Vlaamse veldwegen en bospaden veranderen bij herfstweer in modderbanen. De Italiaanse bandenfabrikant Vittoria beweert met de Terreno Wet een tubeless-ready cyclocrossband te hebben ontwikkeld die in de modder zou blijven ‘rollen als een raceband’, waarmee je bochten zou kunnen nemen ‘als een trein’, en die vrijwel ‘verstoppingsvrij’ zou zijn. De voorbije druilerige herfstweken waren een ideale periode om ‘het ultieme wapen voor nat weer’ te testen.
Slijk komt in verschillende gedaanten. Door tractormastodonten omgewoelde, zeiknatte aarde. Een dun laagje modder over kasseien. Een dikke, egale laag slijk, als een modderrivier, waar je banddiep inzakt. Modder verraderlijk verborgen onder een laag gladde herfstbladeren. Modder op de bodem van meterslange en diepe waterplassen die je niet kunt ontwijken. Moerassige aarde onder gras. Grind vermengd met slijk van de velden.
We schuimen zelden de mountainbike- en gravelbikefora af om te polsen naar de berijdbaarheid of het moddergehalte van bepaalde streken of routes. Al een paar herfst- en winterseizoenen blijven we gewoon fietsen, en vaak door extreme modder. We kunnen ons simpelweg niet beperken tot het asfalt. We moeten weg van onze verharde, gebetonneerde wereld. Ontsnappen, de natuur in.
Ook als het overvloedig veel regent, zoals de voorbije weken. Gras, grind, bladeren, aarde, mos, takken, dennenappels,… Alles ging de mixer in en werd vermalen tot een gladde brij. De discipline van de wielersport die van modder zijn handelsmerk heeft gemaakt, is de cyclocross. Daarom kiezen we voor dit seizoen steevast voor crossbanden.
Als de Italiaanse bandenfabrikant Vittoria zijn 3 beloftes wil waarmaken, moeten ze 2 tegenstrijdigheden met elkaar verzoenen. De 1e: een diep profiel met toch niet té veel noppen, zodat er voldoende ruimte tussen zit om vuil af te voeren. De 2e: een diep profiel dat toch niet té veel rolweerstand heeft op de ondergrond.
Dat is een hele opdracht. Maar als het lukt, dan is de Terreno Wet zeker een ‘wapen voor nat weer’.
Schoonmaakkanalen
Toen we de band voor het eerst zagen, was onze 1e reactie: ‘Zo weinig noppen? Gaat die band wel grip hebben?’ Maar dit blijkt een doelbewuste keuze. De noppen zijn relatief hoog en staan ver uit elkaar. Daardoor zouden ‘schoonmaakkanalen’ ontstaan, om vuil sneller te kunnen afvoeren. Het profiel zou niet verstopt raken met modder en zand, zodat een optimale grip behouden zou blijven in natte omstandigheden.
We monteerden de banden op de wielen van onze Ridley-cyclocrossfiets en gingen crossen in de velden tussen Tienen en Waals-Brabant. Deze velden zijn van het extreemste soort als het aankomt op modder en glibberigheid. We waagden ons aan de MTB-routes van Sport Vlaanderen rond Bekkevoort en Scherpenheuvel-Zichem. Ze zijn 1 lang modderig hobbelparcours, zo ruig en ruw in de herfst.
We reden met de Vittoria banden over de zompige, met natte bladeren bedekte bospaden van het Nederlandse Noord-Brabant en het mulle zand van de Groote Heide. En we crossten ermee dwars door het Nationaal Park Hoge Kempen. Ook al beweerde organisator Golazo dat de route modder zou vermijden, bij regenweer worden die bospaden nu eenmaal altijd modderstroken.
In elke rit viel het ons op: de banden bleven relatief goed proper. Van zodra we snelheid konden maken, vloog de modder en het zand snel weer van de banden af. Dat maakt deze band trouwens ook geschikt voor de heerlijke tochten door de sneeuw in Hoog-België.
Maar hoe zat het met ‘rollen als een raceband’ en ‘bochten als een trein’?
Trein?
