Bij de start van volgend wegseizoen zal Vibeke Lystad 48 jaar zijn. De Noorse eliterenster zal toch weer in het peloton te zien zijn, ook al raakte ze op 1 september 2022 bij een ongeval op training ernstig geblesseerd. In eigen land in het shirt van Team Ringerike, in België in dat van Team Keukens Redant. Ze hoopt in 2023 kampioene van haar land te worden.

<figure class=”wp-block-image size-full”><a href=” https://mobil.abus.com/be_nl/Veiligheid-onderweg/ABUS-Hoogtepunten/One-Key-Option?locationId=183806″ target=”_blank”><img src=”https://wielerverhaal.com/wp-content/uploads/2021/12/OneKey_Banner_750x150px_MLB_RZ2.jpg” alt=”” class=”wp-image-43604″/></a></figure>
<figure class=”wp-block-image size-full”><a href=”https://www.velofollies.be/nl/” target=”_blank”><img src=”https://wielerverhaal.com/wp-content/uploads/2022/09/Velofollies23_750x150.png” alt=”” class=”wp-image-51060″/></a></figure>
Energiek
Net voor ze in september in België enkele eendagskoersen en de Tour de la Semois zou rijden, werd Vibeke Lystad in eigen land slachtoffer van een verkeersongeval. “Net na een klimtraining”, blikt de 47-jarige mama van 3 tieners terug naar donderdag 1 september 2022. “In de afdaling kon ik een aanrijding met een auto niet vermijden. Bij de botsing brak ik mijn knie en werd een vinger geplet. Heel jammer, nochtans was mijn conditie op dat moment in orde. Ik denk dat ik nog enkele goeie koersen ging rijden.”
Toch zat Lystad 2,5 week later al op de rollen. “Aan de vinger werd ik geopereerd, daar werd een pin ingeplant, maar om die breuk aan de knie te herstellen was geen ingreep nodig”, vertelt ze. “Omdat het volgens de dokter een schone breuk was. Ik kan niet stil zitten, dus begon ik zodra het een beetje mogelijk was op mijn rollen te rijden. Ik denk dat die energie een beetje mijn sterkte is. Ik werk ook voltijds in het laboratorium van een ziekenhuis. Tijdens de winter klop ik veel uren, in de zomer minder.”
Om te kunnen koersen uiteraard. Pas 10 jaar geleden leerde Vibeke Lystad wielrennen kennen. “Als jong meisje speelde ik voetbal en handbal”, vertelt de Noorse. “Ik werd mama van een tweeling, intussen 18 jaar, en van een jongen die nu 17 is. Om weer in conditie te geraken na die 2 zwangerschappen begon ik te lopen, maar ik kreeg problemen met mijn knieën. Dan heb ik me een fiets gekocht. Ongeveer 12 jaar geleden. Ik had vlug de smaak te pakken.”
Tweeling
Stevig zelfs. Vibeke Lystad zette de stap naar competitie. En stak enkele jaren later ook haar tweeling – Eirin en Even Lystad Dybwad – aan met deze microbe. “Mijn zoon Even stapte over van langlaufen naar koersen en was dit seizoen 2e jaars junior”, verduidelijkt mama. “In Harelbeke en Sinaai liet hij z’n beste uitslagen noteren: 2 keer 5e. In Lichtervelde werd hij 11e. Dochter Eirin begon pas dit seizoen te koersen, maar ze kreeg problemen met haar amandelen en haakte daardoor vroegtijdig af. Beiden zijn van plan om volgend seizoen verder te koersen. Ook enkele keren in België.”
Wat ook Vibeke Lystad van plan is. “Als ik het mij goed herinner, leerde ik in 2016 Team Keukens Redant kennen”, gaat ze verder. “Ik contacteerde Andy De Decker en kreeg een positief antwoord op mijn vraag of ik voor het team mocht koersen. Dat is zo gebleven. Ik heb nog ambities. In een UCI-koers wil ik eens een echt goed resultaat neerzetten. En ik hoop ooit Noors kampioene te kunnen worden.”
Wat heel ambitieus klinkt. Het voorbije seizoen werd Vibeke Lystad 2e in de Noorse titelstrijd. Ze botste op de 22 jaar jongere Malin Eriksen. “In een ontsnapping met 2 liepen we tot 2 minuten uit”, weet de renster nog goed. “Jammer genoeg moest ik voor haar de duimen leggen. Als het een harde wedstrijd is en op een heuvelachtig parcours, dan maak ik kans om de titel te pakken. Je moet erin geloven, anders begin je er beter niet aan.”
Voorbereiding
Interessante ingesteldheid van de Noorse mama van 3. Ze hoopt zich deze winter op een degelijke manier te kunnen voorbereiden op haar 11e wegseizoen. Trainen in de winter is in het hart van Noorwegen niet evident. “Ofwel train ik op de rollen ofwel doe ik aan cross-country skiën”, verduidelijkt Vibeke Lystad. “Neen, een wielerpiste in de buurt waar ik woon is er niet. Ik moet me op een andere manier voorbereiden. Het is niet onmogelijk om in de lente met een goeie conditie naar België af te zakken. Daar zal ik zeker weer een aantal kermiskoersen rijden, maar hopelijk ook enkele UCI-wedstrijden.”