Er bestaat een mythe in het profwielrennen dat wereldkampioenen het vaak moeilijk hebben na het winnen van de regenboogtrui. Maar Trek-Segafredo toonde aan dat teamwork de beste remedie is om zo’n spreuk te laten rusten. Elisa Longo Borghini leverde een perfecte lead-out en Elisa Balsamo sprintte naar de winst in de openingsetappe van de 6e Setmana Valenciana.
Balsamo knalde donderdag na 114 km naar de winst in Gandia op haar 1e wedstrijddag van het seizoen. En dat na een onbaatzuchtige inspanning van haar teamgenoten. Wanneer je wereldkampioene tijdrijden Ellen van Dijk en Italiaans kampioene Elisa Longo Borghini hebt die samenwerken om je terug te trekken in het peloton, en dan achter een late gevaarlijke ontsnapping aangaan, kan je het je veroorloven om rustig achterover te leunen tot het jouw beurt is om te schitteren. En dat deed Balsamo wonderwel.
Balsamo, die uit de Noord-Italiaanse regio Piëmonte komt, hoefde alleen maar het gaspedaal in te trappen in de laatste paar 100 meter. Toen ze dat deed, sloeg ze meteen een gat en pakte de overwinning met een paar fietslengtes. “Een regenboogdebuut als in mijn dromen, maar niet echt volgens de verwachtingen van de dag”, analyseert de voormalig Valcar-renster. “Woensdagavond, in de pre-race meeting, opperde onze sportief directeur Ina Teutenberg de mogelijkheid van zo’n sprintfinish. Veel zou afhangen van mijn vermogen om stand te houden op de laatste klim. En dan zou de ploeg de rest doen om mij in staat te stellen te sprinten.”
Laat besef
Teutenberg, die in 2013 zelf een punt zette achter haar professionele wielerloopbaan, haar voorspelling kwam uit, en de ploegmaten van Balsamo leverden een indrukwekkende prestatie af. “Het was een perfecte dag”, beseft de dagwinnares. Ellen (Van Dijk, red) en Elisa (Longo Borghini, red) konden het niet beter doen. Vlak voor de top van de laatste KOM brachten ze me terug naar de 1e achtervolgende groep. Toen, na iets van een 6 à 7 km, dichtten ze het gat met de vluchters.”
“Op dat moment trokken ze een rechte lijn en brachten me zo in de beste omstandigheden voor de sprint. De laatste 2 tot 3 km zijn voor een sprinter als een stier die de rode vlag ziet. Veel, of misschien wel alles, wordt op instinct gespeeld. Ik voelde dat ik in de beste situatie zat om te winnen, ik kon niet meer vragen, ook al voelde ik de verantwoordelijkheid om het harde labeur van mijn teamgenoten terug te betalen. Toen we de vluchters inrekenden, toen pas realiseerde ik het me. Ik zei tegen mezelf: ‘Wel, nu is het mijn beurt.'”
Voetjes op de grond
En wie Balsamo ziet aanzetten voor een sprint, weet al hoe laat het is. “Ik had niet verwacht te kunnen sprinten voor winst en ik had evenmin verwacht om in de finale over zo’n goed stel benen te beschikken”, geeft Balsamo toe. “Het is mijn 1e wedstrijddag van het jaar, na een intense periode. Het is normaal om met een paar vraagtekens rond te lopen. Dat ik nu al op zo’n goed niveau kan presteren, maakt me superblij. Vrijdag en zaterdag zijn er 2 zware ritten, daarna zien we wel of we onze kansen in de laatste etappe kunnen benutten.”
Zo goed van start gaan, geeft uiteraard een boost aan vertrouwen, zelfs aan wereldkampioenen. “Het is de beste manier om mijn debuut bij Trek-Segafredo te maken, maar mijn vooruitzichten zijn verder niet gewijzigd”, geeft de Italiaanse aan. “Ik moet met beide voetjes op de grond blijven, het moet nog allemaal écht beginnen. Ik moet gewoon vooruit kijken. Wat benadrukt moet worden, en wat misschien wel het belangrijkste is, is het gevoel dat is ontstaan bij de ploeg. We hebben op korte termijn heel wat mechanismen gesmeed en dat is meer dan positief.”
Haar 2 grote seizoensdoelen gaf Elisa Balsamo al eerder prijs!