Laurent Jalabert was in 1995 de laatste Fransman die een grote ronde wist te winnen. De laatste jaren lag de Franse rondehoop bij Thibaut Pinot en heel even, op een mooie zondag in 2019, dachten we dat het hem nog ging lukken ook. Helaas wil het lichaam bij Pinot niet meer mee en met zijn hoofd zit hij al langer bij de boerderij op zijn domein. Door rugproblemen mist de Fransman nu de Giro. Misschien mist hij zelfs nog veel meer: de goesting om dit allemaal te blijven doen.
Het was die bewuste Tour met Alaphilippe… De toppers leken niet op hun allerbest en Julian ging met plezier met alle aandacht lopen. Eventjes vergaten de Fransen dat Pinot en Bardet er ook nog waren. Richting de Tourmalet kletste Thibaut Pinot ze allemaal uit het wiel. Een dag later richting Foix kwam hij te laat voor ritwinnaar Simon Yates en kon alleen Landa volgen. Plots stond hij 4e in het klassement, op amper 15 seconden van Geraint Thomas. Er kwam geen tijdrit meer, het geel lag voor het grijpen.
Een paar dagen later was de droom dood. Een spierscheur in zijn linkerdijbeen maakte dat hij de groep niet meer kon volgen en na een lijdensweg stapte hij de auto in. Tranen rolden over zijn wangen, zijn ploegmaats bekommerden zich over hun treurende kopman. “Wat heb ik misdaan om dit te verdienen? Het is gedaan nu. Ik stop ermee. Ik kan niet meer”, klonk het ontredderd. Ploegleider Marc Madiot praatte op hem in. Een jaar later wordt zijn renner 29e in een onzichtbare Tour de France. Het vuur is weg, de kans is verkeken.
Schande van Mende
De oude Grieken hadden een woord voor een overwinning die eigenlijk een verlies is: een Pyrrusoverwinning. De ritzege van Pinot in de Tour van 2012 was er zo ene. Hij was pas 22 jaar en werd later die Tour 10e in het eindklassement. De Fransen hadden weer een rondewinnaar. Een jaar erna werd al duidelijk dat de broze schouders van Pinot die stempel niet konden dragen. De Tour werd een martelgang voor de Fransman, die kampte met daalangst. “Ik ben bang van snelheid”, bekende hij. “Ik vraag me af wat ik in de Tour te zoeken heb”. Met een rallypiloot ging hij vervolgens op pad om zijn angst te overwinnen. Samen met een skicursus werd het probleem zowaar verholpen.
Pinot werd in 2014 3e in de Tour maar kon de jaren erna niet om met de druk. Het dieptepunt bereikte hij bij ‘de schande van Mende’ in 2015, toen hij in de finale van een etappe kibbelde met medevluchter en landgenoot Romain Bardet. Stephen Cummings was de lachende 3e, de Fransen waren woedend.
Italië
Veel liever koerste Pinot in Italië, waar hij min of meer met rust gelaten werd. Hij werd in 2015 al eens 3e in Lombardije en zou het Monument 3 jaar later op zijn palmares zetten. Tussendoor eindigde hij in de Giro als 4e met een ritzege achter zijn naam. Typerend was zijn jaarlijkse keuze voor de Tirreno boven Parijs-Nice. Als het kon, bleef Thibaut weg uit zijn thuisland. Tot die Tour van 2019. Het moest zijn grote afrekening met alles en iedereen worden. Het moest zijn Tour de Gloire worden. Thibautgewijs werd het een anticlimax met Hollywood-allures.
Pinot koerst nog steeds. Om anderen te plezieren, zo lijkt het wel. Zoals zijn vader Régis, burgemeester van Mélisey in de Haute-Saône, waar de Tour in 2020 passeerde in de slottijdrit. Zijn naam stond er van start tot finish op de weg gekalkt, hij werd 19e. De Vuelta zat er na 3 dragen al op vanwege ‘niet fit’. Dit jaar rijdt hij opnieuw wat doelloos rond. De Giro moest het grote doel zijn, maar hij blijft sukkelen met zijn rug. Logisch ook: als je jarenlang druk op iemands schouders legt, zal de rug het wel begeven. De Fransman geeft niet op in de rittenwedstrijd. Hij blijft wat achter de feiten aan rijden. Met de benen nog op de fiets, maar met het hoofd al lang op zijn boerderij.
Grote vis
“Ik wil niet meer de kopman zijn”, vertelde Pinot deze winter nog aan L’Équipe. “Ik wil de ploeg niet meer teleurstellen”. Pinot vertelt niet alles, hij wil zelfs niet meer op de fiets zitten. Bij zijn katten, schapen, kippen en geiten op de boerderij vindt hij alles wat hij nodig heeft: rust. Op zijn domein heeft hij ook een vijver waar hij soms uren gaat vissen. “Alles wat ik vang, gooi ik terug”. Een mooiere metafoor voor Pinot valt niet te vinden. Elke grote vis die hij binnenhaalde, bleek door een nieuwe tegenvaller niets meer waard.