Sieben Devalckeneer (30) uit Kalmthout stelde vorige week het Belgisch record Everesting – 8.848 klimmen op 1 helling – scherper. Dat deed hij in 8 uur en 13 minuten, een straffe prestatie. Les Enclaves in Bouillon, in de Belgische Ardennen, was zijn uitverkoren beklimming. Noch de voorbereiding noch de dag zelf liepen echter als gepland. Dus dat record is echt wel knap gedaan. Intussen zijn ook de volgende doelen al gepland voor de renner van Hubo Titan Cargo.
Hoe ziet je fietsleven eruit?
Sieben Devalckeneer: “Op mijn 19e ben ik begonnen met fietsen en wedstrijden rijden. Na 1 jaar werd ik 3e op het BK voor amateurs in Falmagne en sindsdien rijd ik bij de elite zonder contract in België en Frankrijk. Dit is het 4e jaar voor Hubo Titan Cargo, zij geven me alle vrijheid om leuke doelen te stellen. Ik werk als zelfstandige sportkinesist in de groepspraktijk van Paul Van Loon, waar bijvoorbeeld ook Mathieu van der Poel over de vloer komt. Ik zit ook nog in het 4e jaar van de opleiding Osteopathie en probeer met de weinige tijd zo efficiënt mogelijk te trainen. Dit lukt me vrij goed met dank aan Tom Verhaegen, mijn trainer van K2K Coaching.”
Naar welk soort koersen gaat je voorkeur uit?
Sieben Devalckeneer: “In het veel te vlakke Vlaanderen kan ik met mijn 62 kg weinig uitvoeren. Ik zit vaak mee in de kopgroep maar ben dan ook vaak de traagste van de groep. Hoewel ik maximaal 10 kermiskoersen rijd per jaar, sta ik toch elk jaar eens op het podium. Voor de rest rijd ik de lastigere interclubs met de ploeg, zoals Romsée Stavelot Romsée en rondjes in Frankrijk. Omdat in 2020 en 2021 veel wedstrijden zijn gesneuveld, had ik besloten om een nieuw doel aan te gaan, zijnde de Everest Challenge. Ik kick op het moment dat je lichaam ‘nee’ zegt maar dat je toch door moet gaan. Hoe extremer hoe liever eigenlijk. Dat mis ik wel in de wedstrijden die ik met de ploeg rijd, dus af en toe moet ik iets extra voor mezelf doen.”
Waar train je vooral?
Sieben Devalckeneer: “Mijn favoriete fietsregio in België is de streek tussen Luik en Malmedy, en dan doe ik liefst de meer onbekende klimmetjes. Het liefst van al start ik in Eupen en rij dan zo door naar de Eifelstreek of trek verder door naar het Groothertogdom Luxemburg. De ideale fietsrit voor mij is 180 km met +3000 hm. In het buitenland trek ik graag naar het hooggebergte, het liefst van al naar de Dolomieten maar evengoed naar de Zuidelijke Alpen, de streek tussen Gap en Nice.”
Was het Belgisch record Everesting een doel op zich?
Sieben Devalckeneer: “Sowieso! Ik wilde voor mezelf zo dicht mogelijk het wereldrecord – dat in ideale omstandigheden is behaald – benaderen. Met de hulp van marketingbureau Count Me In en hun partners kon ik met het ideale materiaal starten. De fiets van Scott, de voeding van 6D en de kledij van Castelli waren zeker een extra motivatie.”
Waarom koos je Les Enclaves in Bouillon?
Sieben Devalckeneer: “Het is in België de best denkbare klim. Relatief rechtdoor voor de snelle afdaling, goede asfalt en weinig verkeer. De klim is 1 km aan 13,4%, de eerste 500m pikten wel steeds want die waren aan 16% gemiddeld. Een nog steilere klim die nog rechter gaat en die op een bepaalde hoogte ligt – 1.500 à 1.700m voor de lagere luchtdruk – zou nog sneller zijn, maar dat hebben we hier niet. Misschien iets voor de toekomst.”
