Achter de weerkaatsende glazen van zijn zonnebril, rolden bittere tranen over zijn gezicht. 6 dagen na zijn spraakmakende overwinning op de Tourmalet, spatte de Tourdroom van Thibaut Pinot definitief uit elkaar. Hij zou nooit de 1e Franse winnaar sinds Bernard Hinault worden, een druk op zijn frêle schouders waar hij nooit om had gevraagd. Na een afscheidstournee trekt hij zich na dit seizoen terug op zijn geitenboerderij, de aankomst van een vlucht waarvan hij al zijn hele carrière deel uitmaakt.

Vergiftigd geschenk
Het ultieme vergiftigde geschenk, zo kan je de ritzege van Thibaut Pinot in de Tour van 2012 het beste beschrijven. De 22-jarige Fransman van FDJ reed richting het Zwitserse Porrentruy Tony Galllopin uit het wiel en ging op en over Fredrik Kessiakoff solo naar de meet. Marc Madiot was buiten zijn zinnen, het Franse publiek werd gek. Toen Pinot de Tour als 10e afsloot, had Frankrijk opnieuw een opvolger gevonden voor Bernard Hinault.
2 jaar later stond Pinot al op het podium van de Tour, in een tijdperk waarin er even geen wonderkinderen waren en ook Jean-Christophe Péraud het publiek mocht groeten aan de Champs-Elysées. Achter hem in het klassement onder meer de eeuwige tegenvaller Tejay Van Garderen, de later van de aardbol verdwenen Leopold König en de specialist in het behalen van top 10-plaatsen zonder ooit op te vallen Haimar Zubeldia. Het was ook de Tour van ‘Bau’ en ‘Lau’ (Mollema en Ten Dam), die de top 10 vervolledigden.
Dichter bij een Tourzege zou Pinot in eindresultaten nooit meer komen. Na een verzameling Franse tegenvallers trok hij zelfs naar de Giro en de Vuelta, waarin hij respectievelijk 4e en 6e werd en telkens ook minstens 1 etappe won. Alleen in 2019 vond hij zijn allerbeste benen nog eens terug in eigen land. Hij bestormde de Pyreneeën, voelde zich klaar voor de bekroning van zijn carrière, maar liep een spierscheur op in zijn linkerdijbeen en stapte ontredderd in de volgwagen. Hij keerde nog wel terug naar de Tour, maar het vuur was gedoofd.
Liefde voor Italië
Dat Pinot met de Ronde van Lombardije zijn grootste overwinning in Italië behaalde, is geen toeval. De klimmer hield niet van La Grande Boucle en was ook niet graag de absolute kopman. In plaats van interviews geven, speelde hij liever FIFA op de kamer. De afgelopen jaren zocht hij zelfs niet alleen naar zijn allerbeste vormpeil, maar ook naar het plezier op de fiets. Gelukkig was hij vooral op zijn geitenboerderij in de Vogezen, waar hij de rust vond waarnaar hij zijn hele fietscarrière had gezocht.
Pinot was nooit gemaakt voor de gele trui. Het was een shirtje dat hem niet paste. Eerst waren er zijn daalangsten, later volgden blessures en uiteindelijk kon hij ook niet goed om met de druk. Een cocktail die ervoor zorgde dat hij de meest sterfelijke onder de wielergoden werd.
“Een romanticus verdwaald in de 21e eeuw”, zo noemde zijn ploegleider hem recent nog. En dan mag je wel skilessen volgen om beter te dalen en een stel dokters en psychologen in dienst nemen, nog steeds zullen romantici altijd beter verliezen.
Afscheid in schoonheid
32 jaar is Pinot vandaag en aan het einde van het seizoen stopt zijn allerlaatste koers in Mélisey. Hij heeft zijn geitjes wellicht zelfs meer nodig dan zij hem. Al zal de Fransman, zelf ook vaak een berggeit genoemd, wel afscheid nemen in schoonheid. Zonder hoogtestages stoomde hij zichzelf klaar voor een spetterende Giro. Daarin koerst hij met zijn hart en zonder hartslagmeter. Hij zou jagen op etappewinst, de bergtrui en een degelijk klassement. Wellicht doet hij straks hetzelfde in de Tour, al valt het niet uit te sluiten dat hij daar uiteindelijk gewoon niet start.
In een 1e bedrijf botste Pinot op de enerverende Jefferson Cepeda, die besloot niet mee rond te draaien in een vluchtpoging. Pinot deed er alles aan om de Ecuadoriaan van de zege te houden en stelde aan de aankomst vast dat Einer Rubio de lachende 3e was. In een 2e poging om zijn laatste droom te verwezenlijken, werd Pinot onderweg verleid met de bergtrui en een verbeterd klassement en werd Pippo Zana de held in een Italiaans feelgoodverhaal. Hartverscheurend voor Pinot, wederom. Het is het verhaal van een man die het gewoon werd niet te winnen.