In Hoogerheide was Febe Schokkaert (23) de grootste supporter van haar vriendin Kiona Crabbé. De Vlaams-Brabantse sloot het WK voor meisjes beloften als 24e af. Over enkele weken begint Schokkaert aan het nieuwe wegseizoen. Ze hoopt wat dichter te komen bij de renster die ze bij de jeugd was, maar beseft dat ze nog een lange weg te gaan heeft.
Kantelpunt
In 2016 was de Zottegemse nog een vaste waarde in de nationale selecties. Ze reed bij de junioren zowel het Europees kampioenschap in het Franse Plumelec als het wereldkampioenschap in het Qatarese Doha. Twee internationale kampioenschapen die ze allebei op plaats 45 afsloot. Bij de overstap naar de beloften en intussen de elites kon ze daar enkel maar van dromen.
“Ben met mijn gezondheid op de sukkel geweest”, vertelt Schokkaert. “Circa 2 jaar was ik buiten strijd. Zowel mentaal als fysiek had ik problemen waardoor ik 2 jaar geen wedstrijden gereden heb. Het voorbije seizoen heb ik volledig kunnen afhaspelen. In het shirt van S-Bikes-Doltcini, de ploeg van Fien De Paepe en Julien Van den Brande. Zij hebben mij rustig laten opbouwen. Na die moeilijke periode ben ik door de juiste mensen goed opgevangen. Daar ben ik hen heel dankbaar voor.”
Want een vroegtijdig einde van haar wielercarrière leek op een bepaald moment heel nabij. “Jawel, het was nipt”, geeft ze toe. “Zonder het vertrouwen van S-Bikes-Doltcini was het mij wellicht niet gelukt. Ik zat echt op een kantelpunt. Stoppen met koersen was heel nabij. Vorig seizoen zette ik op fysisch vlak al een mooie stap vooruit. Eigenlijk verwachtte ik er niet zo heel veel, maar het liep beter dan ik zelf had durven hopen.”
Transfer
Schokkaert blikt graag terug op de Oost-Vlaamse titel in het tijdrijden die ze in april van vorig jaar behaalde. “Aan die titel bewaar ik goeie herinneringen, die zege betekende heel veel voor het verdere verloop van mijn carrière”, gaat Schokkaert verder. “In de regionale koersen kon ik een paar ereplaatsen versieren. Dat waren opstekers na die hele lastige periode. Het betekende ook dat ik gelijk had om toch door te zetten ondanks de vele problemen.”
Begin september 2022 zette Febe Schokkaert al een nieuwe stap. Ze stapte over van S-Bikes-Doltcini naar Proximus-Alphamotorhomes-Doltcini, de crossploeg van Eddy Van Bunder. “Gewoon omdat ik bij die ploeg een iets mooier programma zal kunnen rijden”, verduidelijkt ze haar tussentijdse transfer. “Zo staat tijdens het Belgisch openingsweekeinde al Omloop Het Nieuwsblad op onze kalender. De ploeg zal ook de Ronde van Vlaanderen kunnen rijden.”
Stevige klassiekers meteen voor de Schokkaert die aan de slag is in de thuiszorg. “Denk dat ik dat soort wedstrijden nodig heb om verder te kunnen groeien”, beweert ze. “Of ik al klaar ben voor dat soort zware internationale wedstrijden weet ik niet. Ik droom van die koersen want ik ben uit de streek. Dan wil je er zeker ooit eens van start gaan. Ik hoop dat dit over enkele weken al zal gebeuren.”
Thuiszorg
Het internationale peloton is nog wat anders dan regionale wedstrijden die tot de Ladies Cycling Trophy horen. “Toen ik vorig jaar terugkeerde was het toch wel wat wennen in het peloton”, herinnert Schokkaert zich nog heel goed. “Zeker de eerste koersen. Dan was het echt zoeken naar het wedstrijdritme. Maar denk ik vooral de grotere koersen nog mis. Die zal ik dit wegseizoen wel kunnen rijden. Ook het Oost-Vlaams kampioenschap tijdrijden staat weer in het rood in mijn agenda. Die titel hoop ik te kunnen verlengen.”
In Hoogerheide zag Schokkaert – in het seizoenbegin reed ze ook enkele veldritten – haar vriendin Kiona Crabbé het shirt van de nationale ploeg weer aantrekken. Bij de junioren mocht ze dat, op de weg, ook enkele keren doen. Zich in de kijker proberen fietsen bij bondscoach Ludwig Willems zit een klein beetje in haar achterhoofd. Een heel klein beetje wel te verstaan.
“Voorspellingen maken is heel moeilijk”, reageert ze. “Ik moet afwachten waar ik nog kan geraken. Bij de elites zijn de plaatsjes in de nationale selectie heel duur. Daar heb ik me ook al wat bij neergelegd, maar ik cijfer het niet volledig weg. Ik combineer koersen met een job in de thuiszorg. Makkelijk is dat niet. Ik ben wel gemotiveerd om er alles aan te doen om er opnieuw te geraken.”
