoen, maar dat gebeurde in de schaduw en werd dus veel minder gezien door de buitenwereld. Vergaerdes ontdekker Ivan De Schamphelaere legt uit waarom de Gentenaar deze bekroning verdient.
De Schamphelaere was de bezieler van de oorspronkelijke Veranda’s Willems-ploeg, die jarenlang met succes op continentaal niveau reed. “Toen de ploeg procontinentaal ging, was 1 van mijn eisen ten opzichte van Nick Nuyens dat ik Otto Vergaerde mocht meebrengen”, bekent De Schamphelaere. “Ik kende hem heel goed en was toen al erg te spreken over zijn kwaliteiten. Hij zat vaak in nationale selecties op de piste. Otto was een pistier en vanuit dat perspectief ook al op zijn 18e of 19e prof geworden bij Sport Vlaanderen-Baloise. Daar moest hij in de wegwedstrijden echter geregeld opdraven als er een man tekort was. Om je haren uit je hoofd te trekken. Hij moest zo op zijn 19e al Luik-Bastenaken-Luik rijden en hij reed die gewoon uit – een prestatie op zich op die leeftijd. Daar zag je direct zijn grote motor.”
Pistier
Uit het niets kreeg Vergaerde dit seizoen weer een toekomst in het project Corendon-Circus, waar de Gentenaar zijn diensten zou moeten verlenen aan Mathieu van der Poel en Tim Merlier. “Otto had de pech dat hij geen killer is. Hij doet vaak werk voor een ander, zoals dit seizoen in de GP Stad Zottegem voor Gianni Vermeersch. Otto was de sterkste man in koers, maar had misschien wat meer initiatief moeten nemen voor zichzelf. Hij is een schitterende helper, maar hij zal nooit veel koersen winnen. Daarom is hij zich ook gaan specialiseren in die rol van knecht. Door zijn piste-ervaring kan hij enorm goed in peloton rijden en prima iemand uit de wind zetten. Dat is ook de reden waarom Mathieu van der Poel en Tim Merlier hem na een paar wedstrijden als vaste lead-out wilden – samen met Jonas Rickaert, nog zo’n pistier.”
De Schamphelaere kan de kwaliteiten van Vergaerde in detail omschrijven. “Otto kan als lead-out makkelijk een gaatje induiken, maar hij beseft in zijn rol ook dat er iemand in zijn wiel zit waarvoor hij dit moet doen. En dat die dus mee moet in dat gaatje. Als dat niet kan, dan doet hij dat niet. Otto weet dat perfect en voert de dingen ook perfect uit. Als Otto zich op kop van het peloton zet, dan gaat het echt heel snel. Dat weet men ook in het rennersgild, daarom gunt iedereen hem de Kristallen Zweetdruppel. Er bestaat zelfs al een Facebook-pagina voor. De buitenwereld ziet dat niet, maar in het peloton wordt hij enorm geapprecieerd. Otto is enorm belangrijk voor een ploeg.”
De vorige winnaars van de Kristallen Zweetdruppel waren Iljo Keisse, Julien Vermote en Tim Declercq. “In dat rijtje staat Otto nog niet, maar hij zal wel op dat niveau geraken”, meent De Schamphelaere. “Die mannen hebben meer ervaring, iets wat Otto de komende jaren ook wel zal vergaren. Hij kreeg al een monsterbod van een grote ploeg om er in dienst van hun kopman te gaan rijden. Hij kon er veel meer verdienen, maar wat is er beter dan voor Mathieu van der Poel en Tim Merlier rijden? Hij kiest voor zijn ontwikkeling als renner. Op lange termijn zal hem dat het meeste bijbrengen.”