Sieben Devalckeneer, 31-jarige kinesist uit Kalmthout, houdt van uitdagingen op de fiets. In 2021 zette hij het Belgisch record Everesting – 8.848 meter klimmen op 1 helling – scherper. Zondag veroverde hij op het WK Gran Fondo in Trento de bronzen medaille. Enkel de Oostenrijker Stefan Kirchmair en de Zwitser Dimitri Bussard gingen hem respectievelijk 37 en 5 seconden vooraf.
Hoog niveau
Even de cijfers. Sieben Devalckeneer zat zondag 4 uur, 14 minuten en 44 seconden op de fiets. Hij en alle andere deelnemers die de eindstreep haalden, overbrugden 3.900 hoogtemeters. Op dat lastige parcours haalde de Antwerpenaar gemiddeld 33,9 km/u. En onderweg werden op de beklimmingen enkele besttijden, zogenaamde KOM’s, scherper gezet.
“Die stonden nochtans op namen van profs uit de Giro”, beweert Sieben Devalckeneer. “Het niveau was bijzonder hoog. Vooraf had ik gezegd dat ik voor niet minder dan een plaats op het podium ging. Toen ik zag wie allemaal aan de start kwam, had ik spijt van die uitspraak. Gelukkig kende ik een superdag. Ik trapte waarden die ik nooit eerder haalde. Dat was nodig, anders was ik nooit in aanmerking gekomen voor een medaille. Een favoriet als de Zwitser Loïc Ruffaut werd op 3 minuten gereden. Straf!”
Pannenkoeken stonden er niet aan de start. Laureaat Kirchmair (34) heeft een verleden in het internationale wielrennen. Zo werd hij in 2010 4e in de Giro della Regione Friuli Venezia Giulia, een rittenkoers die recent gewonnen werd door Emiel Verstrynge, bij de beloften regerend Belgisch kampioen veldrijden.
Tuttergebaar
“Dimitri Bussard, winnaar van de zilveren medaille, kende ik niet”, aldus Devalckeneer. “Na het WK heb ik hem even op het internet opgezocht. Hij reed heel wat rittenkoersen bij de profs, niet alleen in Frankrijk, maar ook in Afrika en Azië. Dus ook geen kleine jongen. Met hem streed ik om de 2e plaats. De streep lag in een afdaling. Omdat ik een aankomstgebaar in gedachten had dat ik niet kon uitvoeren na een sprint, drong ik niet aan.”
Over 3 maanden wordt de bronzen medaillewinnaar papa van een dochtertje, een 1e kindje. “Ik wou met het bekende tuttergebaar over de streep rijden”, lacht Devalckeneer. “Intussen vond ik een foto van mijn aankomst. Die heb ik gekocht, hopelijk krijg ik hem snel. Het beeld zal ingekaderd worden. Misschien gaf het nakende vaderschap mij tijdens het WK vleugels. Ik denk dat het op de fiets mijn beste dag ooit was.”
De zelfstandig kinesist is enkele keren over zijn toeren moeten gaan. “Na een vlakke aanloop van 12 km kwam een 1e klim van 20 km”, doet hij het wedstrijdverhaal. “2 Oostenrijkers bepaalden het tempo. Boven waren we nog met 8, maar de samenwerking was niet optimaal, waardoor we met 20 tot 25 renners aan de 2e klim van 20 km met een gemiddelde stijging van 7,5% begonnen. Daar ging het door die Oostenrijkers heel hard. Tijdens de beklimming gokte ik. Ik dichtte een gaatje, ging daarbij over mijn limiet, maar in het wiel hield ik stand zodat we met 5 naar de slotklim reden.”
Glasgow
De Duitser Simon Betz haakte af. “De 2 Oostenrijkers sprongen om beurt, ik liet de Zwitser die voordien zuinig met z’n krachten omsprong het werk doen”, gaat Devalckeneer verder. “Normaal doe ik dat niet, maar op een WK mag je met het hoofd koersen. In de slotkilometer van de laatste klim reed ik naar de ontsnapte René Pammer. Meteen sprong Kirchmair. In de afdaling naar Trento nam hij veel risico’s. Wat ik niet wilde doen. De Zwitser kwam weer bij mij. Zo werd ik 3e en had ik toch mijn medaille beet.”
Zodat Devalckeneer z’n persoonlijke ambitie kon waarmaken. Met de vrienden Jens Lauwers, Jacques Vandecruys en Louis Van Dael bleef de bronzen medaillewinnaar nog enkele dagen in het zonnige Trento hangen. “Leuker om dit met een aantal vrienden te doen dan om alleen 13 uur in de wagen te zitten”, aldus Devalckeneer. “Op die manier kan je na afloop ook honderduit vertellen over je wedervaren in de wedstrijd.”
Intussen smeedde hij al andere plannen. “Misschien probeer ik volgend jaar in augustus in Glasgow in 3 dagen 2 WK’s te rijden”, lacht de Kempenaar. “In Schotland wordt voor het eerst een Super-WK georganiseerd. Als het lukt, wil ik er zowel het WK Gran Fondo als het WK mountainbikemarathon afwerken.”
