Een opvallende naam in de vroege vlucht van de Omloop Het Nieuwsblad zaterdag was Quentin Jauregui. De 27-jarige Fransman kreeg echter maagklachten terwijl hij in de kopgroep zat en gaf uiteindelijk op. Het is voor de voormalige crosser nog steeds een beetje zoeken naar zijn allerbeste benen in het profpeloton. In België kennen we hem vooral als een groot veldrittalent en natuurlijk als de uitvoerder van de allersnelste fietswissel ooit.
Je zou het vandaag ook niet zeggen, maar bij de jeugd klopte Jauregui in het veld zelfs een paar keer Wout van Aert, zoals in Tervuren op 2 januari 2011. Hij werd die winter ook 3e op het EK. Een jaar later moest hij het week na week opnemen tegen de 2 supertalenten en strandde hij voortdurend op de 2e plek. Op het WK in Koksijde slaagde hij er wel in om brons te behalen door Quinten Hermans en Daan Soete voor te blijven in een sprintje. Een vuist ging toen in de lucht, de foto van het podium zal hij de jaren erna nog geregeld eens hebben vastgenomen.
Bij de beloften had Jauregui het wat lastiger in het veld. Al na een jaartje besloot hij die hobby af te bouwen en zich volledig te focussen op de weg. Afgelopen winter nam hij de draad weer een beetje op. Zo startte hij in een aantal manches van de Coupe de France en pikte hij ook de Wereldbekermanche in Dendermonde mee. Hij werd er 36e en moest de wedstrijd eerder verlaten omdat zijn kompanen van weleer de rest op een hoopje reden. Wel werd hij kampioen van zijn regio (Hauts de France) en won hij een klein crossje in Olhain. Eindelijk maakte hij zo nog eens het zegegebaar.
Terugkeer in het veld
Dat Jauregui de keuze maakte voor de weg heeft veel te maken met een uitstekend seizoen dat hij als 2e jaars junior in 2012 aflegde. Hij won de GP Général Patton voor de Nations Cup en werd 3e in de Tour du Valromey, 6e in de Grand Prix Rüebliland en 6e in de Rothaus Regio Tour. Bovendien won hij de koninginnenrit in Luik-La Gleize voor Gesbert, Ewan en Benoot. De Fransman mocht met zijn land ook naar het WK in Valkenburg, daar bolde hij als 46e over de meet.
Op dat WK maakte hij vooral indruk met de vermoedelijk allersnelste fietswissel in de geschiedenis van het wielrennen. Op ongekende wijze sprong hij af en op de fiets, een kunstje dat hij wellicht geleerd heeft in de cross. De Fransman verloor amper een positie of 10 in het peloton en wordt nog geregeld herinnerd aan het filmpje dat toen werd gemaakt vanuit de bevoorradingszone.
Een jaar later liep Jauregui al stage bij Team Argos-Shimano en zo was hij de jongste renner in het profpeloton. Hij trok echter niet naar de ploeg van Dumoulin en Degenkolb, wel naar Roubaix Lille Métropole. Daar combineerde hij wedstrijden voor profs met wedstrijden voor beloften. AG2R was overtuigd en trok de jonge renner uit Cambrai aan. Hij zou uiteindelijk 6 seizoenen voor het team rijden.
2x Giro, 3x Vuelta
Jauregui zou nooit de veelbelovende resultaten van de jeugd kunnen herhalen bij de profs. Hij won in 2015 wel de Grand Prix de la Somme, wat ook zijn enige profzege is tot op vandaag. Op het grote toneel valt vooral een 12e plaats in de Strade Bianche in 2017 op. Hij reed ook 2 keer de Giro en 3 keer de Vuelta, evenwel zonder er ooit echt op te vallen.
AG2R koos in 2020 voor Greg Van Avermaet en Jauregui kreeg geen stekje in de voorjaarsploeg. De renner moest zelfs op zoek naar een nieuw team en kon terecht bij B&B Hotels. Pas halfweg augustus kon hij voor het eerst het truitje van zijn werkgever aantrekken in de GP Jef Scherens. Knieklachten hielden hem lange tijd aan de kant. Het jaar sloot hij in Roubaix wel af met een fier gevoel, want hij rondde er een moeilijke periode af.
Vaderschap
Quentin Jauregui werd deze winter ook vader van Mia en reed een goede Ster van Bessèges. Hij lijkt weer op de terugweg in zijn carrière, al viel het wel tegen om hem snel te zien afhaken in de Omloop. Achteraf gaf hij zelf een verklaring: “Ik had een super gevoel, maar door de maagklachten moest ik na 150 km opgeven. Het was voor mijn buik niet goed om nog door te gaan. Dus op naar de Samyn!” We zijn benieuwd of de voormalige veldrijder zich op die wegen opnieuw kan onderscheiden.