De noppen mogen dan wel redelijk ver uit elkaar staan, om bovenvermelde reden, toch staan ze op het loopvlak naar het midden toe dichter bij elkaar. Die aaneengesloten lijn van noppen zou zorgen voor een lagere rolweerstand. Rolweerstand kan je nooit helemaal uitsluiten met een uitgesproken bandenprofiel, en rollen als een raceband doet deze Vittoria natuurlijk niet. Maar op de makkelijkere stukken of op asfalt konden we toch voelen dat we een goede snelheid konden halen.
De ‘bochten als een trein’ laat Ken Avery van Vittoria klinken als magie, in Cyclocross Magazine: ‘Het coolste aan de Terreno Wet is dat hij zichzelf schoonmaakt terwijl je een bocht maakt. Als je er kracht op zet, graaft hij zich verder in de bocht en reinigt hij zichzelf, wat best gek is als je erover nadenkt. Die eigenschap is in het profiel verwerkt, zodat je geen ophopende modder hebt als je harder duwt.’
Bochten nemen in natte omstandigheden is altijd een mix van voorzichtigheid en skills. Je moet weten wanneer in een bocht precies genoeg druk op de banden te zetten, en hoe je de trappers moet blijven ronddraaien om de druk niet te laten verdwijnen. Als je dat onder de knie hebt, dan zijn deze Terreno Wet banden een goede bondgenoot.
In bochten voelden we ons nooit onveilig. De fiets bleef stabiel. Ook in beklimmingen over gladde bladeren of modder, waar we zoveel druk op de wielen moesten zetten dat sommige banden zouden gaan slippen, bleef de Vittoria goed in de ondergrond grijpen en ging hij niet slippen.
Montage
De Vittoria Terreno Wet is een goede band om te crossen in de modder. Eenmaal ze op de wielen liggen, tenminste. Om ze erop te krijgen, hadden we wat meer moeite. De buitenkant van Vittoria banden is enorm sterk. De zijwanden zijn verstevigd met kevlar, een sterke synthetische vezel. Daardoor is de hielkern (google eens ‘waaruit bestaat een fietsband’) erg hard. Het voordeel: dit is een ideale band om met lage bandendruk door de modder te rijden. De band blijft stevig op de velg zitten en er gebeuren geen insnijdingen. Het is nu eenmaal een cyclocrossband.
Het nadeel: de band geraakt moeilijk op de velg. Stefaan Lintermans, mijn Tiense fietsenmaker met 30 jaar ervaring op de teller, zei er dit over: ‘Je kan weinig slecht schrijven over Vittoria. Topband. Goede noppen. En eenmaal de band goed in de velgen past, zit hij er strak en stevig in vast. Dat is tijdens het fietsen een voordeel, maar de uitdaging is om hem op de velg te krijgen. Als je een lekke binnenband hebt en je moet de Vittoria-buitenband eraf nemen en terug op je wiel krijgen, wil ik niet in je plaats zijn. Tenzij je een bandenknecht op zak hebt.’
Dat mochten we proefondervindelijk vaststellen. Tijdens de cross door het Nationaal Park Hoge Kempen kregen we 2 km voor de laatste bevoorrading… lekke band. We besloten even te stappen en aan de bevoorrading beroep te doen op de technische hulp die daar aanwezig was. De goede man trok zijn vinger kapot. Hij kreeg de band amper op de velg. Toen we thuis kwamen, hebben we geen minuut gewacht vooraleer een ‘bandenknecht’ te bestellen. Als je dat woord googelt, zie je meteen welke tool dit is. Sindsdien rijden we met de Vittoria-banden nooit zonder bandenkecht op zak en voelen we ons een pak geruster.
Tot slot moeten we nog iets kwijt over de slijtage van de noppen: we gebruikten de banden voor 5 stevige, lange en zware modderriten. De noppen op de het loopvlak van de achterbanden zijn al goed afgesleten. In de meeste reviews van de Vittoria Terreno Wet lees je dan ook altijd wel iets over de relatief snelle slijtage van de achterband.
Of de Vittoria Terreno Wet het ‘ultieme’ wapen is voor nat weer, valt moeilijk te zeggen. Maar een krachtig wapen is hij zeker. Trouwens, we crossten met deze band ook over de kurkdroge grindwegen van Catalonië en ook dat gaf een heerlijk gevoel.
Ontdek de WielerVerhaal Podcasts!
WIN de Lezyne-favorieten van Brent Van Moer!
Win 5 ‘Cycling Edition’-horloges van Rodania!
