Lars van der Haar was tot aan het EK te bewonderen in de Europese kampioenentrui en pas daarna kon hij zijn Nederlandse tricolore tonen aan de veldritfans. Dat vond de Terriër van Woudenberg klaarblijkelijk niet lang genoeg, want in Zaltbommel reed hij naar zijn 4e Nederlandse titel. Opvallend: tussen zijn eerste 2 kampioenschappen en zijn laatste 2 zat een periode van 7 seizoenen zonder trui.
In de schaduw
Bij de jeugd was Lars van der Haar aanvankelijk nog vaak de mindere van zijn leeftijdsgenoot Tijmen Eising. Die was net wat groter dan hem en had bijgevolg een overschot aan kracht. Als 2e jaars junior nam Van der Haar al over op het NK met de titel in Huijbergen, al moest hij op het WK in Hoogerheide toekijken hoe Eising naar de regenboogtrui reed en er met Corné van Kessel nog een andere landgenoot op het podium stond, terwijl hij zelf ‘pas’ 5e werd.
Van der Haar maakte een inhaalbeweging bij de beloften. Na een opwarmseizoen kwam hij in de winter van 2010-2011 mee aan de top en werd hij Nederlands kampioen in Sint-Michielsgestel en wereldkampioen in Sankt-Wendel. Hij bleef nog een jaartje bij de beloften en verlengde zijn titels in respectievelijk Huijbergen en Koksijde. Doe er in die periode ook nog 2 Europese titels bij en je kan wel stellen dat de Nederlander een heuse truienverzamelaar was.
Bij de profs was het in zijn 1e seizoen meteen raak voor Lars van der Haar op het NK. In Hilvarenbeek, aan de Beekse Bergen waar tegenwoordig een Wereldbekermanche wordt gereden, reed hij als 21-jarige al naar de titel. Dat deed hij met overmacht, want al snel sloeg hij een kloof en halverwege de cross had hij al een halve minuut voorsprong vergaard. Lars Boom, die zomer nog eindwinnaar in de Eneco Tour, werd op ruime afstand 2e.
Recordhouder
In Nederland werd meteen gesuggereerd dat Van der Haar wel eens een man voor de records zou kunnen worden. In de jaren ‘zestig ’60 was er ene Huub Harrings die 5 keer kampioen was geworden, Hennie Stamsnijder zou aan 9 komen, terwijl Groenendaal bleef steken op 8. Ook Adrie van der Poel en Lars Boom mogen met 6 titels zeker vermeld worden. Van der Haar toonde alvast zijn potentieel door in 2014 zijn titel te verlengen en de tegenstand (Corné van Kessel voorop) opnieuw op een minuut te rijden.
Je kan wel raden wat er toen gebeurde… Ene Mathieu van der Poel maakte zijn intrede bij de profs en zou de nieuwe Nederlandse veldritheld worden. Hij begon aan zijn reeks in Veldhoven in 2015 en zou 6 titels op een rij behalen. Op de 2e plaats eindigde 4 keer Van der Haar, die ook nog een keertje de bronzen medaille in ontvangst mocht nemen. In 2021 werd het NK overgeslagen omwille van de coronapandemie.
Toch was het verhaal Lars van Van der Haar nog niet geschreven. Door rugproblemen liet Van der Poel nagenoeg de hele veldritwinter van 2022 voor wat het was en op die manier reed Van der Haar in 2021-2022 niet alleen naar een Europese titel, maar ook naar een Nederlandse titel. Bij zijn jacht op het laatste hiaat op zijn palmares, een wereldtitel, werd hij enkel maar afgestopt door Tom Pidcock.
Strijd met ploegmaat
Bij de terugkeer naar Zaltbommel startte Van der Haar deze zondag opnieuw als grote favoriet. Nochtans maakte hij zich volgens coach Sven Nys wat zorgen omtrent het parcours. De weide in Zaltbommel aan de Waal was herschapen in een modderpoel en met zijn kleine beentjes is de Nederlander van Baloise Trek Lions niet bepaald een loper.
Die voorspelling van de 31-jarige renner kwam helemaal uit. Hij had het een uur lang extreem lastig met zijn ploegmaat Joris Nieuwenhuis. Die werd in de slotronde afgeremd door een kapot schoenplaatje en eindigde op 3 tellen van de winnaar. Achteraf spraken ze met veel respect voor elkaar, onderweg was het duidelijk dat ze allebei vol voor de overwinning gingen.
Slechts 1 truitje ontbreekt nu nog in de klerenkast van de in Amersfoort geboren veldrijder, al gaat het wel om het mooiste truitje van de hele collectie. Een keertje wereldkampioen worden, zou alles afmaken. Niet alleen in Fayetteville, maar ook in Zolder was hij er al eens erg dicht bij. Recordwinnaar zal hij uiteindelijk niet worden, maar Van der Haar staat nu al 10 jaar aan de top en dat verdient bijzonder veel respect.
