Wat een Tour van debutant Marc Hirschi, de 2e jaars prof die door Team Sunweb in 2018 werd binnengehaald bij de opleidingsploeg en die een jaar later al de stap zette naar de profs. De jonge Zwitser, gemanaged door Fabian Cancellara, was toen pas 20. Net als Bjorg Lambrecht, Bjorgske uit Knesselare.
Fenomenaal wat Marc Hirschi in deze Tour de France verwezenlijkt. In etappe 3 haalde hij nog bijna een ver weg gesnelde Julian Alaphilippe terug maar de remonte blijkt net te laat ingezet. In etappe 9 naar Laruns moest de absolute wereldtop samen een monstertijdrit opzetten om hem op minder dan 2 km van de finish alsnog terug te pakken – en dan nog sprintte hij met nauwelijks een recuperatiemomentje naar plaats 3. En dan wordt hij uiteindelijk beloond in rit 12 naar Sarran, waar hij een andermaal beresterke solokarwei van 30 km netjes afrondt.
Innsbruck
Het zal wellicht voor de rest van mijn leven zo zijn, maar als ik Marc Hirschi zie koersen, denk ik altijd aan Bjorg Lambrecht. Eerlijk gezegd kende ik Hirschi enkel van naam toen hij al bij Development Team Sunweb reed, in 2018 was dat. Bjorg noemde hem zijn grootste en misschien wel enige serieuze concurrent voor het wereldkampioenschap voor beloften van 2018 in Innsbruck. Bjorg had enorm veel vertrouwen voor dat WK, hij zou zomaar zijn 1e wereldtitel ooit kunnen pakken. Maar langs de andere kant was hij ook wel voorzichtig genoeg en besefte hij dat het gevaar doorgaans in een klein hoekje schuilt. Het verhaal van het vel en de beer, dat wilde Bjorg vermijden.
Wat keek ik graag naar de coureur Bjorg Lambrecht. Een klein ventje die zichzelf één had gemaakt met zijn tweewieler. Frêle lichaam, je vroeg je soms af waar die kracht vandaan kwam. Maar altijd vol lef, vol goesting, vol temperament. Een trainingsbeest dat elke training een handvol kilometers extra wilde doen, een lus meer wilde draaien dan zijn coach Sam Piers had vooropgesteld, een uur langer wilde doorgaan dan zijn makkers,…. Gewoon omdat hij zo gedreven was om de beste te willen zijn of toch zeker te willen worden. Maar natuurlijk ook omdat hij zo geweldig graag met zijn fiets reed.
Gnadenwald
Waar hij de vrees voor had, werd ook bewaarheid op dat WK in Innsbruck. Bjorg was een geboren klimmer en bergop niet uit zijn lood te slaan. Puur afgerekend op het klimwerk het grootste Belgische talent van een geweldige generatie youngsters die nu aan het doorbreken is op mondiaal niveau. Bergop had Hirschi hem er nooit kunnen afrijden, ook niet op de steile Gnadenwald.
Maar die afdaling dus. Daar had Bjorg alles tegen. Zijn postuur, de wind, zijn ongecontroleerde nervositeit waar nog wat werk aan was, en natuurlijk ook onmiskenbaar het weergaloze talent van Hirschi om zonder schrik en in een bijna kunstige houding op een meesterlijke manier af te dalen. Daar heb ik toen niet maar deze week wél van genoten. Adembenemend.
Ardennen
Bjorg had wereldkampioen kunnen worden, maar het mocht niet wezen. Net als dat hij het jaar voordien Europees kampioen had kunnen worden in Plumelec maar met een banddikte werd geklopt door de Wit-Rus Riabushenko. De nederlaag maakte Bjorg alleen maar sterker, nóg sterker. De wielerwereld lag aan zijn voeten, de bergetappes die hij achter zijn naam zou gaan zetten niet meer bij te houden, om nog maar te zwijgen over de Ardennenklassiekers, het terrein waar hij de eerstvolgende jaren zijn stempel zou gaan drukken. Het mocht niet wezen.
Bjorgs kaartje staat op mijn bureau. En vandaag legde ik hem vast in de schaduw van Marc Hirschi, net als in 2018 gevat in 1 beeld. Voor mij zal Bjorg altijd in die schaduw van Hirschi blijven fietsen. Letterlijk dan, want figuurlijk is hij al lang gedemarreerd.
Miss you, dude! <3
2 comments
Mijn gevoelens prachtig beschreven en verwoord in dit artikel over een fantastische jongen, die een grote toekomst tegemoet ging, als wereldklimmer en als mens…Bjorg#143????
Onze poulain zit voor altijd in ons ?. Knesselare treurt, weent nog altijd, we zijn onthoofd! Al onze hoop is weg. Wat droomden we van de vele mooie koersen en overwinningen die de komende jaren in het vizier lagen. Het volle vertrouwen in onze Bjorg. Knesselare heeft altijd coureurs gehad en we zijn net als gans Vlaanderen “koerszot”. Maar we waren dat vooral van onze kampioen. De pijn blijft en zal nooit meer volledig verdwijnen. De koers zal nooit meer hetzelfde zijn.
Rust zacht kampioen!! #nooitmeerhetzelfde #champ4ever