Oost-Vlaming (55) stopte als verzorger en wordt weer coureur: “Vroeger was het elke dag kermis”

Ook 50-plussers moeten in hun beroepsleven durven springen. Gunther Van den Abbeele is 55, was 15 jaar verzorger bij diverse profteams, maar stapte uit het wereldje om in eigen streek buschauffeur te worden. Dankzij die stap kan hij zelf weer koersen. In Knesselare mocht hij zelfs al eens juichen.

Gunther Van den Abbeele begon in 2007 als verzorger bij Predictor-Lotto en werkte met onder meer Jurgen Van Den Broeck, Mario Aerts, Tom Steels, Johan Vansummeren, Robbie McEwen, Leif Hoste en Wim Vansevenant. “Mijn 1e jaar als freelancer, het 2e seizoen met een vast contract, daarna 3 jaar bij Skil-Shimano”, verduidelijkt ‘Abbi’. “Nadien maakte ik 8 seizoenen deel uit van de ploeg verzorgers bij Sport Vlaanderen-Baloise, de Vlaamse opleidingsploeg.

“In 2020 en 21 deed ik nog 2 jaar Jumbo-Visma. Zowel in de WorldTour, het developmentprogramma als bij het vrouwenteam. Bij de Nederlandse ploeg voelde ik me maar een nummer. Bij de uitoefening van een job moet je voldoening voelen. Die was weg. Naar mij toe dan toch. Soms dacht ik zelfs pesterijen te zien. Als verzorger ben je veel van huis. Vaak ben je door heel Europa alleen op de baan. Niet te onderschatten!”

Weg nostalgie

Van den Abbeele, afkomstig uit Schoonaarde, zag de job van verzorger in het profpeloton veranderen. Ook daarmee kreeg hij het moeilijk. “Als verzorger ging je vroeger elke dag naar de kermis”, beweert hij. “Dat is niet meer het geval. Van een verzorger wordt tegenwoordig veel meer verwacht. Als er bij Jumbo-Visma geen kok mee was, moesten wij zelf rijst koken en rijsttaartjes bakken. Vroeger beperkte de taak van een verzorger zich tot masseren en bidons maken en aangeven. De nostalgie is volledig verdwenen.”

Dus stapte Van den Abbeele, net als zijn broer Frank, uit het wereldje. “Ik heb het altijd graag gedaan, maar plots kreeg ik de kans om bij busmaatschappij Van Hoorebeke te gaan werken”, gaat de inwoner van Adegem verder. “Mijn vrouw onderging al 4 keer een ingreep aan de rug. Dus ben ik blij dat ik nu veel vaker thuis ben. 3 km met de fiets en ik ben aan mijn werk.”

Zodat je Gunther Van den Abbeele voortaan aan het werk kan zien op bijvoorbeeld de buslijn Gent-Brugge. Als hij de vroege shift doet, heeft hij ‘s namiddags tijd om te trainen. Want hij koerst bij de nevenbonden. “Toen we vanaf half maart 2020 door de pandemie allemaal in ons kot moesten blijven, zat ik 4 maanden thuis”, herinnert hij zich nog. “Ik was altijd blijven fietsen, maar dan kreeg ik plots veel meer tijd om ritjes te doen. Hoe meer ik het deed, hoe meer goesting ik kreeg om wat competitie te betwisten. Ik had het er onlangs over met Patrick Van Renterghem. Koersen is eigenlijk een ziekte. En er bestaat geen medicatie om dat te genezen.”

Trainingspartner

Zodat Abbi vanaf dit jaar regelmatig een wedstrijdje bij de nevenbonden meepikt. In Knesselare mocht hij zelfs al eens de handen in de lucht gooien. Hij sprintte er sneller dan Mario Lammens. Ook de 56-jarige Maldegemnaar kan het koersen niet missen. “Het is de bedoeling dit toch nog een tijdje verder te doen”, benadrukt Van den Abbeele. “Om een goed figuur te slaan, moet je wat trainen, moet je je toch een beetje verzorgen, maar voor mij blijft het wel ontspannend. Steven Thys, 2-voudig Belgisch kampioen tijdrijden bij de elite zonder contract, is mijn vaste trainingspartner. Competitie doet hij niet meer, maar hij heeft nog altijd een goeie vorm. Steven is ook 12 jaar jonger.”

Bovendien ziet Gunther Van den Abbeele zijn dochter herleven nu hij koerst. “Zij is 26 en vindt dit bijzonder leuk”, glundert papa fier. “Jammer dat mijn ouders er niet meer zijn. Ik heb de indruk dat ik, naarmate ik ouder word, meer en meer aan mijn jonge jaren denk. Ik herinner me dat mijn broer en ik samen met ons vader thuis in Schoonaarde met de fiets vertrokken naar een wedstrijd in Onkerzele en na de koers met de fiets terugkeerden. Die tijd mis ik wel een beetje. Ooit heb ik in een seizoen 9 koersen gewonnen (1998 in Belsele, Moerzeke, Meulebeke, De Klinge, Melsele, Uitbergen, Oudegem, Wanzele en Stekene, red). Eigenlijk wisten wij in die periode nergens van. Nu gaat het er helemaal anders aan toe.”