De carrière van Jelle Vanendert is gereden. De 36-jarige Limburger, van Hamont-Achel uitgeweken naar Neerpelt, is renner af, maar we zien hem sowieso snel terug in het wielerpeloton. De onderhandelingen met een team op procontinentaal niveau zijn aan de gang, dus nieuws volgt. Intussen had Vanendert het in een podcast met WielerVerhaal in Café Coureur over keuzes die hij tijdens zijn carrière gemaakt heeft. Daarbij waren er enkele van doorslaggevende aard. Maar spijt heeft hij van geen enkele.
Een huldiging die hem iets deed, kreeg Jelle Vanendert destijds in zijn toenmalige woonplaats Hamont-Achel. De titel ereburger bleef door een verhuis naar Neerpelt achterwege, maar geen erg, Vanendert heeft er sowieso een zeer mooie carrière opzitten. Na 11 jaar bij Lotto Soudal moest hij er onder dubieuze omstandigheden vertrekken. “Ik zal nooit zeggen waar het precies over ging”, geeft hij ook op het eind van zijn carrière nog steeds aan. “Maar ik vind niet dat je iemand die 11 jaar in de ploeg heeft gereden tussen pot en pint de deur wijst. Ik had het in ieder geval op een meer respectvolle manier verwacht.”
Er kwam in 2020 en 2021 nog een slotakkoord bij de Bingoal WB-ploeg van Christophe Brandt. “Ik had al veel langer een prima contact met Christophe en dus waren we er eigenlijk snel uit”, geeft de Limburger toe. “Ik keek er vooral naar uit om met jongeren te kunnen werken en had ook voor mijzelf wel wat ambitie, maar door corona is dat eigenlijk een domper geworden. Ik heb er van genoten, maar ik voelde wel dat ik een dag ouder werd. Op mijn leeftijd moet je koersen om mee te kunnen. Ik moet toegeven dat ik de motivatie wel wat verloor, ook al omdat ik besefte dat ik naar het einde van mijn carrière ging en het zeker niet beter meer zou gaan. Dan wist ik al snel dat het niet te lang meer hoefde.”
Niet beste keuze
11 jaar dus reed Vanendert voor de Lotto-formatie, destijds nog met Silence en Omega Pharma als co-naamsponsors. 2011, in zijn 3e seizoen, was het jaar van Philippe Gilbert, die alles won wat hij koerste en zo een transfer verdiende naar het Amerikaanse BMC, destijds top of the world in het wielrennen. De onderhandelingen van Gilbert met Marc Coucke voor een langer verblijf in Belgische loondienst waren op niets uitgedraaid en die soap heeft ook een grote invloed gehad op de carrière van Vanendert, zo geeft de nu ex-renner aan.
“Na mijn zege op Plateau de Beille in de Tour van 2011 kon ik met Philippe Gilbert, met wie ik heel vaak op de kamer heb gelegen, mee naar BMC”, geeft Vanendert toe in onze WielerVerhaal Podcast. “Maar ik heb dat toen niet gedaan omdat ik bij de Lotto-ploeg alle kansen zou krijgen om mezelf verder te ontdekken in de Waalse klassiekers en ook in de Tour de France. Dat zou bij BMC geen waar geweest zijn. Of ik spijt heb van de keuze om bij Lotto te blijven ten koste van een transfer naar BMC? Geenszins!”
“Op dat moment wilde ik vooral mezelf bewijzen. Dat was niet de makkelijkste weg, maar ik zou wel mijn eigen limieten kunnen opzoeken, wat bij BMC niet had gekund. Achteraf gezien was het misschien niet de beste keuze, maar ik ben wel trots dat ik alle facetten van het wielrennen heb beleefd, dat ik kopman heb mogen zijn in topkoersen en dat ik in andere grote wedstrijden ook andere renners aan overwinningen en grootse prestaties heb kunnen helpen. Ik heb mijn carrière niet opgehangen aan een vaste kopman en heb mezelf zoveel mogelijk proberen ontplooien. Daar ben ik trots op.”
Kantelmoment
Het jaar na zijn winst op Plateau de Beille werd Vanendert in een sprint met een klein groepje 2e in de Amstel Gold Race. Op de top van de Cauberg, toen nog, was Gasparotto net iets sneller. “Een klassieker winnen had een ander licht op mijn carrière doen schijnen”, beseft Vanendert. “Het is bijzonder jammer dat ik dat toen niet heb kunnen verwezenlijken, maar het is niet anders. Ik kijk met voldoening terug op mijn carrière en heb noch van mijn keuze om bij Lotto te blijven noch van andere keuzes spijt.”
Ontdek hier ALLE podcasts van WielerVerhaal!