Gerben Thijssen maakte op de 1e dag van de voorbije Z6sdaagse in Gent kennis met de houten planken. Het zag er niet bepaald goed uit voor de jonge Limburger: gebroken sleutelbeen, 3 gebroken ribben en kleine bloedingen in de hersenen. 2 weken na de val spreken we een gemotiveerde Thijssen die volop bezig is met de revalidatie.
“Van de val zelf weet ik niets meer”, kijkt Thijssen terug op zijn pistecrash. “Ik ben pas enkele dagen later wakker geworden in mijn ziekenhuisbed en wist niet zo goed wat er gebeurd was. Toen ik dan de artikels las op sociale media en nieuwswebsites en de foto’s zag met de doeken rondom mij, begon het me te dagen dat ik aan iets zeer ernstigs ontsnapt ben.”
Toen Thijssen wakker werd, had hij al enkele scans achter de rug, maar het was duidelijk dat er iets serieus mis was. “Het 1e wat ik gedaan heb, was een yoghurtje eten. Kort daarna ben ik terug in slaap gevallen omdat ik zodanig moe was. Ik heb toen 24 uur aan een stuk geslapen. Die vermoeidheid maakte het ook moeilijk om onderzoeken te doen . Bij een bepaalde test moest ik mijn ogen toe doen en mijn mond openhouden. Het heeft even geduurd voordat die test effectief kon doorgaan omdat ik gewoon in slaap viel. Dat is best wel beangstigend.”
Maandag was Thijssen opnieuw in het UZ Gent voor nieuwe tests. Amper 2 weken na de vreselijke val is hij al officieel ontslagen uit het ziekenhuis, maar hij moet wel nog revalideren in het revalidatiecentrum in Overpelt. “Ik leer er opnieuw naar behoren wandelen en praten. Zaken die in het begin heel moeilijk waren. Ik kon niet eens een gang deftig door wandelen omdat ik ook moeite had met mijn evenwicht. Elke nieuwe stap is een overwinning op zich. Nu heb ik het meeste last van mijn gebroken ribben.”
Brute pech
De motivatie verliest de Limburger alvast niet. Hij probeert zelfs het positieve van de zaak in te zien. “Doorheen het jaar denk ik soms: ‘Oh nee, weeral 4 uur gaan trainen’. Als ik binnen een maand weer rustig aan zal mogen fietsen, zal ik me gelukkig prijzen dat ik het nog kan doen en er veel plezier aan beleven. Het is niet de 1e keer dat ik geblesseerd ben, maar het is wel de 1e keer dat het zo zwaar is. In het verleden heb ik wel al eens de ziekte van Lyme gehad, dus de constante vermoeidheid kan ik wel plaatsen.”
“In het begin zal ik misschien wel wat schrik hebben op de fiets. Dat is normaal, denk ik. Al is het wel een voordeel dat het gewoon brute pech is geweest. In het verleden ben ik ook wel al gevallen door mijn eigen schuld of omdat ik in contact kwam met een andere renner. Dat was nu niet het geval en dat geeft me op een bepaalde manier een gerust gevoel. De tube van mijn voorwiel was losgekomen, waardoor ik gevallen ben. Na de val hebben de mecaniciens nog tests gedaan met het achterwiel en daar was hetzelfde probleem aanwezig. Een stom ongeluk dus.”
Stig en Bjorg
De Lotto-ploeg van Thijssen heeft de laatste jaren al serieus wat tegenslag gehad. Enkele jaren geleden viel Stig Broeckx zwaar en lang lang in coma. Vorige zomer was er de fatale valpartij van Bjorg Lambrecht. “Ik zat erg in met de dood van Bjorg. Toen ik de beelden zag van mijn valpartij en hoe ik afgeschermd werd met doeken, besefte ik dat ik aan veel erger ontsnapt ben. Ik ben vooral blij dat ik er nog ben en dat de revalidatie nu zo goed loopt.”
In de 2 weken na de crash kreeg de beloftevolle renner al veel ondersteuning van collega’s. “Veel collega-renners zijn al op bezoek geweest en ook John Lelangue, de algemeen manager van Lotto Soudal kwam langs. Dat deed me veel deugd. Van andere renners, ook uit het 6-daagsecircuit, kreeg ik berichten. Ze drukten me op het hart dat ik zeker mijn tijd moet nemen om te herstellen.”
Tot overmaat van ramp kwam enkele dagen na Thijssen ook zijn vriendin Shari Bossuyt ten val op de Gentse piste. “Ik ben pas later te weten gekomen dat ze ook gevallen was. Natuurlijk ben ik ook fier dat ze de dag daarvoor de zege kon pakken. Ze is een sterke vrouw en heeft vele uren naast mijn ziekenhuisbed gezeten. Haar valpartij was ook brute pech. Ze vielen voor haar en ze kon geen kant meer uit. Gelukkig heeft ze geen zware blessures. Ze heeft een gekneusde rib, wat vooral ambetant is, maar het kon ook veel erger zijn.”
Ver vooruitkijken wil de Limburger nog niet. “Ik hoop vooral goed verder te revalideren en sterker te worden. Dan is het wel mijn droom om in een klassieker te kunnen starten. Als ik hard blijf werken, zit dat er zeker in.”
