Het is geen schande om geen profrenner te kunnen worden, maar je moet ook niet bij de pakken gaan zitten. Focus verleggen en aan een andere passie gaan werken. Jari Carpentier uit Sint-Juliaan, een deelgemeente van het West-Vlaamse Langemark-Poelkapelle, gaat zijn eigen bikeshop verder uitbouwen.
Hoe blik je terug op je voorbije seizoen en op de seizoenstart 2020?
Jari Carpentier: “Vorig seizoen was voor mij voor 95% geslaagd. Ik kon de lijn van 2018 doortrekken en een constant jaar afwerken. Enkel die ene overwinning ontbrak. Ik pakte enkele 2e plaatsen waar ik het gevoel had dat er net wat meer in zat, maar ik mocht zeker niet klagen. Na een goeie winter en een mooie stage in Calpe met Nills Pauwels en Peloton d’hiver was ik bijna klaar voor het seizoen, enkel wat snelheid ontbrak en dat voelde ik dan ook in Izegem en Staden-Staden. In Haringe was het al iets beter en voelde ik dat het aan het beteren was.”
Waarom wilde je graag je eigen bikeshop?
Jari Carpentier: “Ik deed mijn bikeshop al in bijberoep in mijn garage in het ouderlijk huis, maar ik was al enige tijd op zoek naar een huis en viel op een rijhuis met ruime garage. Het was al even een droom om toch van een garage naar echte winkel te gaan en door wat ombouwwerk in het huis dat ik kocht, kan ik een droom en een passie combineren.”
Je vriendin gaat de shop mee runnen. Wie krijgt welke taken?
Jari Carpentier: “In tegenstelling tot wat er in de krant stond, zal mijn vriendin bij de opening van de winkel niet in de zaak stappen. Ik hoop dat dat later wel mogelijk wordt. Zij zal dan waarschijnlijk instaan voor de boekhouding en ik voor het atelier.”
Hoe ga je je differentiëren van de concurrentie?
Jari Carpentier: “Ik probeer vooral de klant te ondersteunen in zijn of haar aankoop. Wat ik merk bij vele grotere fietszaken is dat je maar een nummertje bent. Ik probeer met iedereen een persoonlijke band op te bouwen. Wie bij mij komt voor een goedkopere stadsfiets zal een even goede service krijgen als iemand die een racefiets koopt van 8.000 euro.”
Je blijft wel koersen. Met welke ambitie?
Jari Carpentier: “Ik blijf inderdaad koersen. Soms krijg ik de vraag van mensen hoe ik het blijf combineren. Passie, zeker? Mijn leeftijd heeft er waarschijnlijk ook wel mee te maken. Ik ben nog maar 22 en zit nog vol energie. Mijn ambitie is om vooral plezier te hebben in het fietsen en mee te draaien in de hogere rangen van de kermiskoersen. Dat het leven nu even stil ligt heeft zijn voor- en nadelen. Ik heb inderdaad wat meer tijd om mijn winkel af te werken, maar ook de bouwhandels beginnen te sluiten, waardoor wij ook niet meer aan producten geraken.”
Is je droom om prof te worden definitief opgeborgen?
Jari Carpentier: “Ik denk dat iedere wielrenner wel de droom gehad heeft om prof te worden, maar ik moet eerlijk zijn dat dit voor mij waarschijnlijk niet mogelijk zou zijn. Als junior was ik niet slecht, maar ook niet goed genoeg om bij een ploeg als een EFC of Home Solution-Soenens te rijden, wat wel nodig is om prof te kunnen worden. Sinds ik mijn handtekening plaatste onder de lening van mijn huis, wist ik dat ik de droom kon opbergen. Die lening moet nu eenmaal ook afbetaald worden, hé.”