De ene na de andere koers wordt dezer dagen afgelast en daar krijgen veel profs grijze haren van. Maar daarnaast verdwijnen er ook veel granfondo’s van de kalender en dat treft nog veel meer intense liefhebbers van de tweewieler. Op ons pad kwam deze week Katleen Luypaert, sinds een jaar of 7 bezeten van de fiets en dit jaar wellicht toe aan haar 30e granfondo.
Het fietsleven van Katleen Luypaert begint in 2013. “Voordien ging ik naast het werk alleen maar op stap, maar ik stond op de rand van een burn-out en moest van mijn huisarts beginnen fietsen om het hoofd leeg te maken”, vertelt de Tremelose. “Waarna ik met mijn zus een fiets ben gaan kopen. Mijn echtgenoot Bart Van kerkhoven had bij de jeugd gefietst en is dat toen terug beginnen opnemen. We hebben samen veel gefietst en snel opgebouwd, in die mate dat ik in 2013 al aan de start van de Marmotte stond.”
“Dat kwam wel onverwacht. Mijn vrienden hadden een nummer over van iemand die niet kon starten en hadden me gezegd dat ik maar gewoon eens moest meefietsen en dan mee kon met de bezemwagen. Ik heb een hele dag gewacht op die bezemwagen en ineens stond ik aan de voet van Alpe d’Huez. Die ben ik dan maar opgereden tussen de stervende zwanen. Achteraan bij zo’n granfondo is het eigenlijk veel mooier, de samenhorigheid die daar leeft is enorm. Iedereen wilt uitrijden en helpt elkaar. Ik ben gestopt om iemand met krampen bij te staan en ik kreeg zelf drank van iemand omdat ik niks meer had en het een warme editie was. Echt mooi.”
Ambitie
Dat was destijds nog écht als wielertoerist, de ambitie is er in 2015 bijgekomen. “Sindsdien rijd ik samen met Bart bij Granfondoteam.be”, duidt ze. “We gingen dat jaar bijtrainen in Calpe en daar was er een granfondo die georganiseerd werd door Vuelta Turistica, de plaatselijke fietsverhuurzaak van Jurgen Van Goolen en Inge Van den Broeck. Bart ging in de ontsnapping en zat daar een hele dag met Jurgen samen. Daar hebben ze een band gesmeed en zo zijn we vrienden geworden. We hebben Jurgen en Inge zelfs kunnen overtuigen om zich ook aan te sluiten bij Granfondoteam.be.”
Via die club werd Luypaert ook ingelicht en getriggerd voor haar allereerste WK-deelname, in 2015 in het Deense Aalborg. “1 van de mooiste granfondo’s blijft voor mij echter de Maratona in de Dolomieten, ook al omdat je door een schilderij fietst”, klinkt het bij de Vlaams-Brabantse. “Niet dat je er tijdens de wedstrijd veel van ziet, maar de week ervoor zijn wij daar al met het hele team en heb je uitgebreid de mogelijkheid om samen met je teamies de wondermooie Dolomieten te ontdekken. Daarnaast vind ik ook Mallorca M312 een aanrader, alleen al omdat de volledige 312 km verkeersvrij zijn gemaakt voor een dag.”
Trappist in De Knoet
De mooiste ervaring is voor Katleen Luypaert de 2e plaats die ze in 2019 met Inge Van den Broeck behaalde in de Tour Transalp voor duo’s. “Samen met Inge 2e worden na een week zwoegen en zweten was inderdaad uniek – Bart en Jurgen reden daar trouwens ook samen, perfecte partnerruil dus”, lacht ze. “In 7 dagen hebben we 800 km en 19.000 hoogtemeters gedaan. Je weet dat je er met 2 voor staat, in goede en slechte momenten om het zo te zeggen, maar je houdt er wel een vriendschap voor het leven aan over. Mijn man en ik vertoeven in de winter ook vaak in Calpe om te trainen – nee, een flandrienne ga ik nooit worden. Geef mij maar zon en liefst ook klimkilometers. Samen met de mannen van Vuelta Turistica train ik dan ook heel wat kilometers in de Spaanse bergen. Zoals de echte profs, hé!” (knipoogt)
Naast het competitieve element is fietsen voor Luypaert ook gewoon gezellig samen zijn met vrienden. “Onderweg een beetje praten – als dat nog lukt tenminste – en 1 van de zaken die er bijhoort is de welverdiende trappist na de rit in ons stamcafé ‘De Knoet’ in Aarschot. Daar komen we – uiteraard niet tijdens corona – wekelijks met een 150-tal leden samen en vertrekken in verschillende groepen. Dat mis ik nu enorm en ik vrees eerlijk gezegd dat ik dit wel ga voelen komend granfondoseizoen. Maar eerst even afwachten welke granfondo’s er voor de zomer nog zullen doorgaan. Ik hoop alleszins in september de Strade Bianche nog eens te rijden – die heb ik enkele jaren geleden gewonnen in mijn categorie. De aankomst in Siena is legendarisch. Dat wordt dan ongeveer mijn 30e granfondo, als ik de tel nog kan bijhouden.”
Woestijn
Nog 1 ding wil ze kwijt. “Ik zou graag samen met Inge eens de Roc du Maroc rijden. En Bart dan met Jurgen. Ik ben een harde. Ooit ben ik na een val genaaid aan de kin, onder het lampje van een iPhone in een tentje. Dat Inge zei ‘als ik dat overkom, moeten ze mij met de helikopter afvoeren’. Dus dat biken in de woestijn ziet ze niet bijster goed zitten, te meer daar ze al eens tegen de grond is gegaan met de MTB. Maar ik probeer ze nog wel te overtuigen.” (knipoogt)
Schrijf je in op onze nieuwsbrief en maak kans op de laatste cross-T-shirts van WielerVerhaal!
De winnaars worden bekendgemaakt op 1 maart 2021 – mail je T-shirt maat en volledige adresgegevens alvast naar [email protected] om je kans te verdubbelen! (de winnaar van de Giro Empire koersschoenen is Carlo Lepla uit Ieper! Hij werd persoonlijk op de hoogte gebracht)
1 comment
Een mooi verhaal ,hoe men door toevallige omstandigheden vrienden kan worden door het fietsen en er nog veel mooie momenten zullen komen