Ook lang na het CX-pensioen van de Kannibaal zelf blijft nieuwjaarsdag de dag van de Grote Prijs Sven Nys op Balenberg, in de thuishaven van de voormalige grootmeester zelf in Balen. Daar kon hij voor eigen volk als actief veldrijder in het profcircuit liefst 12 keer de zege naar zich toe trekken. De XII werken van grootmeester Sven Nys, een terugblik.
Editie 1 (2000) = zege 1
Een zwaar maar fraai parcours, veel volk, een saaie koers en Sven Nys als winnaar. Ziedaar de snelle samenvatting van de eerste Grote Prijs Sven Nys op de Balenberg. “Ik kon het mij niet permitteren om op reserve te rijden. Mijn supporters verdienden een cadeau voor alles wat ze voor mij doen”, aldus Nys achteraf. Dat cadeau bestaat uit een demonstratie die na het startschot begint en pas op de finishlijn eindigt. Het meesterschap en het gemak waarmee Nys naar zijn 17e zege van het seizoen rijdt en loopt, doet herinneren aan de nummertjes die Roland Liboton vroeger in zijn nieuwjaarscross op de Tienbunder in Rillaar opvoerde.
Editie 2 (2001) = zege 2
Dooi en regen hebben de tweede Grote Prijs Sven Nys opgezadeld met een parcours voor sterke beren. Het technisch meesterschap van de gastheer spreekt daardoor minder duidelijk dan hij zich in de oudejaarsnacht heeft gedroomd. De wedstrijd is al halfweg wanneer Sven Vanthourenhout uit de spits kan worden weggeslagen. Nys, De Clercq en Van Santvliet zullen van dan af onder hun drieën uitmaken wie de bloemen mee naar huis krijgt. De zoveelste prik van Nys is er te veel aan. In de voorlaatste ronde gaat hij hard door en bergen zijn achtervolgers hun jojo op. De Clercq wrikt zich van Van Santvliet los en wordt tweede.
Editie 4 (2003) = zege 3
Sven Nys heeft op sportief gebied één grote wens voor het nieuwe jaar: zoals Mario De Clercq steeds weer zijn grenzen kunnen verleggen, door de muur gaan, nog versnellen als hij al hartstikke kapot zit. Het wordt een memorabele editie, want de onophoudelijke regenval heeft Balenberg herschapen in een quasi onberijdbare modderpoel. Toch krijgt de thuisrijder het in een verzwolgen Baal niet op een dienblad. In een boeiende cross geeft vooral krachtpatser Groenendaal lange tijd de indruk het vlotst door de blubber te ploegen. Tot twee keer toe rijdt de Nederlander weg van Nys, De Clercq, Berden en Vanthourenhout. Nys kan telkens counteren en neemt in de tweede koershelft de touwtjes zelf in handen. Hij wint zo voor de 3e keer in 4 jaar zijn eigen Grote Prijs.
Editie 5 (2004) = zege 4
Sven Nys belooft na Loenhout dat hij in zijn eigen Baal zal terugslaan, want in de decembermaand is Bart Wellens zo goed als overal te sterk. De Belgische kampioen houdt woord. Eigen volk eerst, moet hij gedacht hebben. Maar dat het zo overdonderend zou zijn, is wellicht ver voorbij zijn eigen wildste dromen. De aangekondigde strijd op leven en dood met Bart Wellens komt er niet. Nys vliegt richting winst, de wereldkampioen (Wellens) moet vrede nemen met een heel bescheiden bijrolletje. Nys komt na de aankomst handen, schouders en lippen tekort om de felicitaties in ontvangst te nemen. De Belgische kampioen geniet volop, en heel Baal samen met hem.
Editie 6 (2005) = zege 5
Sven Nys rijdt het grootste deel van de wedstrijd solo op kop, en houdt aan de meet een voorsprong van 24 seconden over op wereldkampioen Bart Wellens en 35 seconden op Sven Vanthourenhout, die voor het eerst in het Rabobank-shirt rijdt. De fans zien een saaie wedstrijd, wat volgende reactie ontlokt bij de Balenbergkampioen. “Wat kan ik eraan doen? Ik wil zo veel mogelijk winnen en dus ga ik me niet inhouden. Roland Liboton wachtte in zijn tijd toch ook niet? Ik heb wel niet het onderste uit de kan gehaald. Goed een halve minuut voorsprong genomen en daarna mijn koers afgestemd op de achtervolgers. Als Wellens en Vanthourenhout een beetje dichter kwamen, duwde ik ook weer even door en zo duurde dat tot de finish.”
Editie 8 (2007) = zege 6
Sven Nys wint na een jaartje tussenpauze alweer zijn eigen Grote Prijs. Het is zijn ploeggenoot Lars Boom, vorig jaar nog de sterkste in deze GvA-manche, die zich opnieuw opwerpt als Nys’ belangrijkste concurrent voor de zege. De kannibaal van Baal, duidelijk hersteld van zijn ziektedipje, rijdt zijn medekoplopers Boom en Niels Albert nog voor halfkoers uit de wielen. Na een paar nieuwe prikken moet de rijzige Nederlander Nys definitief laten gaan. Op de achtergrond weet de ongelukkige Bart Wellens nog op te rukken van de laatste naar de vierde plek.
