Ooit was de 33-jarige Timothy Stevens uit Heers een gewaardeerd prof bij onder meer Vacansoleil, Team 3M en Pauwels-Vastgoedservice. Vandaag rijdt hij bij zijn eigen ploeg ‘Onder De Brug’ (ODB) en wint hij wedstrijden bij de eliterenners zonder contract en Elite 3. Dat deed hij ook afgelopen zondag op de Benelux Kampioenschappen in Velm. “Het zal nooit mijn doel zijn om de groep te vullen, ik wil er altijd voor gaan”, vat hij zijn eeuwige koersinstelling samen.
Rundskop
Timothy Stevens verleende als prof knechtwerk voor kanjers als Björn Leukemans, Danilo Napolitano en Wout van Aert en won zelf onder meer Dwars door het Hageland, de Arno Wallaard Memorial en De Kustpijl. Bij de eliterenners zonder contract behoorde hij altijd tot de besten van zijn categorie en werd hij onder meer 2e op het BK in 2020. Ondanks zijn job houdt de Limburger nog steeds enorm van de koers. Dat toont hij anno 2022 ook bij de Elite 3.
De Benelux Kampioenschappen in deze categorie worden naar goede gewoonte georganiseerd door PaxX Global Cycling, een wielerteam uit Sint-Truiden dat wil koersen volgens christelijke waarden. Qua locatie is Velm uitermate geschikt. Het staat in de regio bekend als het dorp van Rundskop, de misdaadfilm van Michaël R. Roskam uit 2011. De kasseien in het dorpscentrum vormden de aankomstplaats van deze wedstrijd.
Organisatorisch houden deze kampioenschappen wel wat in. Elite 3 rijdt immers samen met Masters A, maar er zijn wel 2 podia voor de kampioenen. De Masters B, C en D starten enkele minuten later. Het kan dus gebeuren dat groepen elkaar tijdens de wedstrijd op een bepaald moment passeren, wat wel voor enige logistieke chaos zorgt.
Geviseerd
De wedstrijd werd dan ook gewonnen door de gebroeders Porco. Carlo en Fabio trokken samen op avontuur en hielden stand. Omdat zij uitkomen voor de Masters A, lag de overwinning en de Benelux-titel bij de Elite 3 nog voor het grijpen. “Het was voor mij een hele moeilijke dag”, grijnst Stevens. “Ik rijd altijd om te winnen en toen de Porco’s vroeg in de wedstrijd weggeraakten, had ik het gevoel dat veel renners mij viseerden voor de titel bij de Elite 3. Dat maakte het erg lastig. Toch heb ik het kunnen redden, dus ik ben natuurlijk erg tevreden!”
Stevens kon voor de overwinning rekenen op zijn ploegmaten. “Zij waren cruciaal voor mij. Jongens als Lennard Vossen, Jules Bremers en Jonas Permentier hebben altijd gekoerst, waardoor iedereen op een bepaald moment dood zat. Snelle jongens als Leroy Provenzano en Bjorn Berben hadden we nog achter de hand. Ik wist dat ik op zo’n 4 ronden van het einde het tempo hoog moest leggen en zo kon ik een gat slaan.”
Zoontje langs de kant
Op het BK werd Stevens in de slotkilometer nog gegrepen en behaalde hij uiteindelijk brons. Een flashback naar dat kampioenschap ging dus wel even door het hoofd van de aanvaller. “Ik had een heel moeilijk moment bij het ingaan van de laatste ronde”, geeft hij toe. “Ik probeer daar altijd sterker uit te komen. Nu zag ik mijn zoontje langs de kant staan en dat was genoeg om me nog een laatste keer op te laden.”
Uiteindelijk hield Stevens 10 seconden voor op Provenzano en De Ridder. Die ploegmaten van Stevens bij ODB zijn meer dan gewoon renners. De ploeg is immers een verzameling van trainingsvrienden. “We fietsen altijd samen vanuit Kanne bij Riemst. Omdat we op training vaak het tempo van de koersen haalden, kwamen we op het idee om het ook eens te proberen bij ECW en Masters. De ambities zijn steeds gestegen. We koersen inmiddels bij Elite 3 en hebben ook al bij Elite 2 gewonnen. De jongens doen het super: het is elke week feest als we op de koers komen.”
Zegekoers
Stevens is al een aantal weken op zegekoers. Inmiddels is hij toe aan zijn 5e overwinning. Hij won eerder al in Jeneffe-en-Condroz en Cras-Avernas bij de ECW, in Duras in de 1e etappe van de Ronde van Haspengouw en in Halen, een wedstrijd van het niveau 1.12B (eliterenners zonder contract). “Mijn trainingsintensiteit de laatste weken is wel wat minder”, geeft hij aan. “Ik voel dat ik conditioneel wat achteruit ga, al reed ik wel veel wedstrijden, wat heel wat goed maakt. Ik merk dat mijn lichaam nu snakt naar wat rust. Ik ben blij dat ik deze trui mag aandoen. Het is geen revanche voor het BK, maar het blijft wel een titel.”
De groene ‘Beneluxtrui’ met Belgische en Nederlandse kleuren is in het peloton inmiddels wel bekend. “Prachtig toch, dat fluogroen”, glimlacht Stevens. “We gaan aan kledingsponsor GOBIK vragen om een motiefje te maken en dan zien we wel wat het wordt.”
Misschien kan Stevens volgende week zijn groene shirt al inruilen voor een Vlaamse leeuw. “Ik ga sowieso het Vlaams kampioenschap rijden in Reet. Ik hoop daar op een beter gevoel. Vervolgens neem ik even rust en bouw ik terug op naar de eliterenners zonder contract in augustus. Op het BK mag ik niet starten omdat ik dat BK al bij Elite 3 reed. Het Limburgs Kampioenschap in Zutendaal is ook nog een doel.”
