Hoewel de Citadelcross in Namen een relatief nieuwe wedstrijd is, heeft ze wel al een rijke geschiedenis. De schuine kant, de technische afdalingen en de iconische kasseitjes staan inmiddels op ons netvlies gebrand. 1 van de allermooiste edities viel er op 22 december 2013 te zien. De toppers vochten voor de prestigieuze zege en het was de sterke Fransman Francis Mourey die uiteindelijk het zegegebaar mocht maken.
Heel vaak wordt er niet over Francis Mourey gepraat. Nochtans was hij moeilijk te verslaan als hij echt zijn dagje had. Niemand die weet hoe het WK in 2013 in Louisville gelopen zou zijn als hij niet lek zou rijden op het moment dat hij 13 seconden voorsprong had. Een seizoen later had hij dus opnieuw zijn dagje in Namen. Meteen na de wedstrijd werd deze al tot de mooiste van het seizoen beschouwd.
Mensen met een ijzersterk geheugen herinneren zich misschien nog de pech van Sven Nys dat seizoen. Hij reed al meteen bij de start lek. De Kannibaal van Baal zakte weg tot de 60e positie en leek kansloos voor de overwinning. In de regenboogtrui begon hij toch aan 1 van zijn befaamde inhaalraces. Als er iemand dat kon, dan was het Nys wel.
Vooraan waren Walsleben en Taramarcaz zowaar aan de haal gegaan. De Duitser en de Zwitser zouden allebei geen al te lange carrière in het veld uitbouwen, al leek hun toekomst die dag veelbelovend. Uiteindelijk werden ze bijgehaald door Mourey, Vantornout (Belgisch Kampioen op dat moment) en Van Amerongen. En de toppers? Niels Albert had een slechte start en Nys was nog steeds bezig aan zijn inhaalrace.
Laatste grote, internationale zege
Op het moment dat Albert eindelijk bij de leiders zou aansluiten, vertrok Mourey. Net op tijd overigens, want Nys was inmiddels ook teruggekeerd bij de grote groep. In zijn spoor de piepjonge Lars van der Haar, wisten zij toen veel dat ze ooit nog met elkaar zouden werken als ploegleider en renner. Dat leidde dit jaar tot de Europese titel. Van der Haar draait inmiddels al heel wat jaren mee.
Een valpartij op de schuine kant zou Nys uiteindelijk fataal worden. Hij zou net naast het podium vallen. Vantornout en Albert mochten wel mee met de Franse kampioen op het ereschavot. Een unieke foto trouwens, want in die orde stonden ze normaal nooit opgesteld. Wat Mourey toen zelf ook niet wist, was dat het zijn laatste grote internationale zege zou zijn. Wel werd hij nog Frans Kampioen, maar de jaren begonnen steeds meer te wegen en in 2019 nam hij afscheid van de sport die hem zo nauw aan het hart lag. Een échte opvolger wordt nog altijd gezocht, de cross mist wel een Franse topper.
Sindsdien kregen we nog vaak een strijd in Namen, waar vooral Mathieu van der Poel een speeltuin vond. Ook Wout van Aert en Kevin Pauwels wisten intussen een keertje te winnen. Toch lijkt vooral Tom Pidcock zondag met vertrouwen naar de Citadel te trekken, want als mountainbiker voelt hij zich op het zware parcours meer dan thuis. Genoeg reden dus om zondag met z’n allen voor de buis te zitten.
Volgens Bingoal, dé Belgische nummer 1 in wielerweddenschappen, is Pidcock deze zondag inderdaad de te kloppen man. Kijk hier wel notering hij krijgt en hoeveel voorsprong hij al heeft op zijn concurrenten.