Giacomo Nizzolo had 2020 geweldig goed ingezet voor NTT Pro Cycling, de werkgever van Victor Campenaerts, en claimde een belangrijke etappewinst in de Santos Tour Down Under en in Parijs-Nice. De Italiaanse sprinter over zijn uitstekende vorm en waar hij zijn oog op laat vallen van zodra het seizoen hervat.
Hoe zou je je seizoensstart omschrijven?
Giacomo Nizzolo: “Geweldig. Qua resultaten was het prima, met winst in de voorlaatste etappe van de Santos Tour Down Under en een 2e plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne. En zet die 6e plaats in Le Samyn er ook maar bij. Het was lang geleden dat ik me zo goed voelde in het begin van het seizoen. Er gaat niets boven het gevoel dat je kunt meespelen in de finale van een koers en dat dat ook effectief verwezenlijkt. Zelfs zonder uiteindelijk te winnen is het voor mij geweldig om zo vroeg op het seizoen competitief te kunnen zijn.”
Het was inderdaad al járen geleden dat je nog volledig fit aan een wielerjaar kon beginnen….
Giacomo Nizzolo: “Klopt volledig! Het was superbelangrijk om nog eens een goeie winter te draaien. Zeker mentaal geeft dat een enorme boost. Als je vertrouwen hebt en je hebt er alles aan gedaan om wedstrijdfit te zijn, dan pas kan je presteren. Dat heeft het begin van het voorjaar ook aangetoond.”
Je etappezege Down under kwam er na een slechte dag voor de ploeg, waarin jullie het helemaal lieten afweten in de massaspurt. Hoe hebben jullie de knop omgedraaid om er toch opnieuw te staan?
Giacomo Nizzolo: “Daags voordien hadden we tactisch niet goed aangepakt, dat klopt. Dubbel jammer, want ik had wel het gevoel dat ik de benen had om al vroeger toe te slaan. Na de rit hebben we een lange debriefing gedaan om alles scherp te stellen en de pagina om te draaien. Ook de ochtend nadien staken we de koppen nog eens bij elkaar. Ik denk dat dat wel te zien was tijdens de wedstrijd – en zeker in de finale. We kregen het natuurlijk niet cadeau, maar het gaf een geweldig gevoel van satisfactie en de bevestiging dat je een duidelijk plan nodig hebt om te kunnen winnen.”
Daarna kwam je terug naar Europa om 2e te worden in Kuurne. Nochtans een koers die jou volgens velen niet meteen zou liggen….
Giacomo Nizzolo: “Winnen in de Tour Down Under was een goeie start voor het nieuwe team, maar mijn focus lag sowieso op de Europese koersen in die periode. Australië gaf dan wel vertrouwen, maar de honger om te winnen bleef – minstens – even groot. Voor Kuurne wilde ik nog naar de Ronde van Oman, maar door Covid-19 werd het uiteindelijk Tour de la Provence, wat mijn conditie nog een duwtje in de rug gaf. Kuurne was een doel, en in een klassieker weet je nooit hoe het uitdraait. Van start tot finish zijn er op alle momenten verschillende scenario’s. Alles kan. Achteraf gezien was het resultaat, een 2e plaats, best bemoedigend, maar een pelotonsprint winnen is meestal niet iets waar je blij van wordt. Hoe dan ook was het overall gevoel prima en daarom keek ik ook erg naar wat komen zou, Tirreno-Adriatico en Milaan-Sanremo.”
Hoe belangrijk was je ritwinst in Parijs-Nice voor jou?
Giacomo Nizzolo: “Parijs-Nice was op dat moment npg altijd de ultieme aanloop naar Milaan-Sanremo. De vorm was uitmuntend, het vertrouwen ook. En ik had de ploeg om een ritzege te pakken in de Franse rittenkoers. Maar het werd een knotsgekke dag en dat gaf me een boost om het in de sprint helemaal waar te maken. Het werd een prachtige week om op terug te kijken.”
Hoe frustrerend is het daarom dat het seizoen werd afgebroken?
Giacomo Nizzolo: “Die vraag heb ik mezelf al verschrikkelijk vaak gesteld. Ik ben 3 jaar na elkaar geblesseerd geraakt in het voorjaar en dan ben ik eindelijk fit en gebeurt dit. Ik had eindelijk eens geen issues deze winter en dan stopt de wereld plots met draaien. De eerste dagen was ik erg ontgoocheld, maar als je dan de wereldwijde gevolgen ziet van de pandemie, dan kan je dat wel een plaats geven.”
Zou Milaan-Sanremo winnen jouw carrière veranderen?
Giacomo Nizzolo: “Het zou in ieder geval veel betekenen. Met mijn palet aan eigenschappen zou het de mooiste koers zijn om te winnen. Zeker omdat de wedstrijd start in mijn geboortestad, wat me nu al kippenvel geeft. Het kan best dat we dit jaar een zonnige Milaan-Sanremo rijden, maar doorgaans starten we in een grijs Milaan met dan een finish aan de prachtige Ligurische kustlijn van Sanremo. Na 300 km koers is dat magisch. Voor elke Italiaanse renner is dit ene iconische koers.”
Heb je genoeg vertrouwen om in het najaar meet te spelen voor de zege – als de koers effectief doorgaat?
Giacomo Nizzolo: “Als we kunnen koersen: ja! Momenteel ben ik in Milaan-Sanremo nog nooit kunnen starten met de benen die ik zou willen. Meestal was ik kort vorodien geblesseerd geraakt of voelde ik me ziekjes. En in 2013 sneeuwde het. We vertrokken, stopten en vertrokken opnieuw. Terwijl ik in de bus zat te bevriezen, won mijn huidige team (in de persoon van Gerald Ciolek, red). he t jaar nadien brak ik mijn sleutelbeen en het jaar erna mijn voet. In 2016, mijn beste seizoen, werd ik ziek in de Tirreno. Maar als alles eens samenkomt, wil ik dit jaar écht meespelen in de finale. Fingers crossed!”