Als België echt zou willen, konden ze op het WK voor beloften uitpakken met een sterrenensemble waarin Evenepoel, De Lie, Uijtdebroeks en Nys een plekje zouden hebben. Om uiteenlopende redenen zijn zij er niet bij en toch blijft er een goede beloftenploeg over. En of ze met ambitie naar Wollongong mogen trekken.
Cian Uijtdebroeks won recent de Ronde van de Toekomst en dan ben je automatisch ook favoriet voor het WK. De jonge belofte van BORA-hansgrohe past echter voor de titelstrijd in Australië. Hij kiest ervoor om via een stage op te bouwen naar de Italiaanse najaarskoersen bij de profs. Een beslissing waar je wel begrip voor kunt opbrengen. Het echte klimwerk staat in Australië niet op het menu en bovendien zou een reis in de kleren kruipen. Na een stressvolle periode heeft Uijtdebroeks wel wat rust verdiend.
Het verhaal van Arnaud De Lie is dan weer iets anders. Hij besloot samen met zijn team Lotto Soudal om voorkeur te geven aan de UCI-wedstrijden in de hoop voldoende punten te verzamelen om in de WorldTour te blijven. Dat het maar gaat om een regenboogtrui bij de beloften, die hij dus nooit zou kunnen dragen, sterkt hem in die beslissing.
Ook Thibau Nys laat het tripje naar Australië voor wat het is. Dat maakte hij dit voorjaar al bekend. De Europese kampioen van 2021 wil een volwaardige crosswinter afleggen en wijst naar de Wereldbekermanches die in oktober op de kalender staan. Volgend jaar wordt het WK in Glasgow verreden en daar maakt hij – net als De Lie – in theorie opnieuw kans. Dat Evenepoel het WK voor beloften overslaat, is de logica zelve aangezien hij ook bij de elite tot de grote kanshebbers behoort.
Van de baan naar de weg
België moet het dus met andere jongens doen op het WK, maar laat dat de sfeer zeker niet verpesten. Lennert Van Eetvelt is uit op revanche na zijn pech in de Toekomstronde. Na de 6e etappe stond hij immers knap 4e in het klassement maar vervolgens moest hij opgeven door een keelontsteking. Op die manier kon hij nooit tonen tot wat hij in staat was in het hooggebergte.
Wie wel indruk maakte in de Toekomstronde, is Alec Segaert. De Europese kampioen tijdrijden bij de junioren is nog altijd maar 1e jaars belofte, maar rijdt al rond alsof hij jarenlange ervaring heeft in de categorie. In de Toekomstronde kwam hij op de slotdag heel dicht bij dagsucces. Vanuit de vlucht bleek enkel Lorenzo Milesi beter. Segaert is weliswaar ook bezig met het WK tijdrijden. Het ene sluit het andere natuurlijk niet uit.
Ook Fabio Van den Bossche (21) mag in principe met perspectief naar Down Under reizen. Hij werd onlangs 6e op het EK in het Omnium, nadat hij een klapband kreeg in de Afvalling. Samen met Robbe Ghys veroverde hij in de Ploegkoers wel brons. Hij moet nu de switch maken naar de weg. Vorig jaar reed hij het WK in Leuven en werd hij 84e. Die ervaring komt dit jaar mogelijk wel van pas.
Klimmersbenen
Jenno Berckmoes (21) en Vito Braet (21) zijn ploegmaten van elkaar bij Sport Vlaanderen-Baloise. Berckmoes was er vorig jaar al bij op het WK tijdrijden, waar hij 22e werd. Hij toonde dit jaar op geregelde momenten over een goed stel klimmersbenen te beschikken, denk maar aan een 17e plaats in de Brabantse Pijl. Onlangs werd hij nog 12e in de Ronde van Denemarken, dan moet Australië ook lukken.
Braet reed in diezelfde Ronde van Denemarken naar een 25e plek en werd een keertje 8e in een rit. Het is al een tijdje geleden dat hij nog eens een groot kampioenschap betwistte. Als 1e jaars junior was hij er wel bij op het EK in Herning. Net als zijn ploegmaat rijdt hij in principe in dienst van de kopmannen.
Troefkaart
Dries De Pooter (19) is de 6e en laatste Belg in de selectie. Hij leert momenteel de profstiel bij Intermarché-Wanty-Gobert, waar hij volgend jaar officieel prof wordt. De voorbije weken deed hij het prima tussen de profs met een 16e plek in de Egmont Cycling Race en een 27e plaats in de Druivenkoers. Op het EK werd hij eerder al 25e bij de beloften en 1e Belg. Als allrounder is hij een troef die de Belgen altijd ergens onderweg kunnen uitspelen.
Ondanks deze mooie selectie lijkt de kans op een regenboogtrui bij de beloften vrij klein. De Belgen konden nog nooit wereldkampioen worden in deze categorie, maar stonden wel 3 keer op het podium met Johan Vansummeren (2e in 2003), Tom Van Asbroeck (3e in 2012) en de betreurde Bjorg Lambrecht (2e in 2018). Beter volgen ze het voorbeeld van het EK in 2021, toen Nys won na geweldig ploegenspel. Met de mentaliteit van die dag is in Australië alles mogelijk.