De vlucht van de dag werd in de Waalse Pijl gekleurd door nogal wat Belgen, met daarbij ook Lillenaar Julian Mertens. De 23-jarige renner van Sport Vlaanderen-Baloise moest er na 2 van 3 beklimmingen van de mythische Muur van Hoei af. De uitdrukking die hij na de finish gebruikte, besparen we u, maar feit is dat hij helemaal kapot gekoerst was.
“Wat valt er te vertellen”, hoest Mertens de longen bijna uit zijn lijf, de laatste energie die hij heeft na de Waalse Pijl, waarin hij een hele middag in de ontsnapping heeft gekoerst. “In de Brabantse Pijl was ik al mee voorin en nu weer, dat doet deugd”, vertelt hij. “Vooral nadat ik in de Amstel een slechte dag had en uit koers moest stappen. Er waren hier veel goeie klimmers mee, dus ik voelde snel dat ik niet bij de beteren was in de kopgroep. Zeker op de Muur werden de sterken van de zwakkeren gescheidden.”
Bij de 2e keer Muur van Hoei moest Mertens er dan ook definitief af. “Ik heb hier vorig jaar ook gekoerst en op training passeer ik hier wel eens, dus ik kende deze pittige helling wel. Maar ik moet bekennen dat ik hier nog nooit in allerbeste vorm heb gereden. Ook nu weer niet. Begin februari kreeg ik af te rekenen met corona. Om een hartspierontsteking te vermijden, moest ik van de ploegdokter 3 volle weken van de fiets blijven. Dan is het weer helemaal van 0 herbeginnen, hé. Dat doet pijn.”
Runners knee
Vorig jaar in zijn debuutseizoen kende Mertens ook al pech. “In de 1e coronabreak kreeg ik last aan de zijkant van de knie. Ik bleek het Frictie Syndroom te hebben, de zogenaamde ‘runners knee’, wellicht van een keer te gaan lopen in de winter. Dat heeft tot ongeveer half juli geduurd. Eind augustus moest ik weer beginnen koersen, maar dat is natuurlijk snel. Ik had niets van basisconditie meer. Op anderhalve maand de volledige vorm opbouwen, zoiets is nagenoeg onmogelijk. Zeker omdat het niveau in de grote koersen bij de profs gigantisch hoog is. Dat heb ik in de Flèche nog eens mogen ondervinden. Ik wilde graag nog een maand koersen in mijn debuutseizoen, maar het was vooral met ups en downs. De ene keer ging het al wat beter dan de andere.”
Het was een domper voor Julian Mertens in zijn 1e seizoen bij de profs. “Maar de ploeg heeft me alle tijd gegeven om rustig terug te keren, zonder druk. Daar ben ik hen dankbaar voor. Tijdens de lockdown was er ook geen koers, dus was het iets makkelijker om mijn tijd te nemen om volledig te herstellen. Maar zoals gezegd is de vorm nog niet super en dat geeft ook wat vraagtekens voor Luik zondag. Jammer, want vorig jaar ben ik gevallen in La Doyenne. Benieuwd of ik die 260 km goed kan verteren.”
