‘Meul De Beul’ maakt bijnaam weer waar in Xtreme Gravel Grenspalenklassieker: “Heb toch Bram Tankink geklopt”

Een klein beetje gek, toch? Robby Meul is 40 jaar, sloot enkele maanden terug het competitiehoofdstuk als eliterenner zonder contract af, maar blijft fietsen. Hij bracht zaterdag de Xtreme Gravel Grenspalenklassieker tot een goed einde. Van Cadzand naar Vaals: 421,4 km aan een gemiddelde van 28,6 km/u.

Voedingsplan

De Xtreme Gravel Grenspalenklassieker: een fietstocht langs de Belgisch-Nederlandse grens. Vorig jaar werd deze gravelrit voor het eerst georganiseerd. Toen werd van het Drielandenpunt Nederland-Duitsland-België richting de kust gefietst. Dit keer kozen de organisatoren om andersom te rijden. Zaterdagochtend om 7 uur weerklonk ter hoogte van grenspaal 369 het startschot. Waaslander Robby Meul, die graveltochten in de Nederlandse provincies Zeeland, Brabant en Limburg als voorbereiding had afgewerkt, ging de uitdaging aan.

“Bram Tankink vroeg na die 3 graveltochten om ook de Xtreme Gravel Grenspalenklassieker te doen”, vertelt Meul. “Ik ging dat niet doen, maar stemde uiteindelijk toch toe. Op die extreem lange tocht van 420 km op de gravelbike heb ik mij zo goed mogelijk proberen voorbereiden. Vooral door een soort voedingsplan uit te werken. Voor onderweg had ik veel eten mee. Ik denk 12 gellekes, 20 zakjes hydro met magnesium, 30 winegums, 2 liter water en dan ook nog een aantal Bounty’s, Marsen en dergelijke. Onder mijn zadel had ik een camelbak geïnstalleerd. Op het tussenpunt in Reusel kregen we een bord spaghetti aangeboden. Ik heb er 2 gegeten. Die extra koolhydraten waren welkom. Toen ik arriveerde aan grenspaal 1 aan het Drielandenpunt in Vaals had ik zelfs nog wat eten over.”

Tankink plooit

Een voedingsplan is noodzakelijk, ook hoofd en benen moeten in orde zijn om zo’n lange rit tot een goed einde te kunnen brengen. Onderweg hadden de deelnemers ook opdrachten. Ze moesten 25 grenspalen verplicht passeren, foto’s van maken en op Instagram posten. De rest van de route mochten ze zelf vooraf bepalen. Via een tracker konden ze voortdurend gevolgd worden.

“Ook al koers ik niet meer bij de elite zonder contract, mijn vorm is nog altijd in orde, misschien zelfs beter dan vroeger”, verrast de man uit Sint-Pauwels. “De groepsstart was zaterdagochtend om 7 uur. Je kon kiezen om het in 1 of 2 dagen te doen. Ik gaf er de voorkeur aan het traject in 1 dag af te leggen. We waren met 12 die deze optie kozen. In het begin zat ik in een schoon groepje, maar dat werd steeds kleiner. Uiteindelijk bleef enkel Bram Tankink bij mij. Op de Sint-Pietersberg in de buurt van Maastricht bleef hij nog altijd bij mij. Toen dacht hij niet meer te moeten lossen. Het competitiebeestje zit er bij mij nog altijd in. Op een volgende helling trok ik nog eens stevig door. Ik duwde er 400 Watt. Daar moest Tankink lossen. Zo haalde ik in mijn eentje de finish. Precies 1 minuut over middernacht arriveerde ik aan grenspaal 1.”

71% batterij

Meul, die elke werkdag met de fiets naar Eurosilo in de haven van Gent rijdt, was de 1e finisher. Ook al is de Xtreme Gravel Grenspalenklassieker geen echte wedstrijd, als 1e over de aankomstlijn bollen deed de Waaslander heel veel deugd. Zeker als je een ex-prof die 17 grote ronden reed in de finale uit het wiel kan kletsen. Arriveerde hij met pijn in benen, rug én zitvlak? “Dat viel mee, ik had erger gevreesd”, beweert Meul, die door Tankink herdoopt is tot ‘Meul De Beul’. “In mijn carrière heb ik nooit last gehad van het zitvlak. Ik had meest schrik voor rugpijn, maar ook dat viel heel goed mee. Ik moet toegeven dat de laatste 30 km heel zwaar waren. Want in het donker over gravelwegen dokkeren is, ook al had ik een goeie lamp mee, niet evident.”

Bovendien moet je gps een tocht van 17 uren met 1.387 hoogtemeters overleven. “Op het tussenpunt moesten velen hun gps met een powerbank opladen”, weet Meul. “Toen ik aankwam in Vaals had ik nog 71% batterij. Recent had ik een nieuwe moderne gps gekocht. Met een lekke band of materiaalpech werd ik niet geconfronteerd. Ik gebruikte een iets zwaarder profiel van banden. Bovendien reed ik tubeless. Ook daarmee kan je lek rijden, maar de kans is een stuk kleiner. Denk dat het gevolgde traject 50% gravel, 50% gewone weg was. Vooraf mikte ik op een gemiddelde snelheid van 29 km/u. Daar bleef ik niet ver onder.”