Laura Poulissen (43) uit Grobbendonk is een ‘straffe madam’. De in Nederland geboren ploegleidster bouwt momenteel aan haar carrière bij BHST Cycling Team en dat verloopt erg succesvol. “Ik vind het mannenpeloton leuker om in te werken, omdat ik enorm hou van het tactische spelletje dat daar op het scherpst van de snee wordt gespeeld. Mijn plekje heb ik echter nooit zomaar gekregen”, merkt ze op.
Val van paard
Het leven van Laura Poulissen veranderde toen ze op jonge leeftijd van haar paard viel en haar rug brak. “Er stond me een lange revalidatie te wachten en ik moest vanaf nul beginnen”, vertelt ze. “Op die manier belandde ik op de fiets, altijd een goede manier om conditie op te bouwen. Ik bleek wel aanleg te hebben voor de wielersport en zo kwam ik dus uiteindelijk in het peloton terecht. Die gebroken rug zou er helaas ook voor zorgen dat ik nooit echt de absolute top bereikte.”
Toch bouwde de Nederlandse, die al 21 jaar in de Kempen woont, een mooie carrière uit. Zowel op de weg als in het veld en het mountainbiken was ze actief. “Ik herinner me dat ik ooit een veldrit won in Waarloos”, vertelt ze met de hulp van haar partner Andy De Rooy. “In de kleinere wedstrijden kwam ik wel goed voor de dag. Ik heb ook een keertje deelgenomen aan het Nederlands kampioenschap. In het kampioenschap streetrace voor amateurs was ik zelfs podiumrijp, maar toen liet mijn band me in de steek en gooide ik m’n fiets aan de kant in plaats van nog naar brons te rijden.
Na haar actieve carrière bleef Poulissen gewoon in de koerswereld. “Ik werd ploegleider bij KZLWC, de Koninklijke Zuid-Limburgse Wielerclub. Daar nam ik de nieuwelingen onder mijn hoede en dat deed ik met mijn eigen stijl. Ik wil immers een hoger niveau bereiken en volg de renners op alle vlakken op. Zo wil ik ook weten hoe het loopt op school of op persoonlijk vlak. Wie naast de fiets niet lekker zit, zal op de fiets ook problemen kennen. Die aanpak vergt natuurlijk een open instelling en volledige eerlijkheid van de renner.”
BHST Cycling Team
Dat maakt dat de renners van Poulissen haar geregeld aan de lijn krijgen. “Soms werkt dat, soms werkt dat niet. Bij KZLWC was een deel heel tevreden over mijn aanpak en een deel niet. Men heeft me bijgevolg na 1 jaar laten vertrekken. Sindsdien kom ik uit voor het BHST Cycling Team, een regionale ploeg opgericht door TWC Het Snelle Wiel uit Bladel, R&TC Buitenlust uit Helmond, WV Schijndel en TWC Pijnenburg uit Tilburg, dat sinds 1 januari 2023 wel uit de samenwerking is gestapt.
Het team met de blauwzwarte shirts heeft elite- en beloftenrenners en kende een sterk seizoen. “Jongens als Danny van Lierop (onlangs nog in gesprek met WielerVerhaal) doen het heel aardig. Hij was onlangs te zien in de spits van de veldrit in Zolder en dat is geen toeval. We werken immers aan een mooi programma waarbij renners weg en veld optimaal kunnen combineren. Elk jaar willen we een beetje beter doen, al blijft het ons belangrijkste doel om renners die aanvankelijk niet meteen bij een grote club terecht kunnen toch te laten doorstromen.”
Opvallend is dat Poulissen op haar niveau als enige vrouwelijke ploegleidster aan de slag is. “Ik kies bewust niet voor het vrouwenpeloton. Bij de mannen verloopt alles heel rechttoe rechtaan en dat ligt me wel. Bij vrouwen onderling is er soms ook wel eens haat en nijd, maar dat is precies altijd wat meer stiekem. Hopelijk kan ik nog een jaar of 4 in deze functie blijven. Een stapje hogerop hoeft voor mij niet per se. We doen het goed en ik hou van de familiale sfeer binnen de ploeg.”
Johan Remels
Gemakkelijk is het voor een vrouw in een mannenwereld nog steeds niet. “Ik ben Johan Remels, oud-prof en nu aan de slag bij RB Zelfbouw UCT, bijzonder dankbaar voor zijn hulp. Hij heeft me echt opgeleid en klaargestoomd voor deze job. Volgens hem zat er een goede ploegleidster in mij. Dankzij hem weet ik dat je nooit zomaar een ploegleiderswagen instapt. Je moet alles weten over de deelnemers, het parcours en de vooropgestelde tactiek.”
“Ook het rijden met een ploegleiderswagen is een job op zich. Als vrouw is het zeker niet om te lachen om je plekje af te dwingen. Je hebt karakter nodig en mag je niet laten doen. Ik heb doorheen de tijd respect afgedwongen. Dat doe je door af en toe ook eens een renner van een ander team op sleeptouw te nemen en op de juiste momenten collegiaal te zijn. Om eerlijk te zijn, zie ik het niet al te veel vrouwen doen.”
Volgens Poulissen is er vandaag een heel verschil tussen opleiding in België en Nederland. “Ik zou durven zeggen dat men in België een voorsprong heeft genomen bij de beloftenwerking. In België zijn er veel meer ploegen en verenigingen. Aan de andere kant is er bij hen ook meteen druk, terwijl het in Nederland vooral leuk moet blijven. Dat is de moeilijke 2-strijd binnen de koerswereld. Op lange termijn mag het allemaal niet nefast worden.”
Wie Poulissen hoort praten, merkt op dat ze bijzonder gepassioneerd is over haar job als ploegleidster. “Ik wil dit zeker blijven doen”, grijnst ze. “Om eerlijk te zijn vind ik het zelfs leuker dan toen ik zelf renster was. Dat had ik destijds nooit durven denken.”
