Rory Sutherland hangt aan het eind van het seizoen zijn fiets aan de haak. De renner van Israel Start-Up Nation zet zo een punt achter een vreemde carrière met 3 totaal verschillende hoofdstukken. Een scharnierpunt was de positieve dopingplas eind 2005 toen de renner bij Rabobank reed. Er kon bewezen worden dat Sutherland niet bewust clomifeen (een vruchtbaarheidsmedicijn) had ingenomen, maar hij werd wel 9 maanden geschorst. Net zolang als een zwangerschap. Pas in 2013 keerde hij terug in het Europese peloton, voor een kleurrijk einde van zijn carrière.
Sutherland behoorde tot de beste tijdrijders van zijn generatie. Bij de junioren viel hij in 2000 net naast de medailles op het WK tijdrijden, achter Piotr Mazur, Vladimir Gusev en Lukasz Bodnar. Hij werd opgepikt door de opleidingsploeg van Rabobank en bedankte bij de beloften met een 2e plek in de Ronde van Vlaanderen achter Wim De Vocht. Met onder meer ritwinst en een 2e plaats in het eindklassement van de Olympia’s Tour (na hypertalent Thomas Dekker) was een profcontract binnen.
Contract meteen beëindigd
Sutherland reed in zijn 1e jaar meteen de Giro uit en werd knap 3e in de Ronde van Denemarken. In het najaar fietste hij bij ons onder meer naar een 3e plaats in de GP Jef Scherens. Niet veel later stortte de wereld van de Australiër in bij de dopingzaak. Het was een periode waarbij doping bijzonder gevoelig lag en dus werd zijn contract meteen beëindigd. Achteraf heeft Sutherland altijd filosofisch naar die periode gekeken. Zijn naam was definitief verbrand, maar hij zag het ook als een periode om zichzelf te resetten.
Sutherland belandde bij Health Net, een Amerikaanse ploeg op het pro-continentale niveau. Hij reed er onder meer aan de zijde van de latere Girowinnaar Ryder Hesjedal. De tocht overzee verliep behoorlijk goed. Zo werd hij 13e in de Ronde van Californië en ging hij in de proloog zelfs ene Fabian Cancellara vooraf met een 4e plaats. Een jaar later volgde de 9e plaats in de Ronde van Georgia en in 2009 werd hij 12e in de Tour of the Gila en 10e in de Tour of Missouri. Tussen Amerikaanse fenomenen als Leipheimer, Zabriskie en Armstrong werd Sutherland opnieuw een geaccepteerd wielrenner.
‘Wederdoorbraak’
2010 werd het jaar van de ‘wederdoorbraak’, als dat al een woord zou zijn. Sutherland reed 4 top 10-noteringen bij elkaar in de Ronde van Californië en zette zich tussen Rogers, Zabriskie, Leipheimer, Horner, Hesjedal, Voigt, Sagan en Brajkovic in de top 9 van het eindklassement. Stuk voor stuk gerenommeerde renners. Met zijn team UnitedHealthcare werd besloten dat het tijd was om terug naar Europa te keren.
Ook op het Europees vasteland bleef Sutherland presteren. Toen hij in 2012 in de VS de Tour of the Gila en in Canada de Tour de Beauce won, besloot Team Saxo – Tinkoff om hem weer een kans te geven in de World Tour. In 2013 reed hij 8 jaar na zijn 1e Giro op die manier zijn 2e grote ronde. Na 2 jaar in dienst te hebben gereden van onder meer Contador, knechtte hij nog 3 seizoenen voor Movistar en deed hij er nog 2 jaar UAE en 1 jaar Israel Start-Up Nation bij. Na nog eens 2 Giro’s en 2 Vuelta’s debuteerde hij in 2018 op 36-jarige leeftijd alsnog in de Tour de France. Eind 2019 brak hij zijn dijbeen op training in Kroatië, maar hij kon toch nog een laatste keer terugkeren en probeert zijn speciale carrière nu in schoonheid af te sluiten.
Geen zwart gat
Sutherland weet wel raad met het befaamde zwarte gat. Zo is hij eigenaar van een restaurant in het Spaanse Girona, een plek waar hij nog veel oud-collega’s op bezoek zal krijgen. En verhalen zal hij bij overschot te vertellen hebben. Wie had bij dat bewust ‘vruchtbaarheidsplasje’ ooit nog gedacht dat hij op een dag aan de zijde van Contador, Valverde, Kristoff, Aru en zelfs ene Tadej Pogacar zou rijden?
1 comment
heb rory nog weten rijden samen met kevin de weert bij Rabobank, nen crème van een gast en altijd zeer bescheiden.