Hoe heb je je voorbereid?
Sieben Devalckeneer: “De specifiek fysieke voorbereiding nam 8 weken in beslag. In die periode trainde ik tussen de 17 en 25 uur per week, wat best pittig was met werk en studies. Corestability, powerbreathe training en op voeding letten, hoorde daar zeker bij. Jammer genoeg heb ik 6 weken voor het event nog een dwaze crash gehad. Door een bruusk manoeuvre van een postwagen ben ik door de achterruit beland. Een hersenschudding, verbrijzelde neus en een mond/lip vol glas waren het verdict. 10 dagen lang moest ik door een rietje eten en 14 dagen heb ik niet kunnen fietsen. Door de laatste 4 weken nog harder te trainen, is het doel toch bereikt. Al blijf ik toch een beetje zitten met de vraag wat als dat accident niet gebeurd was.”
Hoe verliep de dag zelf?
Sieben Devalckeneer: “Een weekje voor het event had ik al eens een halve Everest gedaan in dezelfde omstandigheden zodat we de pacing en het voedingsschema nog konden bijschaven. Dat gaf een morele boost omdat zelfs 7u30 haalbaar leek. De dag zelf ging heel vlot tot bij 5.500 hm het licht uitging. Het was die dag heel warm en benauwd en daardoor moest ik zoveel drinken dat mijn maag de voeding niet meer kon verteren. Op dat moment heb ik mezelf wel even vervloekt, maar met de steun van alle aanwezigen ben ik toch blijven gaan.”
“Een tijd niks eten en een stevige bui gaven me terug een degelijk gevoel om de uitdaging te volbrengen. Jammer genoeg heb ik wel 20 minuten verloren met even van de fiets te gaan omdat ik zo misselijk werd. Bij een Everest telt de gepauzeerde tijd er ook bij, waardoor ik in plaats van 7u52 gereden tijd een volledige tijd van 8u13 heb. Dat is het enige wat ik me beklaag, maar op dat moment zat er even niks anders op. Ik zat op het 7u30-schema tot het misliep en daar ben ik al heel trots op.”
Zou je het andere fietsers aanraden?
Sieben Devalckeneer: “Ik zou het iedereen aanraden die zichzelf eens compleet leeg wilt voelen en die graag bergop rijdt. Het mentale deel is bij zo een inspanning even belangrijk als het fysieke en zelf kick ik op dingen waarbij je mentaal totaal uitgeput geraakt. De klim deelden we eerst op in blokjes van 2.000 hoogtemeters en de laatste blok was opdelen in blokjes van 2 klimmen, waardoor ik altijd kleine doelen stelde die op dat moment haalbaar waren. Test ook zeker je voeding uit. Ik probeerde het zelf met 45gr koolhydraten per uur, wat het uiterste minimum is voor een inspanning waarbij je 6.500 kcal verbrand. 90gr zou beter zijn, maar dat kon mijn maag niet aan.”
Je bent nu op reis. Decompressie?
Sieben Devalckeneer: “Ik was fysiek meer uitgeput dan verhoopt, ja. Ik zit nu 10 dagen met mijn vriendin in Gorges du Verdon in het zuiden van Frankrijk. Ik heb immers wat tijd in te halen na de laatste weken waarbij ik niet veel thuis was. Desondanks heb ik zaterdag deelgenomen aan de Granfondo Alpes Verdon Tour van 132 km met 2.400 hm. Na een Everesting lijkt zo een inspanning op een opwarming. Jammer genoeg was er 1 iemand beter in de afdaling naar de meet toe, waardoor ik 2e werd. Nu is het vooral genieten van de natuur en tijd met mijn vriendin, al zal er toch 15 uur gefietst worden deze week want helemaal zonder kan ik niet! Het volgende doel is de Ronde van Namen tussen de veldritprofs, waar ik op een top 10 in het eindklassement mik. Op 4 september wil ik dan op het podium geraken op de Granfondo La Marmotte.”
