Ze zou pas in januari de overstap maken naar Telenet Baloise Lions, maar de kennismaking in augustus voelde zo goed aan dat Lucinda Brand al in november voor de ploeg van Sven Nys ging crossen. En hoe! Het werd een binnenkomer van formaat. En dus rest er 1 vraag: pakt ze ook de wereldtitel?
Het is niet vanzelfsprekend dat een overgang naar een nieuwe ploeg vervroegd wordt ondanks een lopend contract. “Maar ik had een goede band met de mensen van Team Sunweb en het was makkelijker en logischer dat ik de overstap deze winter al maakte vanaf mijn 1e wedstrijd in het veld”, zegt Brand. “Sunweb is gericht op de weg en mijn seizoen zat er daar in principe al op. We hebben dat goed overlegd en het was geen enkel probleem. Het was dan ook mooi dat ik mijn debuut voor Telenet Baloise Lions in de Jaarmarktcross in Niel kon maken met een overwinning.”
Bij Telenet Baloise Lions komt Brand wel een beetje in een andere wereld. “Het is mooi hoe iedereen hier collegiaal met elkaar omgaat, iedereen staat dicht bij elkaar”, zegt Brand. “Dat was bij mijn vorige teams minder het geval. Rabobank en voornamelijk Sunweb zijn teams die gericht waren op de weg en die ook veel omvangrijker waren op organisatorisch gebied. Dan gaat het er sowieso wat zakelijker aan toe, terwijl ik bij Telenet Baloise Lions een veel familialere sfeer ervaar. Dat is wel leuk.”
Brand liet meteen zijn uit welk hout ze gesneden is. 9 crossen reed ze tot dusver, waarvan ze er 4 won. Slechts 1 keer, in Tábor, viel ze naast het podium. “Het is een mooie start, maar daar hadden we ook wel op gehoopt”, lacht de geboren Dordrechtse. “Langs de andere kant is het wel sterk, want de top in het vrouwenveldrijden is zowel kwalitatief als kwantitatief erg groot geworden. De mooiste winst was die in de WB van Namen, want die ligt enerzijds vers in mijn geheugen en anderzijds troffen we er zeer zware omstandigheden aan. De moeilijkste was dan weer Zolder, omdat het een snel en explosief parcours was en veel moeilijker om er een verschil te maken. Daar ben ik echt diep moeten gaan om de zege binnen te halen.”
Vorige week verdedigde Brand haar Nederlandse tricoloretrui op het NK in Rucphen, maar ze moest tevreden zijn met brons. “Ik reed er tegen de wereldtop en iemand anders (Alvarado, red) was gewoon beter. Het is altijd zuur wanneer je je titel moet afstaan, maar je krijgt het natuurlijk niet cadeau. Natuurlijk was die cross een doel op zich, want het is een kampioenschap en zo zijn er niet veel. Ik baal er van, maar ik was die dag op dat parcours niet goed genoeg om te kunnen winnen. Het is jammer, maar het is wat het is.”
En dan nu: het WK in Dübendorf. “Ik leef er met een positieve vibe naartoe”, besluit Brand. “De regenboogtrui is een droom. Maar geen goud betekent daarom niet dat het een mislukt WK is. Dat vind ik iets tekort door de bocht. Je kan een heel goede wedstrijd rijden maar door omstandigheden toch niet winnen. Dan moet je daar vrede mee kunnen nemen.”