Mallorca is een echt fietsparadijs. Naast de gekende en veel bereden wegen naar Cap Formentor, Soller of Puig Mayor zijn er nog verborgen parels. Toch is er een gekende en geliefde bestemming die op de to do-lijst van de wielerliefhebber niet mag ontbreken: Sa Calobra. Jaarlijks trekken duizenden toeristen naar dit onooglijk plaatsje aan de kust. Maar ik ben er zeker van dat velen zich afvragen wat er buiten de gezellige terrasjes nu eigenlijk te zien is. Voor fietsers is het antwoord snel gevonden: een droom van een beklimming.
Sa Calobra is niet meer dan een verzameling van enkele restaurantjes. Wat verder ligt er een erg mooi en idyllisch strandje, maar de meeste toeristen doen zelfs niet de moeite om dat te bezoeken. In 1 van de huisjes woont een ‘bewaker’ die het plaatsje proper houdt en een oogje in het zeil houdt. Op drukke dagen is de politie permanent aanwezig om de toestroom van toeristen in goede banen te leiden.
De aantrekkingskracht van het plaatsje is eigenlijk historisch gegroeid. In de vroege jaren van de 20e eeuw trokken gegoeden uit heel Europa naar Mallorca om er zorgeloos te genieten van de zon en het goede leven. Toen een wetenschapper ontdekte dat in de vallei naar het strandje Sa Calobra heel wat endemische planten groeiden, werd dit gauw een must see. Rijkelui die afzakten naar Mallorca betaalden goed geld voor deze exclusieve excursie. Aangezien het strandje alleen met een bootje te bereiken was, haakten echter heel wat mensen af. Maar voor het lieve geld gingen, ook toen al, heel wat poorten open.
De Italiaans-Spaanse architect Antinio Paretti werd aangezocht om een route te ontwerpen die de schoonheid van de vallei extra in de verf zou zetten. En hij tekende een waar meesterwerkje dat in 1933 geopend werd. Met de komst van het massatoerisme bleef Sa Calobra gekend als niet te missen en bleef de toeristenstroom aanzwellen. Maar tegelijkertijd werd de werkelijke reden voor een bezoek naar de achtergrond verbannen en bleef enkel het verplichte bezoek aan Sa Calobra bestaan.
Bocht van 270 graden
Nadat eerst de autosport hoogtij vierde over de beroemde wegen werd dit uit ecologische overwegingen gebannen. Al snel namen de wielerliefhebbers de schitterende locatie over en werd dat het geliefde trainingsterrein van menig prof. Je kan dus maar best over stevige benen beschikken als je je naam graag hoog in het Stravaklassement genoteerd wil zien. De weg slingert zich langs de flanken van de vallei een weg naar boven. Haarspeldbochten, uitzichtpunten en onverwachte hoekjes wisselen elkaar af. Het hoogtepunt is de bocht van 270 graden. De weg kronkelt via een brug weer over dezelfde weg waar je net bent doorgefietst. Wat verder staat het bord ‘Col de Reis’. De officiële naam maar iedereen kent de klim als Sa Calobra. Eerst moet je wel naar beneden. Er is maar 1 weg en die moet je dus op en neer.
Daarom vertrek ik samen met Falko van Clips Mallorca Cycling aan de rand van het stadje Selva. Tip: dat ligt enkele kilometers verwijderd van Inca dat bekend staat om zijn wekelijkse lokale markt en zijn ambachtelijke lederindustrie. Moest je er even iemand kwijt willen… Via een klein klimmetje komen we in Caimari en volgen de richtingaanwijzers richting Lluc, waar overigens een prachtig klooster staat. Vlak na Caimari begint de weg omhoog te lopen: de Coll de Sa Batalla dient zich aan. Een kleine 9 km lang en met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,9% best te doen. De weg slingert zich tussen de bossen omhoog en enkele korte stukjes tot maximaal 10,9% zorgen voor wat extra spanning op de benen. Eens boven draaien we naar links richting Soller en na enkele golvende kilometers en een prachtig uitzicht duikt de wegwijzer Sa Calobra op.
