Eerst een coronabesmetting, nadien 7 valpartijen in 2,5 maand. Logisch dat Arne Marit het even niet meer ziet zitten. De volgende keer dat de 2e jaars prof uit Galmaarden een rugnummer opspeldt, mag geen enkele plakker zijn lijf ‘sieren’.
3x in 1 koers
In september en oktober 2021, aan het einde van zijn 1e profseizoen bij Sport Vlaanderen-Baloise, verzamelde Arne Marit dik 400 UCI-punten. Dankzij een reeks ereplaatsen plus winst in de Trophée Morbihan, een wedstrijd waarin hij langs de nadar in een klein gaatje dook en snelle mannen als Bryan Coquard en Elia Viviani het nakijken gaf. Uiteraard keek hij, en met hem de hele Vlaamse opleidingsploeg, uit naar bevestiging in het voorjaar 2022. Jammer genoeg werd het een aaneenschakeling van pechmomenten.
“In de Ster van Bessèges raakte ik, net als mijn ploegmaats Aaron Van Poucke en Kenneth Van Rooy, besmet met corona”, begint de Vlaams-Brabander aan een te lange opsomming tegenslagen. “Toen ik hervatte voelde ik me goed, toch had ik het gevoel op de belangrijkste momenten niet door de muur te kunnen gaan. Er was ook pech mee gemoeid. In Omloop Het Nieuwsblad sloeg ik 3 keer tegen de grond. Eerst was ik betrokken in de val waarbij Lawrence Naesen zijn sleutelbeen brak. Ik nam een andere fiets, maar in de volgende bocht werd ik door een volgwagen onderuit geknald. Daarna viel ik nog eens met de Spanjaard Ivan Garcia Cortina. Gelukkig liep ik niet te veel averij op. Maar 3 dagen later lag ik in Le Samyn na 100 km koers weer op de grond. Een snee in het bovenbeen weerhield me niet om in de finale te strijden voor een plaats in de top 10. Tot ik op de laatste kasseistrook wielbreuk leed.”
Betonnen boordje en gemiste bidon
Zo ging een top 10-notering in rook op. Bij die wielbreuk bleef hij wel rechtop. Toch even geluk bij een ongeluk! Ondanks die snijwonde kon Marit een aantal klassiekers rijden. Tegen het einde van het voorjaar voelde hij dat zijn lichaam moeilijk herstelde van geleverde inspanningen. Een korte rustperiode was noodzakelijk. Begin deze maand hernam hij in de Vierdaagse van Duinkerke, waar het zowel de 1e als de 2e dag verkeerd liep.
“Net als Arnaud De Lie kwam ik in de massaspurt aan het einde van de 1e rit ten val”, verwijst Marit naar de etappe waarin de jury de Australiër Sam Welsford declasseerde. “Ik was overal geschaafd. Knie, elleboog en schouder lagen open. Toch begon ik aan de 2e rit. Na die etappe deed Philippe Gilbert op zijn sociale media z’n beklag over enkele gevaarlijke situaties. Op een rond punt ging ik onderuit. Het was een rotonde met 2 rijstroken. Bij ons zijn die door witte lijnen gescheiden. In Frankrijk door kleine betonnen boorden, wat ik niet gezien had. Ik veranderde van rijstrook en viel over zo’n boordje. Met een hele diepe snijwonde net onder de knie tot gevolg.”
Een gapende wonde die niet kon en mocht worden gehecht. Marit bleef 5 dagen van de fiets. Zondag hernam hij in de Grote Prijs Vermarc in Rotselaar. Hij pikte dinsdag ook de profkermiskoers in Ruddervoorde mee. Daar liep het voor de 7e keer dit seizoen mis. “In de bevoorradingszone was het elke ronde hectisch”, gaat Marit verder. “Ik zat goed vooraan en nam een drinkbus. Een renner voor mij ook, maar hij miste zijn bidon. Die viel voor mijn wiel. Ik had mijn stuur op dat moment maar met 1 hand vast en was dus kansloos. Tot overmaat van ramp viel ik op de knie die nog niet helemaal genezen was. De wonde ging weer helemaal open.”
Najaar?
Dat zag er niet goed uit. Even knakte de mentale weerbaarheid van de 23-jarige renner. Je zou voor minder gefrustreerd geraken. Op zijn fanpagina liet Marit z’n gevoelens de vrije loop. “Normaal ben ik heel positief ingesteld, nu werd het mij even te veel”, zucht de jonge prof. “In een koers waarin niets te winnen viel, dreigde ik alles kwijt te raken. Voor mij zit er niets anders op dan alles volledig te laten helen. Bij Wondzorg kennen ze mij al veel te goed. De volgende keer dat ik ergens aan de start verschijn, moet dat zonder plakkers op benen of armen zijn. Anders heeft het geen zin. Uiteraard hoop ik eind juni het Belgisch kampioenschap in Middelkerke te halen. Lukt dat, dan zal het niet in de beste omstandigheden zijn. Dinsdag zet ik alles op een rijtje. Misschien is het beter om te focussen op het najaar.”
