Chantal Hoffmann heeft afgelopen dinsdag een punt gezet achter haar wielercarrière. De Ronde van Guangxi (1.WWT) was haar laatste wedstrijd als eliterenster. De Luxemburgse, die overmorgen 32 kaarsjes mag uitblazen, reed 6 jaar voor Lotto Soudal Ladies. Op 6 oktober won ze met het team nog het BK ploegentijdrijden in Borlo, waarna al een afscheidsfeestje volgde.
Wanneer en waarom besliste je om jouw fiets aan de haak te hangen?
Chantal Hoffmann: “Voor het seizoen begon, had ik al besloten dat ik aan het eind van het jaar afscheid zou nemen van het wielerpeloton. Ik wilde stoppen op een moment dat ik nog steeds van het wielrennen hield en niet wanneer het een sleur zou geworden zijn. Vorig jaar twijfelde ik al of ik nog wel een jaar langer zou koersen, maar ik was toen nog niet klaar om de beslissing te nemen om effectief te stoppen. Ondertussen is dat wel het geval. Ik combineerde het wielrennen met een halftijdse job als kinesiste en het werd alsmaar moeilijker om het nodige herstel in te bouwen. Bovendien speelde ook het financiële aspect een rol. Het is zeker niet evident om jaren toe te komen met het minimum. De salarisnormen zijn trouwens ook het enige wat ik zou veranderen binnen het vrouwenwielrennen.”
Wat zijn je plannen?
Chantal Hofmann: “Dat is een goede vraag. Ik weet het nog niet zeker. De voorbije weken waren heel druk en nu wil ik gewoon genieten van mijn vakantie en mijn hoofd leegmaken. Ik zal blijven werken als kinesiste. En ik wil ook in het wielrennen betrokken blijven, want ik houd te veel van deze sport om het te missen. Maar ik heb nog geen concrete plannen.”
Wat zijn je 3 beste herinneringen als renster?
Chantal Hoffmann: “Ongetwijfeld de Giro van 2014 waarin we met Emma Pooley 3 etappes wonnen. Dat was fantastisch. Ook de Giro van 2015 is een herinnering die ik koester, want toen hadden we opnieuw veel plezier en bereikten we eveneens goede resultaten. En dan is er de Trophée d’Or van 2016 waar we met Elise Delzenne het eindklassement wonnen. En ik voeg graag nog een 4e herinnering toe: mijn deelname aan de Olympische Spelen van 2016 in Rio. Magisch om daar te mogen zijn.”
Hoe blik je over het algemeen terug op je wielercarrière?
Chantal Hoffmann: “Ik ben tevreden. Ik had nooit durven denken dat ik het zo ver zou schoppen. Ik heb nergens spijt van. Je kan niet alles plannen. En dingen gebeuren ook voor een reden of je komt er sterker uit. Ik had 6 schitterende jaren bij Lotto Soudal en er zijn zoveel onvergetelijke herinneringen. De ploeg is als een 2e familie voor mij. Ik ben zo dankbaar voor deze jaren. Ik heb heel wat fantastische mensen ontmoet die vrienden geworden zijn. Ik ben blij dat ik het geluk had om deel uit te maken van dit team.”
Hoe was het afscheidsfeestje?
Chantal Hoffmann: “Het afscheidsfeestje na het BK ploegentijdrijden was een grote verrassing. Ik voelde me ziek die dag en wilde eigenlijk niet koersen. Maar Liesbet De Vocht zei dat ik moest starten. Het werd een geweldige dag die voor altijd in mijn geheugen gegrift zal staan. Ik had het helemaal niet verwacht. Ik ben Liesbet heel dankbaar dat ze dit georganiseerd heeft! Sommige van mijn beste vrienden waren naar Borlo afgezakt en dat maakte me heel emotioneel. En onze overwinning maakte het des te mooier!”
Hoe verliep de slotwedstrijd in China?
Chantal Hoffmann: “De laatste koers in China was leuk en we hadden een fijne tijd. Achteraf gingen we naar het UCI-gala en daarna hebben we verder gevierd. Ik had een schitterende tijd. Zowel het afscheid in België als in China was emotioneel. In België omdat het zo onverwacht was dat al die mensen daar waren en in China omdat het werkelijk de laatste wedstrijd was. Wanneer je beseft dat het echt de laatste koers is, maakt dat je emotioneel. Eind september, begin oktober begon het me te dagen dat het afscheid in zicht was. Toen mijn vader aanwezig was bij de Lotto Belgium Tour werd ik al emotioneel omdat hij altijd veruit mijn grootste supporter is geweest. Ook in China had ik mensen rond me die me na aan het hart liggen, onder meer mijn vriend die me aan de finish stond op te wachten. Ik had echt niet meer kunnen verlangen van een afscheid. Ik ben nu heel dankbaar voor al die jaren in het peloton.”
Tekst: Lotto Soudal Media/ Gwendoline Gerres.