Editie 9 (2008) = zege 7
Een onemanshow: volgens Van Dale een voorstelling die door één man wordt uitgevoerd. En typisch voor de jaarwissel. Dus betreedt Sven Nys het pad dat door Geert Hoste en Raf Coppens werd geëffend. Van de eerste tot de laatste meter in de spits. De man die destijds het woord demonstratie uitvond moet Sven Nys in gedachten hebben gehad. Wie zich in de slotronde de luxe kan permitteren om onderweg al uitgebreid aan het vieren te slaan, heeft in het uur dat voorafging onvermijdelijk een monstervoorsprong uitgebouwd. “Dit moet een van mijn meest indrukwekkende crossen ooit geweest zijn”, aldus Nys. Prettig neveneffect: de Kannibaal steekt de eindwinst in de GvA-Trofee meteen zo goed als op zak. “Als ik gezond blijf, denk ik niet dat dat nog kan mislopen.”
Editie 10 (2009) = zege 8
Sven Nys heeft redenen om zorgvol de eerste werkdag van 2009 tegemoet te zien, want uiteindelijk is het al van de Grote Prijs Rouwmoer in Essen van 13 december geleden dat hij nog eens een proef van een regelmatigheidscriterium won. In Nys-termen is dat een eeuwigheid. Toen was zijn lastigste klant de Tsjechische ijskoning Zdenek Stybar, en dat is vandaag niet anders. Met verbluffende kracht slaat Nys de verrassend sterke Stybar murw in twee indrukwekkende en risicovolle ronden. Nys beschikt nog altijd over dezelfde pijlen waarmee hij in het verleden al zoveel spetterende vuurwerken afstak. De Sportman van 2008 geeft tijdens de ‘reuzenslalom van de Balenberg’ een demonstratie van kracht, techniek, explosiviteit én karakter.
Editie 11 (2010) = zege 9
Baal blijft het exclusieve territorium van zijn keizer Sven Nys. Voor de 9e keer in 11 edities zet Nys zijn eigen GP naar zijn hand. Al gaat dat niet zonder slag of stoot. Eén uur lang kleeft Zdenek Stybar op de volgelopen Balenberg nóg hardnekkiger aan het wiel dan de zuigende modder. Het wordt een strijd tussen lijken en het meest frisse kadaver wint. “Dit is een zege op karakter”, beseft Nys. “Het ene been voor het andere zetten is op deze omloop al een uitdaging. Zeker met een slijkerige fiets van 30 kilo op je rug.”
Editie 12 (2011) = zege 10
Voor de tiende keer op twaalf edities wint de patron de naar hem genoemde Grote Prijs. Het is ongetwijfeld één van zijn mooiste zeges, want tegen wereldkampioen Zdenek Stybar moet hij tot het uiterste gaan. “De omstandigheden waren zeker geen cadeau en ik moest bovendien afrekenen met een heel sterke Stybar”, erkent de Belgische kampioen. “Ik wilde in de slotronde vol doortrekken op het asfalt om als leider de beklimming te kunnen aanvatten, maar Zdenek kon me afhouden waardoor ik dat plannetje moest opbergen. In de afdaling ben ik vol risico zo dicht mogelijk op zijn wiel gebleven. En risicovol was het, want mijn remmen werkten niet honderd procent in deze omstandigheden. Uiteindelijk raakte ik hem dan toch voorbij. Het was op de limiet, maar wel fair. Als je dan in de laatste meters het verschil kan maken, is het natuurlijk genieten geblazen. Ik heb al een tijdje de goede conditie te pakken, maar hier moest ik toch al mijn kracht en routine aanwenden om te kunnen winnen.”
Editie 13 (2012) = zege 11
Sven Nys stuurt zijn vuurwerk pas laat op nieuwjaarsdag de lucht in. Maar de kwaliteit van zijn pakket is zo verbluffend dat de rest bijna de benen stil houdt van bewondering. Met andere woorden: ook in de 13e aflevering van zijn eigen cross, in zijn eigen dorp, voorziet de beste aller veldrijders de eerste werkdag in 2012 van de gewenste apotheose. Alleen Zdenek Stybar, op een roze fiets op het baggerbal van Baal, meent de koning van de cross naar diens kroon te steken. Zijn openingsoffensief – dat net zo lang duurt als de vlucht van een maanraketje – is voorbij alvorens de Tsjechische wereldkampioen er zelf erg in heeft. Alleen Nys duikt onmiddellijk in zijn spoor, laat Stybar even uitrazen en vertrekt daarna voor een expeditie zoals alleen hij die durft en kan ondernemen. Na een uur bedraagt de voorsprong aan de streep dik driekwart minuut op eerste achtervolger Kevin Pauwels.
Editie 15 (2014) = zege 12
Nys versnelt al in de openingsronde nadat Bina de beste start heeft genomen. Rob Peeters probeert even het spoor van Nys te volgen. Albert wordt samen met Aernouts opgehouden in de materiaalzone. In de derde lus geeft een zieke Belgische kampioen Klaas Vantornout op na zadelbreuk. Ondertussen stoomt Nys door naar de zege. Zelfs een kleine tuimelperte in de slotfase kan hem niet afremmen. Albert en Stybar strijden om de tweede plaats. De Tsjechische kampioen blijkt beter te zijn, Albert druppelt als derde binnen. Nys geeft op de meet zijn nieuwe Trekfiets de eerste overwinningskus van 2014. De 15e editie van de GP Sven Nys wordt voor de 12e keer in de wacht gesleept door een weergaloze… Sven Nys.
