Maldegemse master (56) zit aan 600 zeges en staat scherper dan toen hij crossen won bij de profs: “Ik ben een beetje gek”

Het 1e doel was het aantal overwinningen van Eddy Merckx (525) evenaren. Toen dat gelukt was, werd 600 zeges het streefdoel. De bijna 57-jarige Mario Lammens mocht zaterdag in Knesselare, aan het einde van een veldrit bij de masters, die 600e overwinning vieren. En hij denkt zeker nog niet aan stoppen.

Excel-bestand

“Dat ik in alle categorieën wedstrijden won, daar ben ik heel trots op”, beweert Mario Lammens. “Bij de nieuwelingen, junioren, elites, amateurs en masters. Bij de beloften niet want die categorie bestond in mijn tijd niet. Ik heb ook 3 crossen bij de profs gewonnen. In Doomkerke-Ruiselede, in Eeklo de Herdenkingsprijs voor mijn goeie vriend Geert De Vlaeminck en zelfs de Koppenbergcross. Toen moesten we bij de start met de fiets op de schouder in een weide omhoog lopen, herinner ik me heel goed.”

In Doomkerke en Eeklo won Lammens in 1995, op de Koppenberg in 1996, het jaar voor Peter Van den Abeele er het zegegebaar mocht maken. Alle uitslagen hield de Maldegemnaar bij op zijn computer in een Excel-bestand. Iedere nieuwe uitslag vult hij meteen na een wedstrijd aan.

“Ik kom niet met de natte vinger aan die 600 overwinningen”, benadrukt Lammens. “Van in het begin hield ik al mijn uitslagen heel goed bij. Zo wist ik voor de start in Knesselare dat ik aan 599 zeges zat. Ik ben blij dat het gelukt is om die kaap te ronden. Zondag koerste ik in Westrozebeke bij de LWU op de weg, maar 601 is mij niet gelukt. Daar werd ik 3e. Het zal voor komend weekeinde zijn. Ofwel zaterdag bij de LRC in Wingene ofwel de dag nadien bij de masters in Kasterlee, een veldrit van Cycling Vlaanderen.”

Dieetboeken

‘Lammie’ geeft toe dat hij eigenlijk een beetje gek is. Want hij doet er nu meer voor dan toen hij jonger was. “Toen was mijn competitiegewicht ergens tussen 78 en 79 kg”, blikt hij terug. “Nu weeg ik 73,2 kilo. Vroeger keek ik naar niets, nu let ik op mijn voeding. Ik probeer zo gezond mogelijk te eten. Op het internet ga ik in dieetboeken op zoek naar wat best is voor mij. Nu leef ik er meer voor dan vroeger. Ik sta graag zo scherp mogelijk. Ik geef toe, ik ben een beetje gek.”

Nochtans traint Mario Lammens niet zo veel. “Ik trek, samen met mijn zoon Laudelino, van wedstrijd naar wedstrijd”, gaat hij verder. “Dat zijn onze vader-zoonmomenten. Als ik tijdens de week op de fiets spring, is dat enkel om een beetje los te rijden. Mijn basisconditie is in orde. Door elk weekeinde 1 of 2 wedstrijden af te haspelen. Deze zomer heb ik op de weg nog 11 koersen gewonnen en werd ik ook nog Oost-Vlaams kampioen mountainbiken.”

We vermoedden dat Mario Lammens elke dag met de fiets naar het werk reed. Hij is al vele jaren aan de slag bij Campina, de zuivelfabrikant in Aalter. “Ik ben nog nooit met de fiets naar het werk gereden”, verrast hij. “Ik woon op 11 à 12 km van mijn werk en ben ingeschakeld in een stelsel van 2 ploegen. Om 5 uur ‘s ochtends op de fiets springen, in weer en wind, zie ik niet zitten. Of als ik de late shift doe in het donker naar huis moeten rijden, dat ook liever niet.”

Doorgaan

Nu hij aan 600 zeges zit, stelt de Meetjeslander geen nieuw doel meer. Hij wil wel nog een tijdje doorgaan zoals hij bezig is. Samen met Laudelino. “Mijn zoon wordt in februari papa”, gaat de bijna-opa verder. “Ik denk dat ik hem de voorbije jaren stimuleerde om te blijven crossen en koersen. Of hij na de geboorte van z’n 1e kindje nog de tijd zal vinden om deze sport verder te beoefenen, valt af te wachten. Zelf hoop ik zo lang mogelijk te koersen.”

Tot de pion van Team Lanckriet het gevoel krijgt dat het steeds lastiger wordt om mee te spelen voor de beste plaatsen. “Zodra ik voel dat ik niet meer kan winnen, zal ik ermee stoppen”, besluit Lammens. “Dat moment hoop ik nog een aantal jaren uit te stellen. Zo lang ik in mijn leeftijdscategorie bij de beteren hoor, doe ik verder. Want dit doe ik nog altijd graag. Neem mij de cross af en ik word een totaal ander mens.”