Het verzorgend personeel draait overal ter wereld overuren om de hulpbehoevenden van dienst te zijn. Dat is in het ZNA Stuivenberg-ziekenhuis in Antwerpen niet anders. Ergotherapeute Caren Commissaris van Waasland Security Wase Zon CT, die zowel actief is in het veld als op de weg, wordt de komende maanden ook elders ingezet. “Ik probeer mijn verwachtingen te beperken”, zegt de 25-jarige Wuustwezelse.
Je werkt doorgaans als ergotherapeute in een ziekenhuis. Wat houdt jouw job precies in?
Caren Commissaris: “Ik geef therapie aan mensen met behoorlijk uiteenlopende aandoeningen. Dat gaat van hersenbloedingen tot knieprothesen en brandwonden. Ik sta ook voor 50% op de geriatrie-afdeling, waar het meer gaat om cognitieve testings en informatie geven over hulpmiddelen en valpreventie.”
Wat verandert deze coronasituatie voor jou in de praktijk?
Caren Commissaris: “De grootste verandering is dat er al verschillende afdelingen leeggemaakt zijn, waardoor er minder patiënten zijn die therapie nodig hebben. Dus zijn er momenteel ergotherapeuten en kinesitherapeuten te veel. De patiënten die er nog zijn, krijgen nog therapie. De overige therapeuten worden ingezet voor andere taken. Enkelen staan op de spoed om de mensen in de juiste richting te wijzen, anderen staan op de corona-afdelingen met vooral logistieke taken. Dit zal ik bijvoorbeeld morgen/woensdag zelf ook moeten doen. Wat het dan precies inhoudt, zal ik dan pas weten. Ook gaan we in vroege, late en zelfs nachtshiften ingeschakeld worden, wat we absoluut niet gewend zijn.”
Is dit een aangename afwisseling of echt een opdracht die je liever niet zou willen doen?
Caren Commissaris: “Ik zou natuurlijk het liefste mijn eigen job blijven doen, want ik geef graag therapie. Het moeilijke is om uit je comfortzone te komen en alle veranderingen op te volgen. Elke halve dag of zelfs om de paar uur veranderen er wel een paar richtlijnen. Alles draait momenteel om Covid-19 en er zijn nog veel dingen onduidelijk. Dat maakt het tot hiertoe vooral mentaal vermoeiend. Maar het is nu zo en als ik op die manier kan helpen, dan doe ik dat graag. Dat is de ingesteldheid van alle personeel in de zorgsector.”
Werk je nu meer of minder en hoe zien jouw dagen er uit?
Caren Commissaris: “Voorlopig werk ik nog gewoon evenveel uren. We hebben (nog) geen verlof moeten opzeggen, maar er is al wel de vraag gekomen voor mensen die extra shiften willen draaien, vooral voor verpleeg- en verzorgkundigen.”
Krijg je het nog gecombineerd met trainen?
Caren Commissaris: “Ik rijd altijd met de koersfiets naar het werk, dus dan heb ik al een deel van m’n training gedaan. Dat ga ik gelukkig ook kunnen blijven doen als het land in een echte lockdown gaat (denk ik). Ik heb dat ritje ook echt wel nodig om na het werk even mijn hoofd leeg te kunnen maken.”
Knaagt de onzekerheid over wat de komende weken komen gaat?
Caren Commissaris: “Ik reken er op dat dit zeker nog best lang, enkele maanden, zal duren en probeer voor de rest geen verwachtingen te hebben. Want alles verandert nu zo snel. Ik heb me al wel kunnen neerleggen bij die onzekerheid en veranderingen.”
Verandert deze situatie iets voor jouw sportieve plannen of niet?
Caren Commissaris: “Natuurlijk valt een heel groot deel van de koersplanning weg. Dat is althans wat ik zelf verwacht. In dat opzicht is het wel een grote verandering. Ik had niet gepiekt naar het voorjaar, dus dat valt voor mij nog redelijk mee. Momenteel ben ik niet zo specifiek met de koersplanning bezig, aangezien de koerskalender toch onvoorspelbaar is. Ik verwaarloos de trainingen niet en zal wel zien wanneer we terug aan de start kunnen staan.”