De Kerstperiode is bijna gepasseerd met enkel nog op het programma Koksijde en Zonhoven, toch wel 2 klassiekers in het veldrijden. De voorbije wedstrijden in Mol, Gavere, Zolder en Diegem waren de starters van een drukke periode. Voor mij 4 zware wedstrijden, zeker de laatste 3 omdat je ze achter elkaar aan krijgt en dat was voor mij de voorbije jaren geen lachertje. Maar het liep goed af!
Twijfel
In Mol had ik niet het beste gevoel en had ik vooraf meer gehoopt maar de benen lieten dat niet toe. Verder dan een 7e plaats geraakte ik niet. In Gavere liep het dan weer onverwacht lekker, zeker omdat ik met de plaatselijke zware omloop niet de allerbeste band heb. Tegen de verwachtingen in werd ik 16e in een sterk deelnemersveld, terwijl ik voor de wedstrijd nog vreesde dat ik de finish niet zou halen. Ik keerde dan ook blij terug naar Limburg.
Zolder was het tegenovergestelde, heel snelle en droge wedstrijd, wat na een zware cross als in Gavere ook wel aankomt. Zolder is 1 van die wedstrijden waarbij je heel de koers het mes op de keel hebt, wanneer je 1 fout maakt je meteen veel tijd verliest en waarbij 1 seconde van twijfel bepaalt of je 10 of 14e wordt. Ik kwam in een groepje terecht waar naar mijn mening te hard getwijfeld werd. Er was geen samenwerking, nog zoiets wat Zolder eigenlijk wel kenmerkt. Het frustreerde mij enorm. We verloren zicht op het groepje voor ons, maar opgeven stond niet in mijn woordenboek. Ik ben blijven vechten en in de laatste ronde sloten we aan voor de 8e plaats, het beste was er toen ook meteen af. En dus moest ik me alsnog met een 12e plaats gelukkig stellen.
Antwerpen
Diegem was voor mij de afsluiter van 3 drukke wedstrijddagen. Er stond een goed gestoffeerd en sterk deelnemersveld aan de start, wat vooraf al aangeeft dat een dichte uitslag niet simpel zal worden. Met een 17e plaats reed ik moe maar voldaan over de meet in Diegem, de laatste rondes ging het licht uit en was het beste ervan af. Voor mij op zich was die uitslag geen overwinning, wel het feit dat ik voor het eerst in jaren 3 goede wedstrijden achter elkaar kon afwerken, eerder lukte me dat niet.
Ik ben trots hoe het tot nu gelopen is. Vorig jaar stond stoppen bovenaan op mijn lijstje, maar ondertussen zit ik weer in de bewoonde wereld. Zeg maar tussen de mensen. Hierbij denk ik aan mijn 8e plaats in de Wereldbeker van Antwerpen. Ik wist dat deze omloop bij me paste, maar dat ik zo dicht zou eindigen in een Wereldbekermanche had ik vooraf enkel kunnen dromen. Het deed deugd te weten dat ik het toch nog steeds kan, al dan niet op een omloop die me ligt.
Het kwam er op het strand van Sint-Anneke helemaal uit. Mijn starts waren tot en met Antwerpen dramatisch slecht en dat maakt het op dit niveau niet evident om nog terug te keren. Kijk maar naar Denise Betsema, die ook vaak haar start mist. Zij maakt nog veel goed maar doet toch niet meer mee voor de knikkers. De laatste weken verloopt mijn eigen start iets beter, maar het is iets wat je vooraf niet in de hand hebt.
Lokeren
Deze week zijn er nog Koksijde en Zonhoven, 2 wedstrijden waar ik enorm naar uitkijk, al draagt Koksijde toch mijn voorkeur weg. Die cross op de plaatselijke militaire basis en aangrenzende duinen heb ik altijd graag en goed gereden. Dat vraagt absoluut om herhaling. Eenvoudig zal het niet worden, want ik lees en hoor dat er een goed deelnemersveld aan de start zal verschijnen.
Zonhoven is dan weer een Wereldbekermanche waar ik een haat-liefde relatie mee heb, want de laatste jaren heb ik er de aankomst niet meer gehaald. Het is een bijzonder zware cross waarbij je fysiek en mentaal in orde moet zijn en laat dat nu net de punten zijn die de voorbije jaren niet zo goed gingen bij mij. Ik heb stappen gezet en hoop dat die er ook in Zonhoven uitkomen.
Iedereen weet wat na Zonhoven volgt, namelijk het Belgisch kampioenschap in Lokeren. We hebben doorheen het seizoen een sterke Marion Norbert Riberolle gezien. Zij is in mijn ogen toch topfavoriete. Sanne Cant was doorheen het seizoen minder, maar dat was de voorbije jaren niet anders. Toch wist ze nog sterk uit te pakken in Middelkerke. Het is afwachten hoe Sanne uit haar rustperiode zal terugkeren en wat dat voor ons betekent. Vervolgens plaats ik Alicia Franck en mezelf bij in dat rijtje. Ambities moet je altijd koesteren, anders kan je beter thuisblijven. Ik hoop goed uit deze kerstperiode te komen en van ziekte gespaard te blijven, dat ik met de volle 100% het beste van mezelf kan geven in Lokeren.
Tot snel!
Laura
1 comment
Al een super seizoen gereden Laura en de driekleur is dit jaar ook voor u ! Blijf er in geloven !