Geen makkie
Eerst loopt de weg nog wat naar beneden, maar dan moet ik al stevig aan de bak. Een 2,5 km lange klim brengt me op de Col de Reis. Stukken van 9 en 8 en zelfs even 11,3% maken het geen makkie. Maar de afdaling maakt veel goed. Toch is het oppassen geblazen. Op enkele stukjes is het nog wat vochtig en wanneer ik in een naar beneden duikende bocht wat te laat rem, schuift mijn achterwiel even weg. Dat ging maar net goed. Gelukkig is er geen verkeer, want ik beland op het andere gedeelte van de weg. Beneden kijken we even rond. Het is er doods. Corona hakt er stevig in. Het toerisme ligt compleet op zijn gat. Tijd om weer aan te zetten.
De temperatuur is ondertussen al wat opgelopen en ik rits mijn vestje open. 9,5 km aan 7% met een max van 12% wachten me op. Ik vertrek rustig aan. Er is geen verkeer en ik wil genieten van deze schitterende klim. Na enkele bochten dient zich de 1e blikvanger al aan: Sa Brexta. 2 rotsen neigen naar elkaar toe en lijken zich te sluiten boven de weg. Mooie foto’s gegarandeerd! Ik klim verder en geniet. Bocht na bocht, slinger na slinger. De weg draait zo dikwijls dat je zowel aan je linker- als aan je rechterzijde geregeld een prachtig zicht over de vallei en de zee te zien krijgt. En vermits er geen verkeer is, krijg ik de mogelijkheid om rond me te kijken. Een lekker zonnetje, geen wind, een mooie klim en alleen het gezoem van bandjes op asfalt. Wat wil je nog meer?
Drone
De Mallorcaanse regering denkt er trouwens over om de weg af te sluiten voor het gewone verkeer. Tijdens het toeristische hoogseizoen is het hier aanschuiven geblazen. Wanneer de beslissing zou genomen worden zouden van 10 tot 17 uur enkel taxi’s en bussen over de weg mogen. En uiteraard fietsers.
Een steil stuk van goed 10% met een mooie bocht tussen de bomen herinnert me eraan dat de Sa Calobra toch ook een uitdaging moet zijn en ik zet weer aan. Ik trap soepel en klim verder. De weg slingert naar de andere kant van de vallei en ik krijg weer een heel ander uitzicht. De percentages schommelen tussen 5 en 8%. Op de steile stukken geef ik effe gas, op de minder steile delen geniet ik van het uitzicht. Ik passeer de plaats waar op drukke dagen een fotograaf zijn plaatsje heeft. Ik weet dat de befaamde krul nu niet ver af meer is. Andermaal slingert de weg naar de andere kant van de berg en in de verte zie ik de Nus de Sa Corbetta al liggen. Falko heeft zijn drone meegebracht en volgt me. Eindelijk beelden van mij in volle glorie. Hier kijk ik al een tijdje naar uit. En dan nog op zo’n mythische klim.
Na de krul is het nog even aanzetten. Maar boven op de top is de voldoening groot. Het weer, de setting, het plaatje klopt. Op de terugweg pakken we nog een koffietje mee in een lokaal restaurant. Er zijn amper mensen maar we worden hartelijk ontvangen. En het was verdorie lekkere koffie. Tijdens de afdaling naar Selva geniet ik ten volle. Ik heb niet de gewoonte om telkens weer dezelfde oorden op te zoeken. Maar dit word ik nooit beu. Hier zien ze me nog terug.
Onze man Luc Vandevenne doorkruiste Mallorca met de fiets op uitnodiging van Clips Mallorca Cycling. Zin om in 2021 in zijn spoor te gaan? Dan moet je hier zijn!
Zorg dat je ingeschreven bent op onze nieuwsbrief en maak deze maand kans op 5 fietsstickerpakketten van FIETSNAAMSTICKERS!
De winnaars worden bekendgemaakt op 1 april 2021 – mail je naam en volledige adresgegevens alvast naar liefdevoordekoers@wielerverhaal.com en laat ons weten waarom jij zo’n pakketje verdient! (de winnaars van de WielerVerhaal cross-T-shirts zijn Lien Mylle uit De Haan en Martine Janssens uit Betekom! Zij werden persoonlijk op de hoogte gebracht)
2 comments
Prachtige klim inderdaad, vorig jaar ook gedaan, vlak voor Vorona. Hopelijk snel weer terug.
Corona natuurlijk ?