Tussen wereldtoppers Jens Schuermans en Pierre De Froidmont en veldrijders Jens Adams en Laurens Sweeck eindigde Erno McCrae (27) afgelopen zondag als 4e op het BK Mountainbike in Houffalize. “Een halve wedstrijd lang kon ik heel goed mijn tempo houden, maar daarna moest ik toch de tol betalen van mijn recente coronabesmetting en verstoorde voorbereiding”, vertelt de Everbergenaar die als fysiotherapeut werkt.
Andorra
Erno McCrae is geboren en getogen in het Schotse Prestwick en kwam op zijn 9e met zijn gezin naar ons land. Hij proefde van de koers bij de aspiranten en werd vanaf de nieuwelingen een vaste klant op de wedstrijden. Zijn hart klopt vooral voor het mountainbiken. “Ik heb ook wel eens deelgenomen aan veldritten in onder meer Diegem, waar ik dan met 1 fiets kwam opdraven. Maar in mijn hoofd klopte het niet om met een koersfiets in het veld te rijden”, lacht hij. “Mountainbike biedt de beste combinatie van techniek en conditie en ligt mij bijgevolg het beste.”
Vandaag staat McCrae 184e op de UCI-ranking. Hij stond dit jaar al op het podium in Sittard aan het Watersley Sports & Talentpark en leek dus in topvorm naar het BK te groeien, tot dat dekselse virus toesloeg. “3 weken geleden testte ik positief”, legt hij uit. “Dat was een domper na een aantal goede trainingsweken. Ik heb een aantal Wereldbekers moeten schrappen en gebruikte de trip naar Andorra dan maar als rustperiode. Zo stond ik zondag dus met vraagtekens aan de start. Zonder lange, intensieve trainingen was het afwachten hoe mijn lichaam zou reageren. Gelukkig bleek dat mee te vallen.”
De 20’er nam zelfs de beste start van het hele deelnemersveld. “Dat was ook mijn plan. Er was een singletrack en ik wilde daar voorop rijden, omdat het een zeer stoffige zone was. Anders krijg je dat stof in de longen en lijd je tijdverlies. Na een halve ronde kwamen De Froidmont en Schuermans mij voorbij. Hun tempo lag toch beduidend hoger. In de hitte was het sowieso niet aangewezen om zaken te forceren. In het 2e deel van de wedstrijd volgde ook Adams, bij wie het verval minder groot was dan bij mij. Het is jammer dat ik naast het podium val, maar ik houd hier een goed gevoel aan over.”
Opperbeste sfeer
De renner van Goeman Scott Cycling eindigde uiteindelijk om iets meer dan 8 minuten van winnaar Schuermans. Veldrijder Laurens Sweeck hield hij zelfs achter zich. “Dat was voor mij ook een verrassing, al zijn mountainbike en veldrijden wel verschillende disciplines. Ik vind het in elk geval fijn om met deze toppers te kunnen koersen. De sfeer is ook altijd opperbest op de wedstrijden. In de boxen lachen we met elkaar en iedereen staat open voor vragen. Naar mijn gevoel is dat in het veldrijden toch wat minder.”
Voor McCrae is de prestatie extra bijzonder omdat hij ook nog een job heeft naast de koers. “Blijkbaar kan je dat dus toch combineren. Ik vind de afwisseling wel leuk en werk ook graag met het hoofd. Soms mis ik het wel om echt goed te kunnen rusten. Deze maandag werk ik bijvoorbeeld van 9 tot 21 uur. Je moet soms compromissen sluiten om te kunnen trainen en in de wedstrijden mis ik de punch die nodig is om echt te kunnen winnen.”
De geboren Schot stond dit jaar ook al aan de start van de Wereldbekers in Albstadt, Nove Mesto en Leogang. “Ik stel vast dat het niveau ontzettend hoog ligt. Men blijft maar harder rijden en het valt nooit een seconde stil. Er zijn 140 starters en die zijn alle 140 op niveau. Het is mooi dat er ook 2 Belgen aan de top staan. Ook in andere landen is de sport toegankelijker geworden en is er meer kennis, waardoor de top zo breed geworden is. Ik doe al sinds de junioren trouw mee aan de Wereldbekers. Het is vechten om de wedstrijden uit te rijden, maar ik doe het wel graag. Hopelijk kan ik dit jaar ook in Val di Sole nog van start gaan.”
Houffa Gravel
Een overgang naar de weg moeten we van de fysiotherapeut dus ook niet snel verwachten. “Als ik een andere discipline moest doen, zou dat wellicht het enduro mountainbike worden. Eind dit jaar ga ik ook wel deelnemen aan de Houffa Gravel, een tocht van 110 km. Het lijkt me leuk om dat ook eens te proberen. Wegkoersen zijn niet echt aan mij besteed. Er wordt veel gevallen, vooral bij de eliterenners zonder contract. Iedereen wil zich bewijzen, maar niet iedereen heeft de stuurmanskunsten. Dat vind ik gevaarlijk en dan is het mountainbike wel eerlijker.”
Of we McCrae ooit op een WK zullen zien, is momenteel hoogst onzeker. “Deelname aan een EK en WK is als sporter belangrijk, maar dat hangt af van de selectie van Belgian Cycling. Belangrijker vind ik het dat de wielerbond meer inzet op de ontwikkeling van opkomend talent. Zonder een duidelijk beleid hierin verliest de MTB-sport aan populariteit en loopt de talentenvijver leeg.”
Er is meer mogelijk met de budgetten die er beschikbaar zijn. Als je kijkt naar de deelnemersaantallen en je vergelijkt dat met 5 à 10 jaar geleden, dan is het mountainbike echt een zinkend schip ten opzichte van onze buurlanden. Schuermans en De Froidmont inspireren nog heel wat kinderen en Lukas Malezsewski is goed bezig, maar de bond teert vooral op dat talent en gaat de uitdaging niet aan om de sport groter te maken.
